Ik heb het geluk makkelijke zwangerschappen en redelijk makkelijke bevallingen te hebben! Maar dit wordt mijn vierde en dat vind ik toch wel genoeg 😊 ik vind het zwanger zijn zelfs zo leuk dat ik er wel eens aan gedacht heb om draagmoeder te worden 😉 hele andere situatie dus...
Dit is mijn eerste zwangerschap en vind zwanger zijn ZWAAR tegenvallen. Bekkeninstabiliteit, pijn in mijn hele lichaam. Vind er echt niks aan en vooral de laatste 6 weken vind ik echt vreselijk!! Ik moet er niet aan denken om weer zwanger te zijn, maar zeg nooit nooit. Misschien over een paar jaar....als manlief nog wilt
Ik heb zeer zware zwangerschappen gehad (hellp, oudste dochter extreem prematuur, 14 mnd. antistolling spuiten, zwangerschapsdiabetes en in een rolstoel door bekkeninstabiliteit) maar dat is niet de reden dat ik geen kinderwens meer heb. We vinden twee gewoon genoeg! (Die optie staat niet in de poll)
Ik had nog wel een wens voor een tweede kindje, maar mijn man zag dat niet zo zitten. Afgelopen maand 1 keer onveilig bezig geweest en ben nu 5+1 weken zwanger. Nu alleen maar hopen dat we in april 2016 een wolk van een zoon of dochter in onze armen kunnen sluiten. Zwangerschap van dochter was 1 uit een boekje en de bevalling eigenlijk ook.
Leuk om al die verschillende verhalen te lezen! De optie '... aantal kinderen is genoeg' staat niet in de poll. Daarom staat er 'anders, plaats reactie'. Ik heb echt respect voor diegene die het zwaar hebben gehad maar toch meerdere kindjes willen! Wij wilden eigenlijk ook altijd twee kindjes. Maar daar denk ik nu wel anders over... En leuk al die verrassingskindjes! Ons kindje was ook een verrassinkje, maar ongelofelijk gewenst! Mijn zwangerschap en bevalling zijn i.p. zonder complicaties verlopen maar ik kijk er alles behalve naar uit om het nog eens mee te maken. De laatste weken zwangerschap kon ik echt niks. Er waren dagen dat ik alleen maar op de bank kon zitten en hulp nodig had om naar t toilet te gaan. Mijn lichaam is nog steeds alles behalve geheeld. En ik weet wel dat ik niet in 2 maanden weer de oude ben, maar de grote knip heeft echt wat vernield en daar baal ik heel erg van. Het duurde ook lang voor ik weer een beetje kon lopen en de eerste weken moeder zijn vond ik echt helemaal niks. Wanhoop omdat ik niet wist waarom ze nou zo huilde en veel alleen zijn omdat m'n man moest werken. Mijn kraamweek was ook niet echt leuk. En toch was het allemaal maar 'gemiddeld' zwaar. Ik vind het pas nu leuker worden, nu ze naar ons lacht, zichzelf meer ontdekt en begint te brabbelen. Het zwanger-zijn zelf vond ik wel echt prachtig! Die voetjes trappelend in mijn buik en het idee dat mijn lichaam een kindje maakt vond ik echt een wonder. Soms zeggen mensen, ik zou 't zo overdoen. Vind het wel jammer dat ik dat niet kan zeggen! Degenen die nog zwanger zijn, veel succes en hopelijk kunnen jullie er van genieten (je weet immers maar nooit of het de laatste keer is!)
Ondanks zware bevalling: 22 uur, buik-been-rug weeën, wel ruggeprik gehad maar zonder 2.15 uur geperst met 1 continue rugwee (waar ik dus wel op mijn rug lag dus niet weg te puffen etc), vaccuum verlossing en subtotaal ruptuur (dl had zijligging en hand naar hoofd kwamen ze toen achter...), begint het toch wel echt te kriebelen voor een 2e! Maar toen ze pas 2 maanden was moest ik er ook echt niet aan denken. Ik ben goed in zwanger zijn, minder goed in bevallen
Wij zijn met 2 kinderen compleet. Ik heb 2 makkelijke zwangerschappen gehad, alleen bij de 2e was het vanaf 30 weken wel zwaar omdat ik lichamelijk weinig energie had. De 1e bevalling vond ik een hel, ik werd ingeleid en was echt vreselijk. Bij de 2e ben ik gewoon spontaan bevallen en was ze binnen 2 uur geboren. Toch ben ik er klaar mee en mis het zwanger zijn totaal niet en heb helemaal geen behoefte aan nog een kindje. En dat ligt niet aan het feit dat ik pas bevallen ben want bij mijn zoontje wou ik zsm weer een kindje . Maar het is nu goed zo met z'n 4tjes, wij zijn compleet.
Zwangerschap en bevalling staan bij mij redelijk los van onze kinderwens. Die zijn namelijk tijdelijk, maar een kind is een levenslange toewijding.
wij hebben zeker nog wel een kinderwens, ondanks het lang duurde voor ik zwanger was en de zwangerschap met 29 weken een ks heb gehad was door hellp.. zelfs nu dat onze dame 2 is willen wij beide nog niet, veel te bang dat ik weer hellp en dat we een weer vroeggeboorte krijgen! we gaan nog eens nadenken over een 2e als onze dochter een jaar of 4 is, tenzij ik eerder rammelende eierstokken krijg
Voor velen gaat dit toch hand in hand. Ze mogen misschien tijdelijk zijn, maar kunnen wel een zodanig litteken achterlaten dat de drempel zeer sterk wordt verhoogd of de kinderwens helemaal verdwijnt..
In mijn hart wil ik wel. Maar wij krijgen geen kinderen meer. Dat is een keuze die we bewust hebben gemaakt. Een kind was al enorm geluk voor ons, dat we er nu twee hebben is gezien mijn gezondheid echt heel bijzonder. Min zwangerschappen waren fysiek bijzonder zwaar en in de laatste zwangerschap heb ik zelf niet voor mijn oudste kunnen zorgen. Een derde kind betekent dat ik niet voor mijn twee kinderen kan zorgen en dat ik weer 9 maanden volledig afhankelijk ben van anderen. Dat heb ik twee keer gedaan en dat doen we niet weer. Jammer maar het is zo, een andere optie is er gewoonweg niet.
Hierna zijn we compleet...voor nu. Ik houd de deur altijd op een kiertje want tja....wie weet Maar dan zouden we eerst een groter huis moeten, grotere auto. Een derde hangt dus helemaal af van hoe onze toekomst er financieel nog uit gaat zien. De kamers zitten nu vol En daarbij...de eerste na 4 jaar MMM en de tweede spontaan. Ik durf niet te zeggen of een derde ook 'kan' voor ons.
Bij jullie kan dit het geval zijn, als je er vrolijk doorheen loopt met wat misselijkheid en bandenpijn, maar er zijn volgens mij ook redelijk wat mensen waarbij een zwangerschap of bevalling een heel ander effect op je kinderwens heeft. (denk aan meerdere keizersnedes, problemen met de baarmoeder, maar ook dingen als trombose/embolien of extreme bekkeninstabiliteit)
Wij zijn afhankelijk van de MMM om kindjes te krijgen. Tot ons grote geluk ben ik nu zwanger van onze tweede dochter, dat is meer dan we ooit hadden durven hopen. Rond 2 november wordt ons meiske geboren, en in april daarna word ik 43. Vanaf de leeftijd van 43 jaar wordt een IVF/ICSI-behandeling niet meer vergoed door zorgverzekeraars en is die weg voor ons afgesneden. Voor ons is het dus niet echt meer reëel om voor een derde te gaan. Tenminste: ik zie het niet zitten om zo snel al weer het behandelcircuit in te gaan. En zelf betalen is geen optie. Daarnaast tellen we onze zegeningen: straks twee kindjes! Wat een geluk! En de jaren gaan bij mij ook tellen: grotere risico's op afwijkingen. Plus dat deze zwangerschap mij ook zwaarder valt dan de vorige. Kortom: het blijft waarschijnlijk bij twee kindjes, waar we heel blij mee zijn. Maar die keus is niet geheel en alleen door onszelf gemaakt.
Ik riep altijd: 4!! Maar door komst van de derde weten we heeeel zeker dat er geen vierde komt poeh, en dan zeggen ze, een derde doe je er zo bij...hahaha tropen jaren!
Ondanks de, op zijn zachtst gezegd, onprettige zwangerschappen, zouden wij zeker nog een derde kindje willen, MITS dit kindje tot minstens 37 weken blijft zitten. Onzekerheid en kwellingen met slangetjes en de hele mikmak zouden we geen derde keer willen riskeren. Helaas zit dat er hoogstwaarschijnlijk niet in.
Pas zwanger van de 1ste dus heb "weet her nog niet" ingevuld. Was namelijk wel benieuwd naar de uitkomst en antwoorden. Deze zwangerschap is best zwaar maar dat wist ik van te voren. Ik ben namelijk chronisch ziek. Geen idee dus nog hoe zwaar het word om een kleintje te hebben.Wij hebben gezegt dat we er ideaal 2 willen (mits het ons gegunt is) maar we kijken eerst hoe 1 ons bevalt en of ik het fysiek goed aankan. Ik denk zelf dat deze ene best gaat lukken maar 2 is toch een ander verhaal hoor ik we zullen zien wat de tijd brengt. Ik kijk overigens wel erg tegen de bevalling op. Vind het heel eng allemaal!
Ik wil nog wel een kindje er bij, ondanks zware bevalling (van de eerste, was een sterrenkijkertje). Bevalling van de tweede had ik een ruggenprik, en ben bij beide ingeleid. Zwangerschappen waren een eitje allebei.
Ik snap wat je bedoelt, maar mijn bedoeling was precies andersom. Juist helemaal geen makkelijke zwangerschappen/bevallingen gehad, maar ondanks dat en het risico op een derde vroeggeboorte, had de wens voor nog een kindje wel de overhand. Wel eerst emdr gehad voor traumaverwerking tweede bevalling, dus de kinderwens is wel even uitgesteld onder invloed van bevallingservaring, maar dat heeft niet tot afstel geleid. En anders, veel vrouwen die zwanger zijn fantastisch vinden en complicatieloos kinderen op de wereld zetten, nemen de keus dat hun gezin compleet is met x aantal kinderen. Kortom, ik denk dat zwangerschap/bevalling en een kinderwens redelijk los van elkaar kunnen staan.