Hier was het wel "derde doe je erbij", supermakkelijk kind. En druk...dat is ook maar net wat je zelf er van maakt en wat je prioriteiten zijn vind ik. Ik ervaar het nu met 4 niet als echt druk. Alleen die was lijkt oneindig Ik wilde liefst 4 of meer kinderen, man 2. We komen allebei uit een gezin van 8 kinderen maar ervaarden dat allebei anders. Hoewel ze vaak zeggen dat kinderen geen compromismateriaal is was een 3e kind wel onze compromis. Ik 1 minder, man 1 meer. Daarbij was ik wel overtuigd dat hij er van zou houden, dat vond ik wel zwaarwegend. Niet wel een 3e kind maar geen huwelijk meer of onderscheid in kinderen (natuurlijk is er wel onderscheid in aanpak, ze hebben een eigen karakter en andere leeftijd waardoor andere aanpak nodig is, maar niet qua liefde).
Wij hebben lang hetzelfde gehad. We hadden 2 gezonde jongens, maar ergens bleef het gevoel knagen dat we er nog niet ’klaar’ mee waren. Nog 1 keertje een baby, dreumes, peuter, alles nog 1 keertje meemaken, het bleef trekken. Maar we hadden ook een fijn gezin: vrolijke en gezonde kinderen, wat meer vrijheid doordat zij al wat groter waren en naar school gingen, geen gezeur meer met maxi cosi’s of kinderwagens, geen ouderschapsverlof meer, wat financieel erg prettig was. We gingen makkelijk en veel met zn allen op pad, iedereen was zindelijk en sliep goed, mijn man en ik gingen zelfs af en toe samen lekker een weekendje weg. Uiteindelijk hebben we besloten het lot niet te tarten en te genieten van wat we hadden. Toen die knoop eenmaal was doorgehakt was alle twijfel ook weg en stonden we vol achter onze beslissing om het bij 2 te houden. En toen bleek ik kort daarop totaal ongepland zwanger. Mja, ondanks alle eerdere twijfel moest ik toen echt even omschakelen, het heeft wel even een paar weken geduurd voor ik er voor het eerst iets van blijdschap om voelde. Maar goed, dat punt kwam gelukkig wel en inmiddels zijn we zielsgelukkig met onze meid. ‘Je doet het er zo even bij’ vind ik echter zeker niet waar. Ik vind het best zwaar om een baby, 2 iets grotere kinderen (met de bijbehorende zaken als zwemles, sportclubjes, logopedie, fysiotherapie, huiswerk, schaaklessen, kinderfeestjes en noem maar op), een drukke baan EN het huishouden te combineren. Tel daarbij in ons geval dat we vlak voor mijn zwangerschap net een nieuwbouwhuis hadden gekocht, met de 1000 dingen die daarvoor geregeld moeten worden, een aanstaande verhuizing en een vertraagde oplevering die ervoor zorgt dat straks een periode ‘dakloos’ zijn en daar iets voor moeten regelen, en ik durf wel te zeggen dat ik onderhand een beetje op mijn tandvlees loop. Maar ook in die drukte groei je weer en die gaat ook weer voorbij. We zijn in ieder geval dolblij met onze 3 mooie kinderen en ik zou het niet meer anders willen. Moraal van het verhaal: twijfelen is niet raar, maar als jullie nu al overwegend positief denken over een eventuele 3e, dan kun je er denk ik veilig vanuit gaan dat je er nooit spijt van zal hebben als je besluit ervoor te gaan. In mijn ervaring overheerst de liefde voor je kind altijd en (legitieme!) twijfels die bestaan voordat een kind er daadwerkelijk is, wegen ineens veel minder zwaar als je dat kind in je armen houdt. Ja, je geeft er dingen voor op, maar die dingen lijken zoveel minder belangrijk als het eenmaal zover is. In jullie geval zou ik er gewoon voor gaan. De koudwatervrees begrijp ik volledig, maar het klinkt als niet meer dan dat.
Wauw. Bedankt voor je reactie! Deze helpt mij heel erg. En voor jou hoop ik dat snel de op het tandvlees periode voorbij is!!