Ons zoontje is sinds de geboorte onrustig. Krampjes en reflux en erg prikkelbaar. Wekenlang zijn we al met een fysio aan huis bezig hem te keren slapen en allerlei medicatie en voedinge. Zijn al geprobeerd. Hij blijft onrustig. Hij is vandaag 14 weken. Vandaag bracht ik hem naar de gastouder om te wennen, voor het eerst. Daar in bed gelegd en hij ging meteen hard huilen. Ik laat hem thuis nooit huilen, en we zitten bij hem tot hij in slaap valt. De gastouder geeft aan dat niet te willen doen omdat ze er geen tijd voor heeft. Hij moet het maar leren. Ik voel me nu echt verschrikkelijk en wil hem het liefst weer ophalen. En mijn werk opzeggen. Wat financieel niet kan, en alleen maar thuis zijn met een onrustig kind wordt ik geen betere moeder van. Wat nu?!
Eh, hoeveel kinderen heeft die gastouder onder de hoede dan? Lijkt mij dat ze jouw wensen ( binnen grenzen uiteraard) dient te respecteren en als jij niet wilt laten huilen dan lijkt me dat ze daar rekening mee dient te houden? Vind het nou ook niet een absurde wens.
Wacht het eerst eens af, er is nog helemaal geen reden tot paniek. Ik snap dat het moeilijk is en je bezorgd bent, maar het is pas zijn eerste dag. Ze blijft er niet bij zitten, maar ik verwacht van een goede gastouder ook niet dat ze hem uren laat huilen / hem aan zijn lot overlaat. Wacht even af hoe je zoontje het doet de komende tijd daar; als het niet goed gaat kun je altijd kijken naar een andere gastouder / kinderdagverblijf. Diep ademhalen en doorzetten...
Er zijn ook gastouders die draagdoeken gebruiken bij babies. Als je je er zo slecht bij voelt is het wellicht een idee om naar een andere te zoeken. Jij voelt het beste aan of de klik er is. Alle begin is moeilijk natuurlijk maar je moet er wel een vertrouwd gevoel bij hebben. Niets is zo fijn als een goede gastouder. Ons meisje gaat ook niet zomaar in een bedje slapen overdag. Mijn gastouder legt haar in de kinderwagenbak dicht bij haar. Zo kan ze ook de andere kinderen in de gaten houden. Dat werkte bij mijn zoontje ook goed. Misschien zo'n idee aankaarten?
Ze laat hem inderdaad geen uren huilen, krijg net een appje dat hij speelt. Maar dan slaapt hij dus niet. En bij volgende slaappoginhh weer huilen. Vind het idee dat ze hem laat huilen, al is het maar kort en kan het vast geen kwaad, echt heel naar. Rotte is dat het gevoel op zich bij deze gastouder wel goed is, ze is heel lief. Maar ook heel nuchter, vandaar het 'ik heb er geen tijd voor, hij moet het leren'. Daarin verschillen we. Voordat ik een kindje had vond ik dat nuchtere juist heel fijn. Misschien ligt het probleem meer bij mij dan bij de gastouder, het lijkt erop dat ik teveel van mijn zoontje houd. Kan verdriet bij hem niet verdragen.
Ik zou hem dan ook niet gerust achter laten, en zou dus andere opvang zoeken als dat gaat. Had je dit dan niet vantevoren gevraagd? Hier ook een slechte slaapster en ondanks dat ik thuis ben, willen we toch ook gaan kijken of ze een paar dagdelen naar een kdv kan en dit zou dan dus mijn eerste vraag zijn. Ik ben absoluut niet van het laten huilen, dat andere mensen dat wel doen, is hun keuze, maar niet met mijn kinderen dus.
Het is ons eerste kindje en we hadden dus geeeeeeen idee waar we op moesten letten. Het gevoel bij deze go was toen heel goed. Nu ook wel. Op dat laten huilen na. Toch denk ik dat het praktisch bij geen enkele go of kdv te doen is om bij elk huiltje van ieder kind te troosten, gewoon omdat er meerdere kindjes zijn. Een go aan huis is dan een optie, maar geen interactie met andere kindjes vind ik ook niet wenselijk. Toen ik zelf nog geen moeder was vond ik dat je een kindje best kon laten huilen omdat je ze niet moet verwennen. Little did I know....
Je zegt net: ik hou gewoon teveel van mijn kindje en kan haar verdriet niet verdragen. Tuurlijk hou je niet teveel van je kindje Ik. begrijp je dilemma heel goed. Ik laat onze kinderen ook niet huilen. Ligt echt niet aan jou. En mijn tip van de.kinderwagenbak? Is dat iets waar je wat mee kan?
Wat vreselijk voor je. Naar gevoel om dan weg te moeten gaan zeg. Maar misschien dat zij dat huilen op deze manier kan doorbreken. Heb het zelf meegemaakt. Mijn dochter was een huilbaby (medische oorzaak) een ander liet haar iets langer doorhuilen dan ik en op een gegeven moment was die cirkel doorbroken.
Wij hadden ook een moeizame slaper. Ik ben hier ook altijd heel bang voor geweest dat hij helemaal overstuur huilend in bed zou liggen in zijn eentje., Dat wilde ik ook absoluut niet... Ik ben dan ook heel nadrukkelijk geweest, dat ik niet wilde dat hij meer dan een paar minuten alleen hard huilend in bed lag... En dat er wel een verschil was tussen jammeren en huilen... Hij mocht van mij wel even jammeren, maar dat verschil hoorde zij ook wel. Onze gastouder had ook meerdere kindjes en kon er niet bij blijven zitten troosten zoals ik wel deed... Ook kon ze niet gaan dragen, zoals wij wel deden als slapen niet wilde... Ik was dan ook heel nerveus toen hij daarheen moest en zag allerlei doemscenario's voor mij. Maar zij heeft het opgelost door steeds heen en weer te lopen om hem even te troosten en dat lukte dan wel, na een tijdje viel hij eigenlijk altijd wel in slaap... Als het echt niet ging haalde ze hem uit bed en probeerde ze het later weer een keer. Maar ik had liever nog dat hij dan maar wakker was dan dat hij huilend op bed lag... Ik zou ook duidelijk je wensen aangeven, dat je echt niet wilt dat hij een tijd alleen huilend op bed ligt... Als je met een rotgevoel naar werk gaat is ook niks.
Volg je gevoel en je eigen regels in het ouderschap en als jij dit niet wil zoek je een andere vorm van oppas. Altijd trouw blijven aan jezelf.
Of zij daar tijd voor heeft is discutabel vind ik. Maar sowieso vind ik haar weinig empatisch door te zeggen: "dat gaat niet,daar heb ik geen tijd voor. Met ouders die voor de eerste keer hun kindje brengen zou ik dat toch echt anders formuleren.
Ik ben gastouder en ben het met tuc eens. Nee het is niet verantwoord om een kwartier lang bij een baby boven te gaan zitten als er beneden vier kinderen alleen zonder toezicht zijn. Stel je voor, jou baby beneden met drie peuters en de gastouder zit boven bij een ander kindje. Zou je ook niet willen denk ik? Maar ik zou nooit op een eerste dag een kindje laten huilen én dat zo bot tegen een toch al bezorgde en nerveuze moeder zeggen. Eerst een vertrouwensband opbouwen, bijvoorbeeld door kindje in de wagen beneden te wiegen, te dragen enz en daarna in bedje proberen en elke paar minuten troosten.
Dank jullie wel voor je reactie, de steun is fijn. Gelukkig lijken we tot elkaar te komen, de go en ik. Ze liet weten nu onze situatie te snappen en na te gaan denken over hoe ze het met ons zoontje het beste kan aanpakken. Ik ga haar vragen eind volgende week, vlak voor de opvang start, nog eens samen te zitten en de situatie en onze wensen en haar mogelijkheden door te spreken.
Kunnen ze haar niet beneden laten slapen? In België is dat verplicht in crèches en bij onthaalmoeders tot 6 maand, precies om dit soort situaties (en wiegendood) te vermijden.
Tja ik zou me niet blauw betalen aan iemand die niet achter mij zou staan "hij moet t maar leren" krijg ik de kriebels van op zo'n jonge leeftijd. Toen ik vorige x dochter kwam ophalen van het kdv lag er een baby in een wipstoel te huilen terwijl de juf een flesje gaf. De stagiaire deed niks. Ik heb er niets van gezegd maar als t mijn kindje was geweest had ik zeker even gevraagd waarom niemand erop reageert. Want dat is niet mijn beeld van een goede opvang
Waarom zou je daar niks van zeggen...? Waarschijnlijk doen ze hetzelfde met jouw kind hoor, als ze er even geen zin in hebben...
Nou mijn dochter is een stuk ouder, dat is gelukkig een heel makkelijk meisje ook. Ik wou eigenlijk zeggen van "moet je daar niet op reageren?" maar ik dacht dat maakt de verhoudingen er ook niet beter op. Als t een volgende keer weer zo is, zeg ik er wel wat van