Hallo allemaal, Graag wil ik mijn verhaal kwijt en misschien herkent zich iemand in mijn verhaal. Eind 2009 zijn we begonnen aan Clomid omdat ik een erg onregelmatige cyclus heb. Na 4 rondes ben ik zwanger geraakt en in 2010 is onze gezonde dochter geboren. Dolgelukkig zijn wij met haar en dankbaar dat zo'n simpel pilletje daarvoor heeft gezorgd. Toen zij 1 jaar werd begon het weer te kriebelen voor een 2e kindje. Omdat mijn cyclus na de bevalling nog onregelmatiger is geworden, zijn wij in september 2011 weer begonnen met Clomid 50. Al gauw werd ik over gezet op Clomid 100 omdat mijn eitjes te langzaam groeiden. Clomid 100 sloeg snel aan en ik ronde 6 was ik zwanger. Wouw wat een geluk weer. Helaas werd ik in week 6 met spoed opgenomen in het ziekenhuis, de bevruchting had zich genesteld in mijn linker eileider. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Helaas heeft de arts mijn linker eileider niet kunnen redden. Het verdriet was enorm, mocht 6 weken niet tillen en was erg verdrietig. Na 6 weken kwam, geheel onverwachts, mijn cyclus weer op gang en besloten meteen door te gaan met Clomid. Na 2 rondes was ik wéér zwanger, wouw! Na een aantal zenuwslopende weken met veel echo's hebben we bij 8 weken weer afscheid moeten nemen van onze grootste wens. Een miskraam, zoals de arts het noemde: een windei. Ik kon kiezen, wachten tot de miskraam uit zichzelf kwam, medicijnen of curretage. Hier hoefde ik niet lang over na te denken: curretage. 2 dagen later was het zover. De ingreep zelf stelde niet veel voor, maar daarna viel ik echt in een zwart gat. Wát oneerlijk en wat waren we verdrietig. Binnen een half jaar 2 miskramen, die normaal geproken niet heel vaak voorkomen. We besloten een tijdje rustig aan te doen, wilde m'n lichaam even rust geven. Die rot hormonen zijn heftig, voor m'n algehele gesteldheid, maar ook voor m'n humeur, stress, verdriet en relatie. Al gauw bleek mijn cyclus weer rond de 40 dagen te zijn, kans op een spontane zwangerschap was er niet (later ook door de arts bevestigd). Maar de wens voor een 2e kindje is nu groter dan ooit. Onze dochter is inmiddels ruim 2,5 jaar en we zijn al 18 mnd bezig, dus ik ben ongeduldig! Eind december (2012) toch weer besloten te starten met Clomid. Helaas, 100mg sloeg niet aan. Hoe kan dat? Dus, afgelopen maand gestart, voor het eerst, met 150mg.... Sjee wat een rot spul is het, heb er meer last van dan ooit tevoren. Gelukkig heeft het wel geresulteerd in: 2 eitjes (links én rechts, wat in mijn geval super is, omdat mijn linker eileider weg is) en m'n baarmoederslijmvlies was 11mm Ook weet ik dat beide eitjes zijn gesprongen, omdat ik een echo heb gehad. Dit laatste is normaal gesproken niet het geval, maar mijn eisprong pijn duurde 5 (!!) dagen en maakte me zorgen. Vandaar dus die echo en we zagen dat beide eitjes gesprongen waren. Dus, nu is het spannend, alweer.... Ik voel van alles, ben al 3x zwanger geweest en geen een keer was het hetzelfde, dus afwachten is het enige wat ik kan doen. Een heel verhaal, hopelijk herkent iemand zich ook hierin en kunnen we samen verder kletsten.. Groetjes, themar