Ik zit sinds vrijdag in de thuismonitoring risicozwangeren. Dit omdat bij een groeiecho afgelopen donderdag is gebleken dat de doorbloeding in de navelstreng niet goed is en dat daarom het buikje 3 weken achter loopt qua groei (1e tekenen dat de baby teveel moeite moet doen om voeding te krijgen). Donderdag en vrijdag heb ik in het ziekenhuis gelegen en ik mocht vrijdag dus naar huis met die thuismonitoring. Nu krijg ik elke ochtend een CTG en bloeddrukcontrole, elke week bloed en urineonderzoek, gesprek met de gyn en een dopplertest, en elke 2 weken een groeiecho. Ik heb volledige bedrust opgelegd gekregen, muv douche en WC. Er staat hier een bed in de woonkamer waar ik de hele dag op te vinden ben. Maar het valt me wel zwaar eigenlijk om volledige rust te nemen. Ik heb nog een zoontje van bijna 2. Mijn man is nu hele dagen thuis ivm zorgverlof, maar dat is in zijn situatie maar max 10 dagen. Mijn ouders (die op een uur rijden hier vandaan wonen) springen zoveel mogelijk bij als ze kunnen. Ik zit me nu al gigantisch zorgen te maken hoe het straks allemaal moet, maar meer dan qua zorg voor Ruben. En of die kleine uk in mijn buik goed gaat groeien, of ik geen spoedkeizersnede krijg, of het kindje er schade aan ondervindt, van alles wat. Ik probeer me af te sluiten voor de rotzooi in huis en probeer zoveel mogelijk over me heen te laten komen. Ik baal ervan dat ik niet naar buiten mag, dat ik het huis niet uit mag. Ik had nog zoveel plannen om te doen. Ik weet dat ik alles opzij moet zetten voor uk nr 2, maar ik vind het wel verd*md moeilijk om de hele dag op bed te liggen (ik heb absoluut geen zitvlees namelijk, wil alleen maar bezig zijn). Ik doe het allemaal wel, ik heb alles over voor uk nr 2. Maar ik heb ook het gevoel dat ik mijn oudste verwaarloos nu, dat ik nu nutteloos ben omdat ik de hele dag niks doe. Gelukkig heb ik een laptop voor de nodige afleiding, maar heb hier geen vriendinnnen in de buurt helaas, en ook geen familie. Ik voel me ook erg afgesloten van de buitenwereld en ook best wel eenzaam, en ik moet nog zo lang! Zijn hier meer dames die in de thuismonitoring zitten? Hebben jullie een gouden tip voor mij wbt zorg voor de 1e, manlief ontlasten, en om de tijd door te komen? Zijn er hier ook dames die hetzelfde hadden wbt de navelstreng en waarbij het met volledige bedrust goed kwam en later (na een aantal weken) weer wat meer dingen mochten doen?
Ik heb 5 maanden afwisselend in het ziekenhuis gelegen en dan weer een periode in de thuismonitoring. Ook bij mij kwam dagelijks een verpl. ctg maken en bloeddruk op meten maar bij mij werd om de dag bloed en urine gecontroleerd en ik moest minstens 1 keer in de week voor een echo naar het ziekenhuis. (vaak werd dat wel 2-3 keer in de week) En het is inderdaad ontzettend zwaar..ik heb dus 5 maanden complete bedrust gehad. Gelukkig had ik toen nog geen kindje rondlopen. Echt tips heb ik helaas niet voor je.. het is gewoon een hele vervelende situatie waar je door heen moet. Ook voor je relatie/huwelijk is het erg zwaar en hoe moeilijk het ook is, je moet je er wel bij neerleggen dat je niets mag doen. Probeer iemand te regelen die je partner helpt bij de huishouding ( misschien een in de buurt wonend broertje/zusje die wat bij wil verdienen??) en iemand die wat extra aandacht aan je andere kindje kan geven. (misschien een buurvrouw, of mama van vriendjes van event. kdv??) Wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
Oh ja om de tijd te doden heb ik heel veel dvd's gekeken, vooral veel seizoenen van bijv. gooise vrouwen, voetbal vrouwen, mcleods doughters, Friends etc.
Heej meid, Helaas geen ervaring waar je wel om vraagt (wel bij eerste opnames zh en vroeggeboorte en speodkerizersnede na 31 weken zwangerschap), maar ik wilde je toch even een hart onder de riem steken. Kan me je 'moedeloosheid' heel goed voorstellen. Je wilt van alles, voor je zoontje, voor je man en natuurlijk ook voor jezelf. En dat lukt allemaal niet zoals jij dat graag zou willen. Deze 2e zwangerschap is voor mij al met al behoorlijk stressvol geweest (en nog, gezien wat er tijdens de 1e gebeurd is) en ook al zijn veel dingen totaal anders dan bij jou, denk dat het eigenlijk het enige is wat je kunt proberen, om je eraan over en eraan toe te geven, hoe ver*** moeilijk dat ook is. Je zult eigenlijk wel moeten, hoe graag je ook anders zou willen. Maar goed, verstand en emotie zijn dan zo duidelijk 2 heel verschillende dingen en stem die dan maar es op elkaar af... Misschien een vast moment per dag dat je zoon bij je komt liggen/hangen om een boekje te lezen en al die andere dingen die je nu niet kunt, haal je vast en zeker een x weer in. T.a.v. je man: ik herken het hier, mijn man heeft zich zo machteloos gevoeld toen, maar nu ook. Hij staat er naast en moet afgaan op wat ik aangeef, terwijl hij ook zijn eigen onzekerheid en angst kent. En ik merk dat ik eigenlijk genoeg aan mezelf heb, maar er ook voor hem wil zijn, wat dus niet lukt... Hopelijk kun je op de 1 of andere manier wat afleiding zoeken (lezen, dagboek bijhouden, lang leve internet) en hou je vast aan de gedachte dat je de rust etc. allemaal doet voor je 2e... Meid, heeeeeeel veel sterkte!!!
Goh wat een moeilijke situatie! Ik heb verder geen ervaring hiermee, maar ik wil je wel even heel veel sterkte wensen in deze lastige dagen! Misschien is het een goed idee om inderdaad na te denken over wie je zou kunnen helpen. Het is nu vakantie, dus er zijn genoeg jonge mensen die een bijbaantje zoeken. Ik heb zelf SPH gedaan, en ik weet dat we soms voor extra studiepunten zulk soort dingen wel mochten doen in onze vrije tijd (oppassen op een peuter, om ontwikkeling te bekijken enzo). Als je het geld er voor (over) hebt, dan zou je dit zeker kunnen proberen te regelen. Voor het huishouden is vast ook wel iemand te vinden. Zou dit normaal gesproken niet door je verzekering geregeld worden? Je kunt toch niet tussen de zorg voor nr. 1 en de zorg voor nr. 2 kiezen, lijkt me zo! Vind je het leuk/fijn om ons op de hoogte te houden via dit topic? Ik hoor graag hoe het verder met je gaat en of het beter gaat met je kleintje!! Als je even je ei kwijt moet, dan mag je ook altijd PB'en ofzo, ik zit toch ook met verlof thuis nu. Veel sterkte en succes!!
ik weet hoe je je voelt. ik heb vanaf 33 weken volledige bedrust gehad en n 1 week ziekenhuis opnamen mocht ik dus onder de thuiscontrole. elke ochtend ctg, bloedruk en elke week echo, afspraken ziekenhuis etc etc etc. hier zat er niks anders op dan dat me vriend zijn vakantie vervroegt ging opnemen om alles te kunnen doen met betrekking tot huishouden en de zorg van mijn en onze dochter. wij maken geen gebruik van kinderopvang dus zij was gewoon heel de dag thuis. mijn vriend geeft nu geen vakantie dagen meer maar het was nu eenmaal niet anders. mijn vriend vond het de 1e week zwaar met het op en neer rijden van en naar het ziekenhuis en dat 2x per dag, de volledige zorg en huishouden maar daarna ging het allemaal vanzelf. het went dus wel ikben uiteindelijk met 37 weken en 1 dag ingeleidt op verzoek. ik had langdurig gebroken vliezen die dus gebroken waren met 33 weken echt tips heb ik dus niet maar volgens mijn vriend wen je er van zelf aan
wat betreft tipt voor de bedrust, veel boekjes lezen, tv in de buurt, op bed gezellig boekjes lezen met de kleine (vond die van mijn geweldig en ging elke keer nieuwe boekjes halen, als de ene stapel uit was kwam de volgende. puzzelboekjes (ja na jaren heb ik weergepuzzelt)
Hoi, Ik heb 2 dagen in de thuismonitoring gezeten, maar helaas moest ik toen alsnog opgenomen (5 weken). Ik was en ben erg doenerig en heb me niet helemaal aan de complete bedrust gehouden. Vandaar misschien ook wel, dat ik toch in het zh kwam. Als het me nu weer moest overkomen, zou ik beter m'n best doen. Tips heb ik niet voor je, maar wil je wel heel veel sterkte wensen.
Tuurlijk wil ik jullie wel een beetje op de hoogte houden hier! We zijn nu een paar dagen verder, en het wordt al ietsjes makkelijker om te blijven liggen, maar de machteloosheid en mijn schuldgevoel naar anderen toe (omdat ik een beroep op ze moet doen) neemt wel ontzettend toe. En ik mis het contact met de buitenwereld ook wel, het wereldje is zo klein geworden ineens. Ruben zit helaas niet op een KDV of peuterspeelzaal, dus daar kan hij niet naartoe. Gentle Ik heb het al nagevraagd bij de verzekering voor thuishulp en die stuurde me door naar het WMO-loket. Die had ik aan de lijn vanmiddag en die zei dat ik er hoogstwaarschijnlijk geen recht op had omdat ik manlief had. Maar ja, manlief moet ook weer gaan werken straks natuurlijk. Ze zouden wel formulieren opsturen die we dan in moeten vullen, en dan zouden we een gesprek krijgen. Morgen ga ik de huisarts bellen voor advies. Had namelijk ook iets op internet gevonden over zorg vanuit de awbz en over pgb. Maar dat schijnt heel lang te duren eer dat je daar een indicatie van krijgt. Misschien weet de huisarts nog meer weggetjes om te bewandelen, zij is erg meegaand en flexibel. Over de SPH heb ik ook nagvraagd. Moet het alleen nog even in Breda navragen (daar zit de opleiding). Maar hoeveel zou ik dan moeten gaan betalen? Geen idee namelijk. Zou wel een uitkomst zijn. CTG's en bloeddruk blijven goed. Woensdagochtend moet ik weer naar het ziekenhuis toe voor echo+doppler, bloed en urinecheck, gesprek met de gyn enzo. En volgende week een groeiecho (ik krijg om de 2 weken een groeiecho, omdat ze de metingen anders niet naast elkaar kunnen leggen vanwege de te korte tussentijd dan) Inderdaad lang leve internet! Ben een hoop aan het regelen (en inkopen) voor de verjaardag voor mijn oudste, want die wordt volgende week woensdag 2 jaartjes en we willen zijn verjaardag wel gaan vieren.
ik heb geen ervaring hiermee maar misschien wel tips om een beetje de tijd door te komen hou je misschien van knutselen dat kan je ook wel op je bed doen misschien foto's inplakken in een fotoboek kaarten maken enzz verder dvd kijken boekje lezen puzzelen het lijkt mij ook super vervelend om zo lang niets te mogen heel veel sterkte met je kindje
hoi, wat een verhaal zeg. loopt bij jou alleen het buikje 3 weken achter of is de rest ook te klein?? bij mij liep het buikje eerst ook bijna 4 weken echter hier kwamen ze vroeg achter dus met rust is dit over gegaan. heb gister nog een echo gehad en loop nu in totaal met alles 2 1/2 week achter zit nog net aan op de onderste lijn op de groeicurver dus nog geen reden om mij zorgen te maken wordt wel goed in de gaten gehouden heb met 32 weken nog een extra groei echo en moet toch een beetje mijn gemak houden. ik heb in het begin ook al weken plat op bed gelegen dit in verband met hele flinke bloedingen ik was toen heel blij dat ik mijn laptop had heb toen heel veel series gekeken en gekeken wat voor babyspulletjes ik wou hebben het begon bij mij met 6 weken zwangerschap dus kon lekker op mijn gemak de kamer en kinderwagen en zo uitzoeken via internet. dus toen ik 20 weken was hoefde we alleen nog maar naar die winkel toe om het te bestellen hihi dat was wel makkelijk. ik hoop voor je dat het kindje nog goed groeit en dat je bedrust help veel sterkte veronique
Alles heeft keurig op schema gelopen tot aan de 28 weken. Ik krijg extra groeiecho's omdat ik een medische indicatie heb èn ontzettend veel en snel aan het afvallen ben (ik ben nu 22 kilo kwijt, heb ook nog eens last van extreme misselijkheid en veel spugen de hele zwangerschap. Heb met 14 weken bijna in het zh gelegen ivm uitdroging). Daarom kreeg ik met 32 weken weer een groeiecho. Alleen het buikje liep 3 weken achter. En dat is een teken dat de beeb het moeilijker begint te krijgen. Hij haalt zijn reserve uit zijn buikje zeg maar. Ze hebben toen ook de doorbloeding in de navelstreng gemeten (dopplertest) en die was verminderd. Dus vandaar dat ik accuut opgenomen werd en nu dus thuismonitoring heb. Ze weten niet waar het nu ineens zo is, waarschijnlijk een aanlegfout in de placenta of zoiets, of spontaan. Morgen heb ik weer een dopplertest en ik ben er best een beetje nerveus voor...
Moest effe spitten maar heb dit topic terug gevonden. Zal even een update geven. Dopplertest van 15 juli was redelijk goed, waardes nog ietsjes verhoogd maar geen reden tot ingrijpen. Indicatie voor thuismonitroing bleef staan, evenals volledige bedrust. Op 22 juli had ik een groeiecho. Hoofdje liep op schema, beentje 1 week voor en buikje nog maar 1 week achter. Doppler was wederom goed. De indicatie voor thuismonitoring werd ingetrokken, maar had nog wel (bijna volledige) bedrust. Mocht er zo af en toe uit, als ik maar geen gekke dingen deed. Merkte dat mijn conditie helemaal nihil was dus ik kon ook weinig. Ondertussen ook fysio gekregen omdat ik ontzettende last van mijn rug en schaambeen kreeg van al dat bedrusten. Afgelopen donderdag (30 juli) weer doppler-echo. En die was niet goed . Waardes waren weer veel te hoog (net zo hoog als 3 weken geleden) wat betekent dat de doorbloeding in de navelstreng weer niet goed was. CTG en bloeddruk waren wel goed. Ben weer teruggezet naar volledige bedrust. Geen opname in het ziekenhuis of thuismonitoring, omdat de groeiecho een week eerder redelijk goed was. Dinsdag heb ik groeiecho. als die niet goed is waarschijnlijk ziekenhuisopname of thuismonitoring (als er plek is). En als de groeiecho heel slecht is wordt het kindje gehaald. Kleine ligt ook al een aantal weken in stuit. Zorgverlof van manlief zit er bijna op. Maar ik had 3 weken geleden meteen een indicatie aangevraagd bij het CIZ voor hulp in de huishouding en de zorg voor mijn oudste, en afgelopen week kreeg ik een positieve indicatie. Vanaf maandag komt er elke dag hier iemand op Ruben passen en het huishouden doen. Ik hoop dat dat weer een beetje regelmaat en rust brengt hier in huis, want het is idd een aanslag op je relatie. Het knettert hier flink de laatste tijd. Wat me ook tegenviel is dat het psychisch ook best zwaar is voor mij. Positief iets is dat manlief nu eindelijk doorheeft hoe zwaar het is om de hele dag voor een peuter te zorgen èn het huishouden te doen.
Tsjonge zeg. Heel veel sterkte. Ik heb zelf 'maar' twee weken volledige bedrust gehad (om andere reden), maar dat vond ik ook NIET leuk. Succes ermee.
Zoo Tantan, ben je daarom zo weinig online geweest? Ik schrik van je bericht hoor! Ik wil je heel veel sterkte wensen nog de komende tijd, en hopelijk komt jullie kleintje snel! Liefs Jusi.