Toen ik nog werkte pastte ik mijn werkuren zo in dat de kinderen altijd konden sporten. Mijn man heeft een tijdje ouderschapsverlof opgenomen om het rond te kunnen krijgen. Mijn kinderen hechten waarde aan hun sport.
Het is niet 1 uur, uitwedstrijden is hier bijna een hele ochtend. Je moet vantevoren verzamelen, rijden, warming up, uur wedstrijd doen, nabespreken, douchen, terugrijden naar het verzamelpunt, naar huis. De trainingen zijn op onze werkdagen, gepuzzel wie eerder weg kan van zn werk, filestress, kind wat nog niet aangekleed bij de bso staat, trainster boos omdat we alsnog weer te laat zijn... andere dag langer doorwerken om gemiste uren weer in te halen. En ik heb het er voor over om mijn kinderen blij te zien, maar mensen die er dat niet voor over hebben snap ik ook! Ik heb geen oordeel daarover dat die mensen lui zouden zijn.
Als ze het echt heel graag wilt zou ik het wel doen Mijn zoontje gaat er straks ook op ( eerst zwemdiploma's) Zie er ook wel wat tegenop want we werken beide onregelmatig en weekenden dus hoe we dat gaan doen zien we straks wel
Oh wow, dan ben ik wel een slechte moeder. Toen m'n oudste op scouting wilde en dat bleek op zaterdagmiddag te zijn, hebben we verder gezocht naar iets anders. Sorry, maar ik ga niet al m'n zaterdagen inleveren. Je kunt niks meer, qua verjaardagen en dagjes weg. Of ze kunnen om de haverklap niet en dat vind ik niet leuk voor hun en niet netjes richting zo'n club. Gelukkig zijn er genoeg andere leuke clubs en sporten. Maar ik vind het onzin om te doen alsof er maar 1 sport is en je daarvoor als gezin je hele sociale leven moet opschorten. Oudste heeft nu (naast zwemles) op 3 verschillende clubs gezeten, verschillende sporten maar nog nooit een teamsport en niks met wedstrijden, ideaal wat mij betreft. Vanaf komend seizoen start hij wel met een teamsport, 1x per week trainen. Wedstrijden hoeven nog niet in het begin, maar zullen we op termijn wel gaan doen. Eerlijk gezegd ben ik wel blij dat het bij zijn leeftijd nog gaat om losse toernooitjes en geen vaste competitie. Je kunt dus per keer kijken wat je doet. Jongste gaat op voetbal. Kleuterteam, ook 1 keer per week trainen en ook nog geen echte competitie, wel af en toe wedstrijdjes. Toevallig is zijn training op dezelfde dag als zijn broer, bijna hetzelfde tijdstip ook. We zullen dus moeten verdelen. Als 1 van ons niet meekan, zullen we iets moeten regelen in de familie of kan 1 van beide niet sporten. Dat is wel een groot nadeel. Voordeel is wel dat we nu maar 1 'stress-avond' per week hebben, wat betreft op tijd naar huis > snelle maaltijd > training. Voor spullen gaan we trouwens naar Decathlon.
Ik heb altijd gesport, ben altijd mijn volledige zaterdag kwijt geweest aan sport en ik vond het heerlijk. Ik had er dus ook geen enkele moeite mee om op zaterdag met mijn kinderen naar een wedstrijd te gaan. Qua trainen is doordeweeks soms wel lastig/onmogelijk met werk; dan moeten ze dus iets anders kiezen. Hier nu geen teamsport meer, maar evengoed een middag en een ochtend in de week bij sport aanwezig. Maar iedereen moet doen wat voor hem/haar goed voelt/mogelijk is. Iedereen maakt keuzes; mbt sporten en mbt andere dingen. En er zullen altijd mensen zijn die bepaalde keuzes niet begrijpen; dat gaat beide kanten op. Leven en laten leven, denk ik dan.
Mijn kinderen sporten ook, maar er zijn ook gewoon een aantal dingen die afvallen om praktische redenen en dat is toch prima. Dat is ook prima uit te leggen aan kinderen en zeker niet zielig of sneu, want er zijn genoeg alternatieven.
Ja dat ben ik gewoon niet met je eens. Voor sommige kindjes werkt dat prima, maar mijn oudste heeft zo'n ongelooflijke passie voor zijn sport, die zou ik echt tekort doen.
Maar ook bij een kind met passie is het soms niet te doen. Bv. financieel, ivm andere kinderen, ivm werk, ivm eigen gezondheid, enz. Soms zijn er oplossingen te bedenken, maar soms ook niet. Dat is vervelend, maar soms is het niet anders.
Maar door iedereen wordt aangegeven dat het sneu is wanneer: ouders geen zin hebben om hun weekend eraan te besteden. Nergens gaat het over zieken, armen oid. Puur om de uitspraak: ik wil daar niet elk weekend aan vastzitten. Dan hoeven er toch niet allerlei uitzonderingen bijgehaald worden.
Maar dan nog, kinderen kunnen nu eenmaal niet alles krijgen wat hun hartje begeert. Tuurlijk wil ik best wel meewerken, maar wat niet gaat, gaat niet.
Maar ouders hebben ook het weekend nodig om bij te tanken. Althans ik wel. Dat heeft niets met lui, geen zin enz te maken.
Nou ik denk dat veel kinderen dat nog veel meer nodig hebben en dat kunnen ze vaak uiten in hun ontspanning voor sport. Kijk ik zwem graag, ik zou het niet leuk vinden als ik niet kon zwemmen en dan maar een andere sport moest doen.
Misschien speelt er bij ts (of anderen) wellicht meer mee dan ‘geen zin’, daarom voelde ik de noodzaak te schrijven dat er in mijn ogen genoeg reden kunnen zijn om andere keuzes te maken.
Maar een alternatief is toch prima. Zeker als ze er nog niet op hebben gezeten. Mijn zoon wilde bijvoorbeeld graag op snorkelen; precies toen stopte het zwembad hier ermee. Tja dan houdt het op.
Voor mij was dat dan minder duidelijk, bovendien opent iemand een topic en daar reageren mensen dan, lijkt mij, ook op.
Ja het zal wel aan mij liggen maar nogmaals is dit toch een heel andere reden dan geen zin hebben als ouder. Maar goed mijn punt komt ws niet duidelijk over.
Ja klopt. Maar dan zou het toch net goed sneu zijn? Hier is het jammer dan; dan zoeken we wel iets anders leuks. Maar geen zin is wel erg gechargeerd; ouders en ook de rest van het gezin heeft tijd nodig om bij te tanken.
Ieder doet wat hij/zij denkt dat goed is. Ik zou hierin héél ver gaan om het toch zo te regelen dat het wel gaat.