ik heb het niet gemaakt... op dat moment interresseerd het je meestal (ik spreek vor mezelf..) allemaal helemaal niets meer, je bent bezig met je bevalling en wat de rest daaromheen doet merk je geen eens is mijn ervaring.
ik heb het niet gemist de vorige keer maar deze keer wel gemaakt. de reden daarvoor is dat ik waarschijnlijk een manuele placenta verwijdering nodig zal hebben en ik pertinent geen bezoek bij de baby wil hebben tot ik terug ben en hem/haar heb gevoed. ook wil ik dat er in die tijd geen fles wordt aangeboden. daarnaast wil ik dat mijn man het kindje aanpakt en op mijn buik legt, en dat hij het geslacht vertelt, niet de arts. verder staat erin: - bij ks baby over mijn borst heen en anders buidelen met papa - geen pethidine - bij stuitligging voorkeur voor stuitbevalling boven ks (vorige bevalling was een eitje, dus zou moeten lukken) - niet strippen - niet inleiden alles natuurlijk onder het voorbehoud dat alles goed verloopt en medisch ingrijpen niet noodzakelijk is, dat spreekt voor zich. nu zijn ze hier in het zkh wel heel erg vooruitstrevend mbt wensen van de patient en weet ik 100% zeker dat alleen zeggen genoeg is, maar voor de zekerheid toch maar op papier. mijn ervaringen van de vorige keer zijn wel positief trouwens, iedere wens die ik had is nageleefd. vond het een fijne ervaring.
dat had ik dus niet, ondanks mijn weeenstorm ben ik echt wel bezig geweest met wat ik wel en niet wilde. maar meestal hoor je idd dat vrouwen alleen met opvangen bezig zijn.
Uuhm, hoe moet ik dat zien, gewoon doorlopen tot 44 weken ofzo? Ik vind dit soort dingen in een bevallingsplan altijd zo zinloos... hoezo niet inleiden?? Er is geen gynaecoloog die met 39 weken zegt: 'nou de baby doet het prima, met u gaat het ook prima, maar voor de grap gaan we toch vanmiddag inleiden!'
Ehh ik ga met 37 a 38 weken ingeleid worden Mijn gyn vind het risico op doorlopen te groot en zinloos bij mij. We hebben te veel moeite moeten doen om op het laatst dit beebje nog kwijt te raken. Dus ondanks dat ik geen absolute medische reden heb om in te gaan leiden, zal ik niet de 40 weken gaan halen. Ik heb laatst wat punten opgeschreven en die met Maartman besproken. Maar ik ga het niet uitprinten en aan de gyn geven. Ik vind het het belangrijkst dat Maartman weet wat ik wel en niet wil. De gyn moet vooral doen wat hij in het belang van ons kindje acht. Dingen als geen flesvoeding geven voordat de borst is geprobeerd is Maartman straks wel bij en kindje eerst op de borst ben ik zelf bij en het lijkt mij dat de enige reden is waarom het kindje niet op mn buik zou komen te liggen zou zijn dat het kindje acuut hulp nodig heeft. En acuut hulp gaat altijd boven knuffelmomentjes Als ze acuut hulp bieden wanneer het kindje dat nodig heeft heb je tenminste dan kans dat er nog genoeg knuffelmomentjes komen
Meestal beval je wel voor die tijd, maar mijn voorkeur gaat uit naar overtijd lopen ipv inleiden ja. En tegenwoordig zijn gyn's enorm gewend aan verzoeken om inleiding, ks, enz, dat je die vraag dus wel kunt krijgen, ook al gaat het nog goed!
Dat vindt ik ook hoor Marieke! Bovendien kun je beter dingen op laten schrijven voor niets dan dat je je later gaat lopen ergeren omdat het niet ging zoals je graag had gewild! Ik laat bijv. wel opschrijven dat ik graag wel ingeleid wil worden als ik er mentaal en lichamelijk niet meer tegen kan. Dat had ik bij de vorige ook en toen kostte het me heel veel moeite om ingeleid te worden. Met behulp van de psych toen is het gelukt en dat gaat nu weer. Maar als ik me gewoon goed voel en alles gaat goed met de baby laat ik het natuurlijk gewoon zitten... Het is vooral voor je eigen gevoel. En een ieder doet dat op zijn eigen wijze.... Ik persoonlijk ben heel blij dat ik de mogelijkheid heb om een geboorteplan te maken!
Waar ik wel benieuwd naar ben: wij hadden voor de bevalling eigenlijk niet echt heel veel besproken over wat ik/wij wel of juist niet wilden dat er zou gebeuren (allebei nogal van de 'we-zien-wel-instelling'). Nu lees ik hier dat er meerdere dames zeggen dat ze het met hun vriend/man hebben besproken en dat hij er dus voor moet/zal zorgen dat alles naar wens verloopt. Houden jullie er echter wel rekening mee dat een man ook finaal overdonderd kan raken door wat er allemaal gebeurt en dat hij het dan misschien ook allemaal niet meer weet...? Of zelfs dat hij zich door alle spanning compleet laat overbluffen door VK of gyn...? Want dat vind ik wel een flink risico dat je neemt als je die verantwoordelijkheid volledig bij je partner legt. Just a thougt