Nee hier geen nekplooimeeting. Gezien onze leeftijd ( allebei 24 jaar ) en omdat het toch een "kans op " is. 20 weken echo laten we wel doen. Mocht hieruit blijken dat het kindje zwaar gehandicapt zijn met een onmenselijk leven in het verschiet dan moeten we hard gaan nadenken. Als blijkt dat het kindje down zou hebben, hoeven we geen keuze te maken. Het blijft toch mijn kindje die hier van harte welkom is
hej, ik heb ook enorm getijfeld of ik de screening wel/niet zou laten uitvoeren. Eerst was ik voor, maar toen kwam mijn vriend met een verhaal van een college (die was 30 jaar oid) ze had de screening uitgevoerd en er kwam een verhoogde kans uit. Ze wilde geen VWP laten doen en heeft haar hele zwangerschap in spanning gezeten. Toen bedacht ik me ik ben zelf 23 en val dus ook in de laag risicogroep, of te wel < 1:1000 grofgezegd. En stel dat er een verhoogde kans uit de nekplooimeting komt en daar zou je verder onderzoek naar doen, dan is de kans op een miskraam bij een VWP ongeveer 1:250.. dat wilde ik zeker niet. Toen besloten om het niet te laten doen.. Succes met je keuze!
bij ons in belgie is dit gewoon standaard. met de 12 weken echo geloof ik! gaat gewoon via een normale echo.. ik heb het bij jamie gehad en heb er eigenlijk geen nadelen aan ondervonden..
Je hebt geen enkele indicatie dat je een verhoogd risico op een kindje met het syndroom van Down zou hebben. Waarom zou je willen? Zekerheid biedt het niet, alleen maar een kans (zoals de kans van 1 op zoveel op de jackpot). En wat zou je doen bij een "slechte" uitkomst (kans van 1:200 of meer)? Aan vervolgonderzoeken hangen ook weer risico's. Zou je die risico's willen nemen? Zo niet, waarom jezelf kwellen met een kansberekening? Bovendien kijken ze alleen naar de kans op Down. Ik weet niet wat ik zou willen als ik in verwachting zou zijn van een kindje met Down. Ik weet niet of ik met mezelf zou kunnen leven als ik een dergelijke zwangerschap af zou laten breken en eerlijk gezegd wil ik daar ook niet over nadenken. Voor mij redenen genoeg geen combitest te willen. Wat jij wil, zal je voor jezelf moeten bepalen.
Wij hebben ook geen onderzoek laten doen. Wij wisten beiden niet wat we zouden doen, als het niet goed was, dus kozen we maar voor geen onderzoek.
Wij hebben het bij de 1e zwangerschap wel laten doen, maar toen kwamen ze er achter dat ik een mk zou krijgen. Dat is een van de redenen dat we het bij de 3e en 4e zwangerschap niet hebben laten doen. Plus het feit dat er geen erfelijke dingen binnen de familie spelen en dat onze leeftijd nog niet zo hoog is. Én dat het een kansberekening is, wat een eventueel wel gezond kindje op dat moment het resultaat verdikte nekplooi zou op kunnen leveren. Dan ga je toch verder onderzoek laten doen wat de kans op een mk weer vergroot.
Wij hebben wel een nekplooi meting laten doen. Vooral omdat mijnman het graag wilde. Ik wilde het liever niet, maar mijn gevoel was er eigenlijk heel goed over.... Heb het uiteindelijk toch gedaan. De uitslag kon niet beter. De verloskundige vertelde dat bij ons de kans zo klein was dat ze het in het lab niet berekend hebben naar een persentage de kans was nog kleiner dan 1:5000
Wij hebben geen combitest laten doen, omdat het voor ons niets had uitgemaakt als de kleine down zou hebben. We hebben wel de 20 wekenecho laten doen, eigenlijk gewoon om even "te spieken", maar die bleek toen dus niet helemaal goed te zijn. Dan schrik je toch wel even, hoe idealistisch je ook bent en hoe welkom het kind ook is. In het AMC nog een paar keer laten testen en uiteindelijk is alles goed gekomen. Maar ik moet zeggen dat we ook dan niet zouden hebben "ingegrepen".
Ik ben 37 en we zijn met heel erg veel pijn en moeite zanger geworden. De gyn heeft ons gevraagd of we de combinatietest willen laten doen. We hebben zo'n grote kinderwens dat een kindje met down ook heel welkom is. En dan moet je dus denken, wil je dan het risico nemen dat het misgaat bij een vervolgonderzoek, dat je een miskraam krijgt omdat je wilt weten of je kindje wel of niet afwijkt van het ideaal? Ik veroordeel niemand die het wel doet en die dan een zwangerschap afbreekt, en ik hoop dat ook niemand mij veroordeeld omdat ik een kindje met downsyndroom absoluut wel zou willen hebben en met heel veel liefde zou welkom heten in ons gezinnetje! Maar goed, soms is die keuze niet zo gemakkelijk, voor jullie die wel moeite hebben met de keus, heel veel sterkte in het nemen van de beslissing,
Ze kijken niet alleen maar naar de kans op down! Wat je uit een verdikte nekplooi kan halen is een boekwerk vol.