Wel of geen tweede kind?

@hopmarjanneke: helemaal duidelijk, bedankt voor je aanvulling
@mmeke: helemaal mee eens, niks meer aan toe te voegen.

 

In het begin helemaal niet aan gedacht, maar nu denken we eraan, omdat het al moeilijk is om te sparen, het kinderbijslag op hun eigen rekening te laten storten. Dus voor elk een aparte rekening met dat geld erop..

Maar het heeft geen rol gespeeld bij het maken van een beslissing voor een 2de.

 

Wij zouden onze financiële situatie zeker mee laten spelen bij de beslissing voor een 2e. We zouden alleen niet zo ver kijken als jouw vriend doet. Als we het op dat moment kunnen doen en er geen daling van inkomen in het verschiet zou liggen, dan zouden we het doen.
Natuurlijk weet je wel dat er van alles kan gebeuren. Dat risico moet je dan maar nemen... of niet.

Mijn ouders hadden het ook niet breed vroeger (en nog steeds niet). Ik heb ook mijn eigen studie moeten betalen. Dus daarom ben ik gaan werken en heb ik een studieschuld gehad. Tja, niet ideaal natuurlijk. Ik had ook liever een stel rijke ouders die mijn studie voor me betaalden, maar zo hebben we ons ook altijd prima gered.

 

dat heeft bij ons niet meegespeeld in onze keuze... we wilden dolgraag nog een tweede hummeltje erbij... kan ook makkelijk met onze financiele situatie... maar dat kan altijd zomaar ineens veranderen! wel spaar ik voor hun studies voor later.. elke maand een x bedrag op allebei de spaarrekeningen van mijn dochters.. en soms wat extra's... en de spaarpotten gaan eens in het half jaar op de rekening.. vaak is het dan zo'n 300 eu per kind...

 

Wij houden hier niet echt rekening mee. Je weet nooit hoe het loopt, zowel met je kindje(s) als met de studie(kosten) en je eigen financiën. Wel zetten wij nu maandelijks een klein bedrag op de spaarrekening van onze dochter, en dat zullen we ook voor een (hopelijk) tweede kindje doen. Indien noodzakelijk zal daarvan de studie betaald worden. En als we tegen die tijd de studie 'gewoon zo' kunnen betalen, dan doen we dat en blijven we van de spaarrekeningen af.
Ik heb trouwens ook mijn eigen studie betaald en vond het helemaal niet onoverkomelijk duur. Mijn ouders hadden het kunnen (en willen) betalen voor me, maar in overleg is dat anders gegaan.

 

Nee wij hebben dit zeker niet mee laten tellen. Wij sparen wel een bedrag per maand waar we later de studies van willen betalen. Maar goed, ik ga ervanuit dat onze inkomens gaan stijgen de komende jaren en daardoor dus ik meer kunnen gaan sparen. Maar dit lijkt me geen overwegen om wel of niet voor een 2e kindje te gaan, tenzij je heel krap zit en geen uitzicht hebt op een betere toekomst...

 

Nee denk niet dat je. Je keuzes moet laten afhangen voor over 18 jaar.

Iemand gaf een mooi lijstje ben het daar mee eens.

Mijn ouders hadden toch echt geen rekenening er mee gehouden of er eventuweel kinderen zouden gaan studeren. En zo ja dan moet je er toch echt een bij baan bij nemen. Zo ging het hier. Niet dat ik gestudeerd had maar had er wel zelf voor op moeten draaien als dat zo ver gekomen had.

Bij mijn eigen kinderen als ze gaan of willen studeren, probeer ik mee te helpen. meer kan je als ouders dan niet doen.

 

Helemaal mee eens!

Ik vind het overigens ook geen argument, dat je het wel of niet hebben van kinderen af laat hangen van iets wat over 18 jaar gaat gebeuren.
Zoals velen hier zeggen, je weet helemaal niet wat er gaat gebeuren over zoveel jaar.

Mijn ouders hebben wel gespaard voor mijn studie, maar door omstandigheden is dat geld aan andere dingen opgegaan. Ik heb mijn studie (HBO + Universiteit) helemaal zelf bekostigd en het is prima gelukt. Mijn zusje betaalt haar studie ook zelf.

Stel dat mijn ouders van tevoren wisten dat ze dat geld niet zouden hebben voor onze studie, zouden zij dan beslissen om ons maar niet te nemen. Dan zou ik helemaal niet bestaan!! Terwijl het allemaal prima uitgepakt is.

Ik zou het nemen van kinderen echt niet af laten hangen van de financiële situatie in de toekomst. Onderwijs tot 16 jaar is nog steeds gratis in Nederland, en daarna kunnen de kosten echt wel bij elkaar worden gespronkeld voor de middelbare school. De studie zie je daarna nog wel.
We hebben geen idee hoe de wereld in elkaar zit over zoveel jaar. Er verandert zoveel per jaar tegenwoordig.


Ontopic: wij sparen nog niet apart voor de kinderen. Als we daar ruimte voor hebben gaan we het wel doen, maar niet specifiek voor de studie.
Overigens is het ook maar de vraag of het verstandig is om te sparen voor zoveel jaren in de toekomst. Door de inflatie wordt het geld elk jaar minder waard.

 

Wij hebben bij de keuze van een tweede kind niet expliciet nagedacht of we de studie of andere zaken wel of niet zouden kunnen betalen. Dit is geen ondoordachtzaamheid geweest maar heeft alles te maken met het feit dat we samen ongeveer 7x modaal verdienen en ik een grote erfenis zal ontvangen. Geld is dus bij ons gelukkig geen issue. Dat is lekker makkelijk maar verder geen antwoord op je vraag.

Zover meer dan 15 jaar in de toekomst kijken is heel moeizaam. Je ziet hoe het e.e.a. kan veranderen in kabinetten e.d. Hoe Nederland er uit zal zien over 15 - 20 jaar is heel moeilijk te voorspellen en dat geldt dus ook voor de kosten van studie. Het niet kiezen voor een 2e kind lijkt me geen zaak die financieel afhankelijk moet zijn (wel natuurlijk als je het over de primaire levensbehoeften hebt). Er zijn ontelbare voorbeelden van kinderen die zonder financiële steun van ouders de duurste (bijvoorbeeld geneeskunde) studies doen. Een kind leert in 15-20 jaar tijd wat het draagvermogen van de ouders is en zal daarin ook eigen keuzes en beslissingen kunnen en moeten nemen.

Is het werkelijk zo dat je vriend een tweede kind te duur vindt (wat trouwens een heel reële angst is van mannen schijnbaar) of zit er meer achter? En wat is dan volgens hem zo duur? En wat zal het voor hem dan betekenen (wat zou hij moeten laten etc)

Wanneer je bij elkaar ruim 1,5 salaris hebt (welk salaris dit ook precies is) lijkt het me dat door de band genomen het onderhouden en laten ontwikkelen van twee kinderen geen bijzondere opgave zou moeten zijn. Althans er zijn duizenden die het met veel minder toch doen!

 

Sorry dat ik het zeg, maar misschien wil jouw vriend helemaal geen tweede kind? Want op deze manier kun je voor alles wel een doemscenario bedenken, niet alleen voor financiën.
Want de gegeven antwoorden vind ik meer 'muggenziften' dan een rationele overweging.

Speelt er voor hem helemaal geen enkele emotionele waarde mee?

Rekent hij er op dat de kinderen helemaal niet hoeven bij te dragen in hun eigen studie?

 

Basisschool is in principe gratis. Wat je wel hebt aan kosten zijn af en toe bijdragen voor activiteiten of een schoolreisje. Maar dan praat je over een paar tientjes per jaar.
Je moet je kind wel kunnen kleden en een jas/schoenen kopen, maar dat is niet schoolgerelateerd.

 

als je van het minimum moet rondkomen, en de baan je vriend staat op de toch of zulke dingen etc... dan zou ik ook eerst nadenken voor ik en 2e kindje zou nemen...

maar, er zijn genoeg arme gezinnen met slimme kinderen (niet raar of lullig bedoeld...) weet je wat die doen?! nemen een studielening naast hun studiefinancering, werken erbij, en die komen er ook wel hoor! niet alle kinderen word giga voor gespaard en word alles op een dienblaadje aangereikt... dat is toch ook helemaal niet nodig? Als je het tegen die tijd wel kan betalen is het mooi! kan het niet, dan niet...?! het is inderdaad niet echt een "eerste levensbehoefte" en je kan dus altijd een studielening nemena als kind zijnde...

 

Ten eerste zou ik absoluut niet willen dat mijn kind een lening moet nemen om te studeren en daar vervolgens jaren en jaren later nog voor moet afbetalen, ten tweede heb ik zo'n vermoeden dat studielening tegen die tijd niet meer bestaat in de vorm zoals we die nu kennen. Vind de studie absoluut de verantwoording van de ouders gedurende de voorgeschreven tijd(en dan heb ik het puur over collegegeld, tuurlijk kunnen ze een bijbaantje nemen voor extra's )

 

Tja, mijn ouders hadden het geld voor een jarenlange studie niet en hebben dus hun "verantwoordelijkheid" niet genomen . Ik neem het ze niet kwalijk hoor, ik ben niets tekort gekomen, en ik vind het nu alleen maar heel goed dat ik hierdoor extra gestimuleerd werd om op jonge leeftijd een bijbaantje te zoeken. Stel je voor dat mijn ouders de keuze voor een tweede hadden laten afhangen van het wel of niet kunnen betalen voor een studie, dan zat ik hier nu mooi niet.

Ik vind het heel goed hoor, dat TS over de toekomst nadenkt, maar je kunt niet alles voorspellen. Het kan maar zo dat de mensen die nu wél het geld voor een studie opzij kunnen zetten, dat over 15 jaar voor iets heel anders nodig hebben. Je weet het gewoon niet.

De vraag zou eigenlijk moeten zijn: Kan ik een tweede kind een liefdevol en veilig thuis bieden?

 

Tja, ieder zijn eigen ding, maar dat vind ik dus absoluut niet. Als het goed is, is een kind meerjarig tegen de tijd dat ie een jarenlange studie gaat doen. Hij/zij zal dan ook waarschijnlijk een rijbewijs willen, op kamers gaan enz.
Ik ben van mening dat een jonge volwassene best zelf verantwoordelijk gesteld mag worden voor deze dingen, wel met hulp van de ouders. Ik zal mijn kind echt niet helpen in het leven als ik hem/haar alles op een presentieblaadje voorhoud.

En ik zou dan dit soort dingen nooit in afweging nemen in de beslissing voor het wel of niet nemen van een kind. Ik wil mijn kind niet over 18 jaar zeggen: 'schat, gelukkig kunnen papa en mama jouw studie betalen, anders was jij er helemaal niet geweest...'

Het voldoen aan de belangrijkste levensbehoeftes van een kind (zowel materieel als niet materieel) vind ik de verantwoordelijkheid van de ouders. Als mensen vooraf twijfelen of ze aan DIE behoeftes kunnen voldoen, dan is het overwegen waard om wel of geen kind te nemen. Maar een studie is geen eerste levensbehoefte. Stel dat een kind helemaal niet wil studeren. Heeft ie bij voorbaat al geen recht op leven omdat de ouders de (niet gewenste) studie niet kunnen betalen?

 

Dat speelt voor ons niet mee. Gezien ons eigen intelligentie- en opleidingsniveau valt het bij ons wel in de lijn der verwachting dat er minimaal HBO gedaan zal worden door Thirza en een volgend kind, (alhoewel je daar verder natuurlijk weinig van kunt zeggen nog). Hoe we dat gaan doen? Geen flauw idee: komt tijd, komt raad hoor.
We sparen momenteel elke maand wat voor alle kids, mocht een studie op geen enkele andere manier betaald kunnen worden, dan kan eea eventueel daaruit betaald worden.
Maar verder heb je ook de studiebeurs nog, en anders kan een kind altijd nog een lening afsluiten. Zeker bij HBO of universiteit, gaat je kind een goed salaris verdienen, waarvan ook een eventuele studielening best terug betaald kan worden.
En op MBO-niveau heb je altijd de BBL-variant nog: die studiekosten zijn zo laag, (zeker in vergelijking met het salaris dat dan al verdiend wordt), dat ouders echt helemaal niets bij hoeven te betalen hoor!

Ik vind dus dat je vriend zich wat druk maakt om niks, want hoe kun je nu al zeggen dat je dat over 20 jaar helemaal niet kunt betalen? Wie weet waar je zelf tegen die tijd zit qua salaris, of jij misschien zelf meer bent gaan werken, enz enz.
Is dat wel de werkelijke reden, of gebruikt hij dit, om een andere reden niet te hoeven noemen, (of denkt hij dat andere redenen niet goed genoeg zijn, en denkt hij dat hij hiermee een argument heeft waar je niet meer omheen kunt?)

 

Tjonge.. schrik ik best van dat mensen er zo over denken.. Heb ik echt nooit bij na gedacht! Wij willen graag meerdere kindjes en mijn man werkt alleen. We redden het allemaal prima! Ik vind het zo betrekkelijk, veel vakantie, dure/veel kleren, etc. Ik heb liever een kindje dan hoor, er zijn zoveel mogelijkheden. Lijkt me sterk dat je meteen op zwart zaad zit!

 

Het is trouwens wel een gegeven dat mannen over heel andere dingen nadenken bij het krijgen of het voornemen voor het krijgen van kinderen dan vrouwen. Eén van die dingen is financiën. Kijk voor de lol maar eens naar de reclames van banken zoals ABN AMRO.. die spelen hier handig op in.

Het is dus waarschijnlijk wel een serieus argument voor vriendlief maar mijn vraag is, zit er niet wat meer achter en je gaat dit gevecht niet winnen. Je kan beter aan hem vragen wat hij nodig heeft om zeker te zijn van de toekomst. Laat bijvoorbeeld een financieel adviseur mee denken.

Een goede lijfrente kan bijvoorbeeld al een boel oplossen! Laat een man meedenken!!

 

@ts: goed van je dat ervan te voren over nadenkt, niets mis mee, me dunkt.
De reden om wel of niet te beginnen aan een 2e kindje, is voor iedereen nou eenmaal verschillend.
Over 18 jaar ziet de wereld er heel anders uit.
Wel kan je een *soort* van *geldplanning * maken door iedere maand een vast bedrag per spaarrekening apart te zetten. Je kan zelf berekenen hoeveel je dan kan sparen.
Ook kan je hierin bijv. vakantiegeld verwerken.
Maar er zullen altijd financiële tegenslagen zijn, er gaan eens wat huishoudelijk apparaten kapot, huursubsidie wordt bijv. verlaagd, enz enz.
Je kan nooit helemaal alles van te voren bepalen, en je weet natuurlijk nooit hoe dingen lopen in het leven.
Daarnaast is het gewoon fijn als je kind op een sport kan of clubje en mee kan op schoolreis, end at soort dingen kosten nou eenmaal geld.
Maar ook daar valt vaak wel een mouw aan te passen.
Als geld de enige reden voor je vriend is om niet aan een 2e te beginnen... dat zou denk ik jammer zijn.
Tenzij je echt grote schulden hebt, bijv. dan wordt het vaak wel een moeilijke situatie.