Er zijn geen garanties dat broers/zussen goed met elkaar kunnen opschieten; niet als kind en niet als volwassene. Zelf heb ik altijd een leuke band gehad met mijn iets oudere zus. Natuurlijk hebben we ook veel ruzie gemaakt, maar ook heel veel plezier met elkaar gehad. Sinds ik volwassen ben heb ik ook een supergoede band met twee van mijn veel oudere zussen (ongeveer 15 jaar leeftijdsverschil) en ook wel met een paar broers. Ik kom uit een heel groot gezin, vandaar dat ik het zo benoem. Op basis van die ervaring vind ik dat het écht iets kan toevoegen in je leven om een of meer broers/zussen te hebben. Voor m'n eigen kind vond ik het belangrijk dat hij er nooit alleen voor zou komen te staan; stel dat je (misschien wel relatief jong) je ouders verliest, dan leek het mij een heel fijn idee dat er nog steeds iemand is met wie je de herinnering aan die ouders deelt, en met wie je samen bent opgegroeid.
Bedankt!! Het is dus echt zo dat we gewoon naar ons eigen gevoel moeten luisteren en gewoon voor 100% moeten gaan voor een tweede wondertje. Nog een vraagje aan foxter.. Nav jouw verleden met je broer; ben je van plan door deze ervaring het bij 1 kindje te laten?(dit heeft verder niks met mijn vraag uit het topic te maken, maar puur uit nieuwschierigheid).
Mijn zus is één van de redenen waarom ik geen tweede kind zou willen. Het was altijd ruzie, ellende, narigheid en we konden niet eens samen in één ruimte zijn of het was alweer bal. Dat heeft heel lang geduurd, zeker tot ik het huis uitging en ook daarna heeft het nog een tijd geduurd voor we enigszins normaal met elkaar om konden gaan. Ik zou niet willen dat dat bij ons net zo zou gaan als er een broertje of zusje voor Milan zou komen.
Maar hoeveel kans bestaat dat het jouw kind(eren) hetzelfde zal overkomen? Jouw kind is toch een heel ander persoon dan jijzelf? Stel dat jij vroeger gepest bent op school. Zou je je zoontje dan ook thuis houden van school? (niet dat ik jullie keuze in twijfel wil trekken, maar ik begrijp dit soort redenaties nooit)
nee, we zijn al een tijdje bezig voor de 2e Mijn man heeft een broer en een zus, zijn broer is hardstikke leuk en voor mij ook een beetje de broer die ik nooit gehad heb. (samen shoppen, samen stappen, hardstikke leuk ) Zijn zus is ook leuk maar niet echt ons type. Dus ik weet hoe het ook kan, maar je moet elkaar net liggen denk ik Ik probeer wel te onthouden dat ik er voor op moet passen dat ik allebei mijn kinderen evenveel aandacht moet geven, en niet door het gedrag van de ene de andere moet vergeten. Mijn broer was een etterbak, maar ik denk dat als mijn ouders beter hadden opgelet hoe ze de aandacht verdeelden, ik er veel minder last van had gehad.
Nou ja sowieso heb ik altijd al gezegd dat ik maar 1 kind wil, en er moet wel heel wat gebeuren voor dat veranderd. Bij mijn vriend overigens ook, dus daar zijn we het tot nu toe gelukkig over eens. Tja hoe groot is de kans dat het bij mijn kind(eren) hetzelfde zal gaan, we weten het niet. Maar het is wel één van de redenen voor mij om het bij eentje te houden. Er zijn nog meer redenen hoor, wij zien onszelf gewoon niet als ouder van meerdere kinderen. Maar de band tussen mijn zus en mij speelt wel mee. Overigens ben ik ontzettend gepest vroeger op school en ik ben wel bang dat dat mijn zoontje ook overkomt. Maar hem thuishouden van school zou ik nooit doen. Ik vind dat ook geen vergelijking met het wel/niet krijgen van meerdere kinderen.
Naar mijn idee is het ene prima redenatie / vergelijk want alleen omdat je zelf iets hebt meegemaakt hoeft het niet perse zo te gaan bij je eigen kindje (positief of negatief) het is een stukje opvoeding en een groot deel mazzel of ze werkelijk met elkaar over weg kunnen.. Een kindje krijgen is zoiezo altijd iets egoistisch, ik zou in elk geval geen kindje "nemen" omdat het gezellig is voor het broertje of zusje , het kan wel een leuke reden zijn om het OOK te doen (in de hoop dat ze klikken hihi) maar het idee van een familie zeg maar (dus met broertjes en zusjes) is toch iets wat ons aanspreekt vooral omdat mijn man enigskind is geweest en altijd wat heeft gemist maar ook later met het overlijden van zijn vader was het soms erg zwaar dat je het nooit eens kan delen. Ik zou mijn zusje en ik niet heel erg close willen noemen, ik houd wel vreselijk veel van haar ondanks dat ik af en toe haar wel achter het behang kan plakken broeder/zusterliefde is een raar / complex iets wat een buitenstaander zoiezo nooit kan begrijpen haha