Ik heb aangegeven bij de verloskundige dat ik het liefst geen / zo min mogelijk ingrijpen wil, dus zo natuurlijk mogelijk. Daaronder valt wat mij betreft ook de injectie met oxytocine. De vk gaf aan dat ze die eigenlijk standaard direct na de bevalling geven. Ik ben geen voorstander van dat kunst en vliegwerk als het niet echt nodig is, en bovendien bang voor naalden en heb vaak last van injecties. De vk zei daarop dat ze dan hard op mijn buik moeten gaan duwen om de placenta geboren te laten worden en dat dat beslist niet aangenaam was. Klonk een beetje alsof ze perse die injectie wil zetten. Nu willen ze dan maar gaan kijken hoe sterk mijn weeen zijn en of de injectie dan nodig is of niet. Ik heb gewoon geen zin in die discussie straks als ik aan het bevallen ben. Ik wil dat de dingen gaan zoals ik wil en dat we pas ingrijpen als het nodig is. Niet omdat ze willen opschieten of het zo gewend zijn. Hoe snel moet die placenta er eigenlijk uit? En waarom die haast? Waarom niet wachten? Ik maak toch in principe plenty oxytocine aan als ik de kleine in mijn armen mag houden? De natuur heeft dat toch al geregeld? En mocht dat dan niet blijken te gaan zoals zou moeten, dan kan je toch nog altijd ingrijpen, of zie ik dat nou verkeerd?
Ik dacht dat de placenta er snel uit moest om de kans op bloedingen te vermijden (en aan die bloedingen kan je sterven). Ik denk niet dat ze in België die prik zetten, heb dat toch niet gemerkt. Maar bij mij wou de placenta niet komen en hebben ze met 2 keihard op mijn buik zitten duwen, de volgende dag was ik bont en blauw. En de pijn van de weeën en bevalling waren niets in vergelijking met de pijn van dat duwen...
Sja - een hormoon zou voor mij niet zo'n probleem zijn eigenlijk. Ik vind een epiduraal of remifentanyl eigenlijk meer niet noodzakelijk als het niet strikt nodig is. Een placenta die achterblijft, maakt de kans op grote complicaties groter, en het lijkt me idd geen bepaald pretje dat ze met 2 man sterk op je buik staan te duwen (en ik kan me niet voorstellen dat dat met beleid zal gaan), waar je net een kind uit hebt gebaard. Ik zou, maar dat is echt persoonlijk en echt geen aanval, een beetje het "het gaat zoals ik het wil" een beetje loslaten. Je wensen aangeven, maar wel in je achterhoofd houden dat de situatie wel eens anders kan zijn. Maar misschien lees ik het verkeerd hoor ...
Ja, ik denk dat ik het anders bedoel dan jij het leest, maar dat kan ik me wel voorstellen. Hoe ik het wil is: de natuur. En dan niet op het zweverige af hoor. Dus niet dat ik perse het volgens mijn draaiboekje wil, want dat kan toch niet bij een bevalling. Maar geen gedoe als dat niet nodig is. En ik heb het idee dat de vk die ik gister sprak het al vrij snel nodig vindt (ik had haar nog niet eerder gezien - gedeelde praktijk). Ze wilde me al meer dingen opdringen waarvan ik heb aangegeven dat ik ze niet wil (zoals een stagiaire meenemen, terwijl ik juist aangeef dat ik dat niet wil. Dan zou de stagiaire wel aan de eettafel wachten. Joh, ik lig daar 5 meter vandaan te bevallen. Dan is ze er toch bij?). Het was gewoon geen fijn gesprek gister in allerlei opzichten, dus vandaar dat ik even probeer duidelijk te krijgen wat haar routine is en wat verstandig/wenselijk/nodig is. Dat is niet altijd hetzelfde.
Kan me niet heugen dat ik zo'n spuit gehad heb. Weet wel dat ik van tevoren helemaal had bedacht hoe ik het wilde en werkelijk ALLES anders is gegaan. En weet je? Kon me geen biet schelen op dat moment, dat kind moest eruit en het kon me niet schelen hoe. Ze gaan echt niet aan je lopen trekken en spuiten zonder dat het nodig is hoor... Laat gaan, lees zoveel berichtjes van je over zulk soort onderwerpen. Denk dat als je zoveel plannen wilt je alleen maar teleurgesteld kunt worden. Bedenk wat je graag zou willen als dat mogelijk is, zet dat op papier en vertrouw erop dat het goed komt...
Onze berichtjes kwamen gelijk, maar nogmaals: het gaat er dus niet om of ik mijn zin wil. Totaal niet. Maar ze willen dus zodra het kind eruit is de spuit in mijn been zetten. Echt gelijk. Kind eruit, strek je been, tjakka! Dat zei ze letterlijk. Dus dan weet je nog niet of het nodig is.
Dan is het toch makkelijk? Jij wilt dat niet, dus dan gebeurt dat niet lijkt me... Bespreek het met een andere vk en laat het vastleggen in hun systeem.
Ja, wil ik ook doen, maar dan wil ik eerst graag weten of ik nou zo krom denk of dat mijn wens op zich wel schappelijk is
Overigens, maar dat kan ik mis hebben, en ik beval klinisch in het ziekenhuis dus voor mij is het sowieso anders, kan ik me ergens nog wel voorstellen dat vk's bij een thuisbevalling de kans op complicaties wel zullen proberen te verkleinen. Als jij een bloeding krijgt, of je placenta komt er echt niet uit, en je moet dan alsnog met loeiende sirenes naar het ziekenhuis, lijkt me dat ook niet fijn. Ik denk dat als blijkt dat die placenta niet goed loskomt, of er blijft een deel achter, dat die spuit ook geen effect meer heeft, omdat je dan wss gecuretteerd moet worden of geopereerd. Ik zeg maar wat hoor, maar dit zou wel eens een reden kunnen zijn. Anders vraag je aan je vk waarom dit zo snel zou moeten. Ik neem aan dat ze dat toch wel uit kunnen leggen??
Ik ben drie keer in het ziekenhuis bevallen maar heb nog nooit een spuitje met oxytosine gekregen. Is dat iets wat standaard bij een thuisbevalling hoort? Kan je niet afspreken dat ze het pas geven als de placenta echt niet komt?
Ze zijn dol op die spuiten tegenwoordig. Bij mijn eerste twee bevallingen kreeg ik hem niet. Bij de eerste ben ik 3 kwartier bezig geweest om die placenta eruit te krijgen, maar toch geen prik. Bij de derde gaf ze tijdens de zwangerschap al aan dat het tegenwoordig standaard was. Ik zei dat ik het niet wilde, tenzij de placenta echt niet kwam, maar er was nauwelijks over te praten. Na de bevalling kwam ze gelijk al aan met die spuit. Ik gaf aan dat ik flinke naweeën voelde en de baby wilde aanleggen en dat ik dacht dat de placenta vanzelf wel zou komen en dat het bij de vorige twee ook geen probleem was. Nou, bij de gratie mocht ik het dan een kwartiertje proberen. Na dat kwartier was er nog niks, hup spuit erin. Ik stuiterde zowat tegen het plafond van de weeën, en toen kwam hij inderdaad wel. Ik heb nog 4 dagen naweeën gehad die ik alleen met een grote dosis paracetamol kon volhouden. Ik weet natuurlijk niet of dat alleen maar door die spuit kwam, maar erg blij was ik daar ook niet mee. Maar goed, ik mocht het dus na een kleine discussie wel even zelf proberen, maar niet erg lang in elk geval.
hier 1x thuis bevallen toen heb ik zon prik niet gehad bij mijn 2 andere kinderen in het zhuis bevallen en daar kreeg ik direkt nadat ze geboren waren zon prik in mijn been maar niets van gevoeld was zo bezog met de baby op mijn buik
hier in het ziekenhuis bevallen met de vk, en na de bevalling liet de placenta op zich wachten, met 2 man op mijn buik staan duwen (niks van gevoelt) na een tijdje een spuit door t infuus. Weer duwen.. nog niks... 2e spuit door t infuus. Maar placenta kwam nog niet, ze hebben toen de gyn erbij gehaald, en die heeft hem zowat uit me getrokken...volgende stap was naar de o.k...
Ik ben thuis bevallen en heb geen spuit gehad. Van tevoren ook bedacht dat ik die in principe niet wilde. Vooraf niets besproken maar de verloskundige begon er ook niet over. Placenta is redelijk snel gekomen dus geen probleem. Als je die spuit niet wilt, gewoon weigeren. Ik wilde ook eerst gewoon bekijken hoe het zou verlopen, een prik kan altijd nog.
Il begreep van de yoga juf dat het nieuw beleid is. Bij MTS niet gehad en was ook noet nodig. Ik wil het nu ook niet tenzij medische noodzaak. Dus eerst huid op huid. Aan de borst. Eventueel beetje duwen (dat is helemaal geen vervelend gevoel... meer massage achtig). Ik gok dat de verloskundigen hier wel voor openstaan en een goeie die tegen mijn zin en zonder argumenten een prik in mijn been zet. Mijn been! Voor de duidelijkheid: dit heeft niets te maken met zin doordrijven of alles op mijnvvooraf bedachte manier willen. Wel met weerzin tegen onnodige medische handelingen die dan ook nog niet goed beargumenteerd zijn. Dan is het nl meer de zin doordrijven van de verloskundige en daar heb ik geen boodschap aan
Mijn zus werkt op de verloskamers en die heb ik het nagevraagd. In dat ziekenhuis is het standaard procedure want tijd is geld .. Zij stuit op steeds meer dingen waarmee ze het niet eens is. Van tevoren nadenken en voor jezelf opkomen is soms gewoon nodig.
Ik ken je geschiedenis natuurlijk niet, maar waarom zou je vk nu weten dat je placenta er door haar uitgedrukt zou moeten worden??? Meestal gebeurt dat op natuurlijke wijze na een bevalling. Er is geen bevalling hetzelfde maar bij mijn bevallingen (3x) mocht ik na de bevalling nog 1 x goed persen op advies van de vk en werd de placenta "geboren". Natuurlijk ontstaan er ook wel eens problemen, maar ik zou dat nooit vooraf al afspreken. Misschien verloopt het allemaal heel prima. Ik zou echt vertrouwen op moeder natuur en dus op je eigen lichaam!
Madelief, ik heb geen voorgeschiedenis. Geen eerdere zwangerschappen, dus geen bevallingen. Nu een nagenoeg vlekkeloze bevalling, geen medische indicatie, helemaal niets. Ik vind het dus ook nogal voorbarig om nu al te beginnen over ingrijpen. Begrijp dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Gelukkig. Begon al te denken dat ik gek was Dank jullie wel! Vanzelfsprekend hoef ik ook niet zo nodig in een ambulance met gillende sirenes afgevoerd te worden, maar ik hoop toch dat er een tussenweg is...
Ja inderdaad Madelief. Zo ging dat bij mij ook... niet met duwen maar gewoon een keertje persen... je zou zeggen dat je het na drie keer wel goed onthoudt...
Ik heb het alle drie de keren wel gehad, zo'n spuit. Drie keer in zkh bevallen. Het werd me niet eens op voorhand verteld. Kind was geboren en hop spuit ging erin. Er werd nog wel even verteld waar hij voor diende. Ik denk dat het standaard procedure was idd. Ik heb het niet vervelend gevonden. Je krijgt die spuit met beeb op de buik en na 15 min zeggen ze "pers nog een keer" en alle drie de keren kwam hij toen moeiteloos naar buiten. Zonder spuit misschien ook wel, maar die ervaring heb ik niet.