Ik had ook aangegeven dat ik GEEN pijnstilling wou en het dus niet aangeboden wou krijgen. Alleen als ik er zelf specifiek om zou vragen dat ik het dan krijg. (alleen ruggenprik was een optie voor mij). 18 uur ontsluitingsweeen en koorts want ook 18 uur gebroken vliezen moest ik naar het ziekenhuis. Ik had nog maar 3 cm ontsluiting. En zag het niet meer zitten, ik kon niet goed ontspannen en wist dat ik het daardoor misschien onbewust tegenhield, dus een ruggenprik gevraagd. De ruggenprik viel heel erg mee. Mijn kindje kreeg toen alleen een enorme hartslagdaling toen ik weer terug was op de afdeling. Geen idee of het echt door ruggenprik was, maar er was wel even wat paniek. Gelukkig herstelde ze weer. Mijn weeen vielen weg door ruggenprik dus ik kreeg ook wee-opwekkers aangesloten. Al vrij snel kreeg ik persdrang. En heb toen 2 uur lang persweeen weg moeten zuchten, wat wel echt heel zwaar was, voor ik 10 cm ontsluiting had. Het ging dus wel ineens een stuk sneller na de ruggenprik. Toen ik mocht persen was ze er met 10 min. Hoofdje zat al in geboorte kanaal. Ik voelde trouwens wel gewoon vanalles. Ik mocht na de bevalling de eerste paar uren mijn bed niet uit, dus werd op bed gewassen en catheter ging de volgende ochtend er pas uit. (je krijgt een catheter op moment dat je ruggenprik krijgt, tijdens bevallen gaat die er uit, bij mij tenminste, en na de bevalling gaat ie er weer in). Of ik er nu weer voor zou kiezen weet ik niet. Ik ga voor niet, maar als ik denk dat het nodig is zou ik het wel weer doen.
Hier na 16 uur van weeen en een niet vorderende ontsluiting ook gekozen voor een ruggeprik (zat op bijna 3 cm...). Van te voren nooit gedacht dat ik hier voor zou kiezen, sowieso doodsbang voor naalden en ik wou het zo graag echt zelf doen. Maar wat niet wil dat wil niet dus heb er ook geen moment spijt van gehad. Ik moet zeggen dat ik het zetten van de ruggeprik eigenlijk helemaal niet gevoeld heb dus dat viel 100% mee. Daarna hebben zowel baby als ik geen complicaties gehad en bij 8cm ontsluiting hebben ze m weer uitgezet. Mijn benen waren ook niet verlamd hoor, kon ze gewoon bewegen, het voelt alleen een beetje alsof je slaap in je benen hebt.
Ik kreeg een katheter toen de prik erin zat. En deze ging eruit na de bevalling en is er beide keren niet meer in gegaan. Als je nog zoveel voelde heeft ie bij jou niet goed gezeten of werkt ie niet goed. Ik voelde echt niks aan pijn ofzo. Alleen een soort druk toen ik mocht persen.
Hier ook duidelijk aangegeven geen pijnstilling te willen. Totdat ik vanwege inleiding in een weeenstorm terecht kwam. Nog wel even volgehouden maar uiteindelijk toch een ruggeprik gevraagd. Vond het vooral een heel eng idee, zo'n ruggeprik... Maar had er absoluut geen spijt van. Achteraf bleek toen ik na 22 uur volledig ontsluiting had het uiteindelijk toch een keizersnede zou worden. Toen was ik helemaal blij want ze hoefden de prik toen niet meer te zetten, alleen een flink hoge dosis erin te spuiten. Waarschijnlijk wordt deze zwangerschap ook een keizersnede, maar anders zou ik een ruggeprik zeker niet uitsluiten.
Ik had in mijn bevalplan neergezet dat ik geen ruggenprik wilde. Eenmaal tijdens een weenstorm heb ik er wel om gevraagd, echter is de ruggenprik toen helemaal verkeerd gezet dus heeft hij niet gewerkt. dus zonder pijnstilling gedaan. Ik heb nu nog steeds veel last van de plek waar ze mijn ruggenprik gezet hebbeb, maar volgens de arts komt dat dus omdat hij verkeerd zat. Het zetten vond ik trouwens wel heel erg meevallen, moest er van lachen achteraf omdat ik het vond kietelen. Of ik bij een volgende week een ruggenprik zou nemen weet ik niet..
Ik heb ook een ruggenprik gehad. Ik vond het een hele verademing al heeft het niet lang geduurd voordat ik moest persen toen hij eenmaal werkte. Wel vond ik het zetten dus echt helemaal niks, en ook de katheter die ik kreeg vind ik niet prettig. Achteraf gezien word ik al eng als ik aan de ruggenprik denk. En wil hem ook het liefst vermijden, maar ik denk dat zodra ik weer een weeën storm krijg dat ik er toch weer om vraag.
Ok! Nou dan ga ik er nog over nadenken aangezien ik ook weer ingeleid ga worden en hoogstwaarschijnlijk weer in een weeenstorm terecht kom..
Het idee dat ik ervoor kon kiezen gaf mij al heel veel rust. Uiteindelijk in bad bevallen zonder enige vorm van pijnbestrijding. Ik vond de weeënstorm heel goed te doen. De weeën tot 4 cm vond ik vervelender, maar toen was ik nog thuis en kon ik niet om een ruggenprik vragen Mijn ervaring is dat als je je lichaam het werk laat doen en je eraan overgeeft, het eigenlijk best snel gaat en je ook zelf stofjes aanmaakt die zorgen dat je eigenlijk geen 'pijn' voelt. Ik kan de laatste ontsluitingsweeën en persweeën niet beschrijven als pijn, meer als een enorme kracht en druk. Maar toch het idee van die ruggenprik als stok achter de deur, gaf mij veel rust. Binnenkort mag ik weer, dus kijken of ik dan dezelfde ervaring ga hebben. Ik hoop het wel.
De persweeen vond ik juist fijn! Dacht ohhh nu is ze er bijna...hoefde ook maar 4 keer te persen Maar die weeenstorm vond ik wel een ramp...omdat ik daar direct in kwam na inleiding en daar had ik me even niet op voorbereid! Kon ze redelijk goed opvangen met dank aan mijn bekkenfysio die vertelde hoe zij pufte...zo heb ik het ook gedaan en dat hielp wel...maar blijkbaar had ik ook op een gegeven moment zuurstof tekort? Ik kreeg ineens extra zuurstof toegediend..
Ik had het als ''optie'' meegenomen. Dat ik het natuurlijk wilde proberen (blijft toch medicatie) en mocht ik het op dat moment echt niet trekken dat ik het dan alsnog kon krijgen. Nou dat is echt niet nodig geweest. Ik zag er behoorlijk tegen op, heb ook geen mega pijngrens maar ik vond het goed te doen ondanks mijn weeënstorm (in 1,5 van 2 cm naar 10cm) Het moment dat ik dacht oh my god spuit mij plat want dit trek ik niet nog 4 uur bleek ik persweeën te hebben. Het ziekenhuis niet eens gehaald dus het had ook niet gekund haha. Ik vond het wel een rust dat ik in mijn achterhoofd had dat het zou kunnen (maar ik zou ook poliklinisch bevallen) en zou het de volgende keer weer zo doen. Dus op dat moment beslissen.
Ik wilde absoluut geen pijnstilling, ben ook zonder iets van pijnstilling bevallen en zo hoop ik dat bij de volgende ook te doen ondanks de vele pijn.
Thnx voor de reacties dames! Heb besloten het in mijn plan mee te nemen, dat ik op dat moment beslis. Heb het er met vl ook over gehad, en doe vind ook dat ik geen pijn moet lijden als het niet nodig is. Nu is het alleen nog wachten tot de kleine zich meld! Ben zo benieuwd!
Ik had een ruggenprik ná mijn bevalling. Bevalling had ik 'prima' doorstaan, bleek echter totaalruptuur te hebben. Daarna naar het ziekenhuis toe en door middel van een ruggenprik ben ik verdoofd. Het is een flinke steek die je er van krijgt, maar heerlijk om daarna even niks te voelen. Dacht heel stoer m'n been wel even op te kunnen tillen; nou dat werkt dus echt niet. Tijdens de bevalling heb ik geen pijnmedicatie gehad.. Toen het bijna niet meer ging, was hij er al... Bevallen doet gewoon pijn en dat is een ding wat zeker is. Ik vond het juist mooi om dat allemaal te voelen, zo beleefde ik het moment van de uitdrijving juist heel mooi, als een ontzettend geluksmoment! ..
Misschien was ook niet specifiek de ruggenprik hoor dat ik daarna niet kon staan, ik kon zowiezo een week daarna heeeeul moeilijk lopen, mijn stuitje was zwaar gekneusd. Maar vlak na de ruggenprik waren idd me benen gewoon levenloos haha die konden geen kant op, voelde ze niet Ik ben nu best wel 'bang' voor een thuis bevalling in de zin van zonder pijnbestrijding, ik weet dat ik me hier beter kan ontspannen maar aan de andere kant denk ik, de ontsluitingsweeen en het persen heb ik niet gevoeld..en het schijnt dat dat het ergst is
Dat is wel het beste hoor lekker op het moment zelf kijken je weet immers nooit hoe het loopt, met een plotselinge ks moet je ook pijnstilling Mijn vriendin riep 30 weken lang dat ze absoluut geen pijnstilling wilde want dat was volgens haar niet ''natuurlijk'',puntje bij paaltje na 3 uur weeën lag ze met een ruggenprik,dus die had het zwaar onderschat blijkbaar... daarom zei ik ook al steeds tegen haar, kijk maar lekker op het moment zelf.
Hier geen ruggenprik omdat ik al te veel ontsluiting had. Ik kreeg wel een morfine pompje, werd er eerst heel duizelig van maar ik moet zeggen dat het na een tijdje best goed werkte.
Hahaha hier ook zo'n "stoere" vriendin, wou per se thuis bevallen zonder pijnbestrijding. Ik ook tegen haar gezegd, laat alle opties gewoon open. Uiteindelijk in het ziekenhuis terecht gekomen met ruggenprik en nu zweert ze erbij hahaha. Ik heb zelf ook de optie open gelaten, je kan dan nog kiezen of het medisch personeel het mag voorstellen of dat jij erom moet vragen. Ik had zelf niet vorderende ontsluiting en had al een nacht doorgehaald, dus gekozen voor een ruggenprik. Volgende keer gewoon weer een ruggenprik, mits we natuurlijk het ziekenhuis halen en het dan nog kan. Hier heeft de ruggenprik ook aan gestaan tijdens het persen, maar heb gehoord dat dat niet gebruikelijk is.
Ik ben het met de dames eens, op het moment zelf beslissen... Daarom zou ik ook niet teveel tijd besteden aan een bevallingsplan... Is niet te plannen joh... Beste is om het over je heen te laten komen, er is nog nooit een kindje blijven zitten hoor... Komt er wel uit Met of zonder pijnstilling! Ik had bij de eerste een ruggenprik gehad... om 19.00uur en een half uur later is hij geboren... Ik dacht gaat nog uren duren... Is de eerste en had pas 6cm dus ik dacht dat ga ik niet meer redden... Had er achteraf spijt van... 2de kwam met keizersnede... en dan is een ruggenprik wel wenselijk 3de wilde ik geen pijnstilling.. Maar was goed ziek, had flinke zwangerschapsvergiftiging... Had 3 infusen met bloeddrukverlagers en MOEST pijnstilling nemen... Maar de ruggenprik kregen ze er moeilijk in... Na drie keer prikken was ik het beu, had pijn en heb toen gezegd dat ik minder gevoel kreeg in mijn benen, maar was niet zo... Toen de bevalling goed opgang kwam, kon ik niet meer... wilde echt wel pijnstilling... Maarja had toch al ruggenprik? Gelukkig was ze er 5 minuten later al... Ze keken op mijn rug, en bleek dat het slangetje al niet meer in mijn rug zat... Dus ben toch 1x zonder pijnstilling bevallen
Misschien wil je mijn verhaal niet horen (geen goede ervaring namelijk). Bij mij hadden ze de prik verkeerd gezet... De anesthesist vertelde mij dat ik een " beetje" last zou krijgen van hoofdpijn.. Gewoon... Een beetje maar.... Achteraf: 2 weken plat moeten liggen. Kon niet zitten, staan, lopen, kruipen.. In ieder geval niets om mijzelf te verplaatsen. Ik kan veel hebben qua pijn, maar die twee weken kon ik alleen maar huilen van de pijn. Ziekenhuis zei overigens na 1 week dat het niet door de ruggenprik kwam.. Ze wouden mij niet helpen (tja, kan per ziekenhuis verschillen hoe men daar mee omgaat). Uiteindelijk dankzij mijn huisarts en kraamhulp hebben ze er iets aan kunnen doen ( bloed propje schieten in het verkeerde gaatje). Al met al: 9 van de 10 x gaat het gewoon goed, en is het een perfecte pijnbestrijding. Ik kon gewoon tussen de weeen kunnen slapen