Ik heb het zonder gewild en dat is ook gelukt. Ik heb mijn bevalling heel bewust meegemaakt, ondanks dat ik in een weeënstorm zat met buik- rug- en beenweeën. Ik heb heel veel gehad aan de ademhalingsoefeningen, dus een 'pufcursus' kan ik je zeker aanraden. Op het moment dat het echt ondraaglijk werd, dacht ik aan de poespas die zou moeten gebeuren voor een ruggeprik (dan moest eerst een anesthesist opgepiept worden, ik uit het bad, in een gekromde houding gaan liggen en dan nog die enge spuit (ben bang voor naalden)), en was ik er van overtuigd dat ik het liever wilde laten zoals het was. Het heeft wel geholpen want in drie uur ging ik van krap 3 cm naar volledige ontsluiting. Tijdens het persen raakte ik op het laatst wel een beetje 'weg', maar toen haar hoofdje stond was ik er weer helemaal bij. Focus je niet teveel op pijnstilling voorafgaand aan de bevalling, maar probeer je in te denken dat je het wel kan en dat je altijd er nog om kan vragen. Het idee dat de mogelijkheid er is, heeft bij mij voor veel rust gezorgd.
Bij de bevalling van mijn dochter heb ik na 8 uur aan de weeënopwekkers te hebben gelegen een spuit pethidine in m'n been gekregen. Dit zodat ik kon slapen, want de weeën zouden niet doorzetten omdat ze het infuus uit zetten (Had na die 8 uur nog steeds 1cm). Werd er knetterstoned van, en kon me helemaal niet meer concentreren op de weeën.. Dat was om een uur of 10 's avonds. Om een uur of 4 weer gevraagd om pijnstilling, maar moest maar in bad gaan, dat zou helpen... Om 6 uur 's ochtends weer uit bad, en weer gevraagd om pijnstilling. Toen kreeg ik zo'n pompje met remifentanil, wat gewoon voor geen meter werkte. Ja, ook hier werd je onwijs wazig van, maar voor de pijn deed het echt helemaal niks. En dat in combinatie met been en rugweeën, en aan 6 kabels vast liggen op een bed waardoor de weeën helemaal niet op te vangen zijn (ging toen in 1,5 uur van 4 naar 10cm). Er staat nu dus in mijn dossier dat áls ik vraag om pijnstilling, ik alleen een ruggenprik wil. Heb geen zin om weer knetterstoned mijn hele bevalling 'mee te maken', ben het grootste deel van mijn eerste bevalling daardoor gewoon kwijt..
De bedoeling was dat ik in huis zou bevallen, maar ik had alleen maar rugweeen Uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan voor pijnstilling Ik kreeg een infuus met remifentanil, het rare is dat je de pijn wel voelt maar dat je er geen last van hebt ( het is iets wat je moet meemaken om erover te kunnen praten) Ik vind het echt een aanrader! Onderstaande link geeft uitleg erover. Pijnbestrijding bij bevalling (remifentanil) - Ziekenhuis Gelderse Vallei
Lijkt me juist heerlijk, een beetje trippen op je eigen endorfines benieuwd naar je ervaring met de tens!
Prik pethidine gehad. Voordelen: werd er rustiger van, slaperig tussen de weeen, ontsluiting ging daarna heel snel Nadelen: voelde me heel high, soms geen idee wat er gebeurde, voelde de pijn nog wel flink, beebje kwam na de prik sneller dan gedacht en had er waarschijnlijk wat van meegekregen, was in het begin erg suf Succes!
Ik heb een pethidine prik gehad. Ik vond het voor de pijn niet veel doen en viel tussen de weeen door in slaap. Voor mijn gevoel heb ik dus ook heel veel van de bevalling gemist en ik weet ook een hele hoop dingen niet meer. Erg jammer..
Hier thuis bevallen dus zonder pijnstilling. Dit keer hopelijk weer, kies nu wel voor een badbevalling. 1e bevalling was toch wel erg zwaar maar ben blij dat ik het zonder pijnstilling heb gedaan, toch het beste voor ons meisje.
Tijdens de 1e bevalling heb ik een pethidineprik gekregen. Ik had nonstop weeen, maar de ontsluiting schoot niet op. Ik werd er helemaal stoned van, ging dubbel zin en vreemde dingen zeggen. Bij de 2e bevalling heb ik lachgas gekregen. Als ik een wee aanvoelde komen zette ik het kapje op m'n mond en kon ik het gas inademen. Dat werkte perfect. Tijdens de 4e bevalling heb ik een ruggeprik gekregen voordat de bevalling ingeleid werd. Als ik nu weer zou moeten kiezen zou ik proberen om zonder pijnbestrijding te bevallen, dat heb ik tijdens mijn 3e bevalling ook gedaan. Als ik pijnbestrijding nodig zou hebben zou ik lachgas kiezen, maar dat kan op dit moment geloof ik niet.
Ik heb drie keer een snelle thuisbevalling gehad. Zonder externe pijnbestrijding dus. Ik denk dat dit ook niet nodig is bij een goede bevalling: als je jezelf goed kunt ontspannen, je rust kan pakken en vertrouwen hebt in jezelf en in je lijf dan is de pijn heel pijnlijk maar wel te doen. Ik zou zeker iets van een zwangerschapscursus doen die hier handvatten voor biedt, zoals zwyoga. Persoonlijk zou ik liever een goede Doula bij de bevalling hebben dan medische pijnbestrijding. Ik had zelf veel aan ontsluiten in een heel warm bad en de zwyoga. Daarnaast 3x de mazzel dat alles goed ging natuurlijk! En ik heb echt heel erg veel pijn gehad, maar ik kon dat accepteren, ik kon mezelf concentreren en zelfs ontspannen. Maar ik kan me goed voorstellen als je uren in een weeënstorm zit, dat je dan om pijnbestrijding vraagt. Iedereen reageert weer anders op de verschillende soorten dus ik zou me vooral heel goed laten informeren door je verloskundige / gyn. De juf van de zwyoga kon hier trouwens ook heel veel over vertellen. Iemand hier schreef iets over niet high willen zijn en dus kiezen voor een ruggenprik, maar ook daar zijn nadelen aan verbonden: bijv een grotere kans op koorts bij je kindje en dat betekent altijd een ziekenhuisopname. Dus ook niet alleen maar rozengeur . Een vriendin had bij de eerste volgens mij dat pethi-gebeuren, daardoor geen persweeën en daar bijna 2u over gedaan. Tweede geen pijnbestrijding en met 1 of 2 persweeën werd de baby gelanceerd. Een kennis heeft volgens mij een ruggenprik gehad en vond het zalig (bij de 2e, bij de eerste volgens mij niets en dat was een hele heftige bevalling).
ik heb een hele lange tijd met alleen maar rugweeen gezeten die ik niet kon opvangen. Afschuwelijk! Ik had uiteindelijk na een hele nacht + dag nog maar 3cm. Om 23.00 naar het ziekenhuis gegaan want ik kon niet meer, ik was moe, had pijn waar ik niks mee kon en het schoot gewoon niet op. Ik heb toen opwekkers gekregen en een morfinepompje zodat ik wat kon slapen. Nou ammahoela dus he.... Ik kwam in een stormpje terecht en zat binnen no time van 3 op 9cm. Zodra ik mocht persen is het pompje uitgezet en binnen no time was ik weer "nuchter", want ik werd redelijk suffig van het spul, maar op die manier kon ik wel wat rusten. Door wat puftechnieken en het pompje trok ik het redelijk en was ik niet volledig uitgeput. Voordeel: werkt bijna direct, je wordt goed in de gaten gehouden en je kindje ook, kan direct uitgezet worden waarna je vrij snel helder bent voor de bevalling zelf. Deze heb ik dan ook gewoon "meegemaakt" en kan hem ook gewoon navertellen. Je bent niet verlamd o.i.d. maar het haalt de scherpe randjes van de pijn af, je voelt je lichaam dus nog heel goed. Ik mocht direct weer naar huis (zoontje is om 3.40 geboren ik stond 7.00 alweer buiten). Oh en je kan het zlf toedienen, niet onuitputtelijk, maar om de zoveel tijd kan je weer op het knopje drukken voor een nieuwe dosis. Nadeel: niet in elk ziekenhuis aanwezig, als je er slecht op reageert ben je de sjaak denk ik; het maakt je een beetje stoned. Ik voelde me alsof ik teveel had gedronken en op bed lag (alles lekker zweverig en draaierig, maar zonder misselijk te worden), vond ik een fijn gevoel op dat moment maar kan me voorstellen dat niet iedereen dat zo ervaart.