Ik heb een tijdje zitten meelezen en wil toch kort ons verhaal kwijt. Wij hebben twee kinderen op 3 verschillende sporten waaronder dus voetbal. De oudste doet voetbal plus nog twee sporten en de jongste twee dezelfde sporten als de oudste zonder voetbal. En ja voetbal is vrij intensief en wij hebben geprobeerd om de oudste daar weg te houden. Maar toen wij zagen hoe graag hij het wilde en hoeveel plezier hij beleeft hebben wij ja gezegd. Dat vind ik niet meer dan normaal. Mijn zoon heeft een vriendje dat ook graag op voetbal wil maar niet mag van zijn ouders terwijl een van zijn ouders een full time thuisouder is. Want ja trainingen en wedstrijden vinden ze teveel gedoe. Ik begrijp dat niet maar ieder zijn keuze.
Het verschil is dat je bij deze sporten ervoor kiest om deel te nemen aan een toernooi en niet automatisch deelneemt aan een competitie, met bijbehorend trainingsschema (hier in ieder geval), en waarbij een heel team van jou afhankelijk is.
Een kind dat sport wil sowieso graag aan wedstrijden mee doen, of het nu competitie is of niet. En af en toe een wedstrijd overslaan kan bij teamsport ook. Je overlegt en dan is het geen probleem.
Dat hangt wel een beetje van de sport en de teamgrootte af... bij mijn oudste was afgelopen competitie 1 kind uitgeschakeld wegens een blessure en toen waren er geen wissels meer, dus moest iedereen de hele wedstrijd spelen en als iemand echt niet kon moest er een invaller uit een ander team geregeld worden. Bij ons zijn ze echt niet blij als je een wedstrijd afzegt vanwege een uitje. Ik baal daar weleens van , vooral ook omdat data pas heel laat bekend worden. Afgelopen vrijdag pas te horen gekregen dat de competitie de 31e alweer start en de week ervoor dan nog 2 oefenwedstrijden... nou heel jammer maar wij zijn op vakantie nog...
Zelfs al wil een kind alle wedstrijden mee doen, het blijven dan toch aparte toernooien, waarbij je als ouders nog kan bepalen dat er eens eentje wordt overgeslagen. Dat is toch echt anders dan een seizoenslange competitie, met daarbij dus het uit/thuis gebeuren, groepen kinderen vervoeren, wasschema's, kantinediensten, enzv. Prima als jij dat allemaal geen enkel probleem vindt, maar ik vind dan de sport van 1 van mijn kinderen een veel te grote invloed hebben op de rest van ons leven. Kwestie van wat je belangrijk vindt natuurlijk en helemaal goed dat anderen daarvoor kiezen. Mijn punt was enkel dat ik het nogal bizar vind om te lezen dat als je andere keuzes maakt je blijkbaar maar niet voor kinderen had moeten kiezen, omdat dat er nu eenmaal bij hoort. School hoort erbij. Sport an sich hoort erbij. Helpen bij huiswerk hoort erbij. Zwemles hoort erbij. Een specifieke sport is wat mij betreft gewoon een van de keuzes die je kan maken. Een kind heeft niet een godgegeven recht op voetbal of zo.
Wil alleen hier op inhakken volgens mij zie je het te zwaar. Groepen kinderen vervoeren gebeurt hier niet, iedereen rijdt zelf, wasschema is er niet, wij wassen zelf en kantinedienst is er 1 keer per jaar een ochtend of een middag en als het echt niet uitkomt hoeft het niet... Kortom het valt allemaal reuze mee. En nogmaals ik zou mijn zoon echt tekort doen als hij niet op voetbal mocht. Dat zie ik duidelijk en ik vind het niet ok om het hem te onthouden.
K hoop juist dat N voor voetbal gaat kiezen! Hij heeft het nu alleen maar over motorcross en hoe wel het nog lang niet aan de orde is is de kans groot dat dat zo blijft. Schoonfamilie doet aan motorcross. Maar dat kost ons een hele zaterdag voor wedstrijden en woensdagavond moet er worden getraind. We hebben het er wel eens over en als het echt motorcross word dan gaat mijn vriend wekelijks mee en ik wissel het af.
Haha, kan me voorstellen dat je dan liever voetbal hebt! Voor het ongeluk van mn vriend hadden wij motorcross voor dochter ook leuk gevonden, dat was dan wel vriend zn pakkie an. Maar sinds zn ongeluk denk ik echt: no way dat mijn kind op zo'n ding gaat zitten. Maar geloof dat dochter inmiddels zelf ook niet meer wil.
Nu, ik heb er een hekel aan...vorig jaar heeft mijn zoontje 3 keer per week getraind en op zaterdag was er meestal een wedstrijd...gelukkig heeft mijn partner de wedstrijden en een keer per week het training op zich genomen...ik moet er echt niet aan denken om dit met 2 of 3 kinderen te hebben... Elke zaterdag heel vroeg uit bed om dan in de kou langs de lijn te staan....nee, ik heb daar echt geen plezier in....je kunt er meestal niet fatsoenlijk zitten, het is koud en mij interesseert het spel niet zo. Behalve als het echt heel erg slecht weer is gaan de trainingen ook in de winter bij ons buiten redelijk lang door en wordt het er eindelijk mooi weer, gaan ze stoppen, "omdat het gras moet groeien" ( mij kunnen ze echt alles wijs maken)...en is er geen spel dan verzinnen ze wel wat, een oefenwedstrijd of tournooi of zo, het liefst nog op een andere dag of tijdstip dan gewoonlijk... Mijn zoon vond het geweldig, hij heeft nooit geklaagt of gezegd dat hij er geen zin heeft om te gaan....maar als het aan mij ligt gaat hij maar naar ballet of zo....lekker binnen ergens in de buurt....dit jaar geen selectie meer en daardoor hopelijk ook minder training en weer meer tijd voor iets anders.... De trainer keek soms al een beetje scheef, wanneer de kinderen voor verjaardagspartijen van vrienden waren uitgenodigd op woensdagen...
Tja er komt inderdaad wel wat bij kijken. Onze oudste voetbalt al vanaf zijn vijfde en hier was je dan de eigen kleding en je moet zo nu en dan rijden en weet ik het hoe vroeg op een zaterdagmorgen ergens staan De middelste handbalt vanaf haar zesde en daar heb ik meer omkijken naar gehad, wastassen mee naar huis, om toerbeurt fluiten tijdens een wedstrijd, ieder jaar een vreselijke playbackshow waar voor geoefend moet worden Ze is nu zowat 14 jaar en gaat nu selectie spelen en inderdaad alle deuren gaan voor je open maar dat wisten we al, ze is bloedfanatiek en heeft er zin in. De jongste gaat nu ook handballen en ook alweer het verzoek om te fluiten bij wedstrijdjes maar gelukkig heeft ze een grote zus die dat heel erg leuk vind om te doen Bij een teamsport komt veel kijken maar het brengt je ook heel veel en je groeit er ook in mee, zwemlessen vind ik 10x erger.
En je krijgt inderdaad te maken met te fanatieke ouders die denken dat hun kind heel erg goed is, ene oor in en het andere oor weer heel snel uit.
Jep, dat heb je idd en het meest stomme is, het zijn meestal niet eens de echt talentvolle spelers waarvan de ouders zo doen.
Nope, in het team vorig jaar van dochter zat zo'n stel. Volop commentaar op andere kinderen (daar heb ik sowieso al een bloedhekel aan) maar toen de D lijn ingedeeld moest worden bleek dat hun kind dus echt niet mee kon in het team met de rest...