[FONT="]Er zijn zo van die periodes dat ALLES tegenzit [/FONT] [FONT="] [/FONT] [FONT="]Maar echt ALLES he ![/FONT] [FONT="]Ik wil gewoon mijn frustraties even uiten via deze weg [/FONT] [FONT="]Ik geef nu al een jaar het beste van mezelf op het werk, desondanks het feit dat we al een jaar niet zwanger geraken en ik aan de Clomid zit probeer ik er toch voor te gaan, kreeg ik tijdens mijn 1 jaar in dienst gesprek te horen dat mijn attitude echt omhoog moet, dat ik absoluut niet de enthousiaste jonge vrouw zien die ze bij mijn eerste sollicitatiegesprek hier was [/FONT] [FONT="]Ja tuurlijk niet Clomid maakt echt een monster van mij Mijn ochtendhumeur is instant 10 x erger en duurt langer, sorry dat ik niet overal even vrolijk op reageer [/FONT] [FONT="]Dan werd manlief ontslagen op zijn werk, is nu zijn 2e week bezig op zijn nieuw werk maar is aan het twijfelen om toch niet iets anders te zoeken [/FONT] [FONT="]En hij was echt ontslagen op een laffe manier ! [/FONT] [FONT="]Ik heb trouwens een maand de tijd gekregen om mijn attitude aan te passen Redelijk drastisch me dunkt [/FONT] [FONT="]En dan gisteren nog een verkeersongeval met de bedrijfswagen waarbij de vrachtwagenchauffeur de schuld sowieso in mijn schoenen gaat schuiven [/FONT] [FONT="]We waren beiden in fout maar hij begon gewoon als een gek te roepen en te doen [/FONT] [FONT="]Daarenboven heb ik in december een operatie waardoor ik een 2tal weken niet kan komen werken Speciaal gevraagd op het werk welke periode het beste uitkwam, december was het antwoord, dus verbijt ik nu efjes de pijn en laat me dan pas opereren [/FONT] [FONT="]Stel dat ik van job zou moeten veranderen kan ik zwanger worden alweer vergeten en mijn operatie ook [/FONT] [FONT="] [/FONT] [FONT="]Pfff Ik trek het even niet meer [/FONT] [FONT="] [/FONT] [FONT="]Gelukkig steunt manlief me door dik en dun, zegt zelfs dat als ik zonder werk zou komen te zitten en ik word zwanger dat dat het einde van de wereld niet is, we redden ons wel en hebben sowieso een inkomen van hem Dus op dat vlak; we zijn echt een superteam, maar soms heb je gewoon echt het gevoel dat ALLES tegenzit [/FONT] [FONT="] [/FONT] [FONT="]Thx for reading [/FONT][FONT="] [/FONT]
hey meid , wat erg ... ik weet helemaal hoe je je voelt zit met net hezelfde ik lees precies me eigen verhaal !! als je er nog meer over kwijt wil , ik ben een luisterend oor grtjs en hopelijk komt alles snel op zijn plooi hoor ! voor jou en ook voor mij. en echt super dat jij en je vriend samen zo sterk zijn dat is hier ook zo en dat doet erg veel deugd !
Oh ik kan het me zo goed voorstellen hoe K je je voelt. Maar soms he heel soms (en vaker als je denkt) komt alles weer op zijn pootjes terecht. Over vijf jaar kijk je terug en denk je vast ... zo dat hebben we ook doorstaan dus nu kunnen we echt alles aan. Sterkte met deze periode!
Jeetje wat naar allemaal... Ik vind het sowieso erg netjes van je dat jij op je werk vraagt wanneer het uitkomt dat jij een operatie ondergaat! Had ik echt niet gedaan.... Wellicht kan je het uitleggen dat je humeur wat minder is doordat je aan de medicijnen zit (ze hoeven toch niet te weten aan welke).. Sterkte met alles!
Thx voor de lieve reacties al Tjah, ik viel ook gewoon uit de lucht op dat gesprek van 'je werk is goed en je resultaten zijn er maar je attitude MOET veranderen' ... Ben gewoon echt beginnen wenen, alles dan maar verteld... 't Zijn mannen he, die zullen er misschien ook anders op reageren, dus weet niet goed... En van de operatie... Tjah, ik wilde gewoon goed doen maar nu zou het mij heel zuur kunnen opbreken En inderdaad... ik ben zo blij met hem... niet gewoon <3