De eerste keer met pijnbestrijding ( pompje) omdat de ontsluiting niet vorderde en tweede keer zonder pijnbestrijding. Mocht ik ooit nog een kindje krijgen dan zal ik zeker zonder pijnbestrijding willen bevallen. Ik ben bij de tweede wel in bad bevallen, dus het warme water diende als mijn 'pijnbestrijding'
Ik had geen idee of ik wel of geen pijnbestrijding wilde. Liet het gewoon komen en dan zag ik het wel. Eerste 6cm thuis gedaan. Ging aardig, beetje wandelen door het huis en hangen over de box. In het ziekenhuis werd het wel zwaar. Heb toen pethadine prik gehad in m'n bil. Maar voor die prik z'n werk kon doen had ik ineens 10cm en moest ik persen. Ik kreeg toen weer een prik met een tegenmiddel omdat ik aan het werk moest en ik was high in the sky. Bij de volgende dus denk ik maar geen bilprik meer
Vandaag bevallen zonder pijnstilling. Toen de verloskundige voor het eerst thuis kwam kijken zat ik al op 8/9cm. Vond het laatste stuk heel pittig, maar als ze er eenmaal is dan voel je niks meer van de pijn. Bij een volgende bevalling zou ik het ook zonder pijnstilling proberen
Dat is inderdaad pethidine. Die had ik ook gekregen en heb er lekker van kunnen slapen maar net wat je zegt..je wordt er best high van en ik ben delen van de bevalling helemaal kwijt.
Ik wilde thuis bevallen en daarmee kies je ook voor geen pijnbestrijding in de vorm van verdoving. Je kan natuurlijk ook pijn bestrijden met warm water, maar dat werkt niet voor iedereen dus mag je niet als pijnbestrijding meenemen. Dus ja bewust zonder pijnbestrijding en geen spijt van gehad. Zou het volgende keer meteen weer zo doen. De pijn is prima te doen (vond ik) al ben ik best wel kleinzerig.
Op het laatste moment wilde ik toch pijnbestrijding; maar dat ging niet meer dus ik ben doorgegaan zonder. Achteraf gezien ben ik er blij mee, want de baby was er zo. Ik was bang dat de pijn 'erger' zou worden, maar het was op dat moment op het hoogtepunt. Hopelijk gaat de tweede bevalling net zo.
Hier bij de eerste thuis zonder, de 2e in het ziekenhuis ging te snel met ontsluiting voor nog een verdoving, dus ook zonder. Nu besloten voor wel een verdoving, als het goed is word er meteen een pompje aangekoppeld in de verloskamer, zodat ik dit keer al niet te ver heen ben, en dus te laat voor een verdoving. Wil dit keer graag de scherpe randjes eraf, gaat soms zo snel met inleiden.
Bij de eerste heb ik erom gevraagd. Helaas kreeg ik in dat half uurtje dat ik aan de monitor moest voor de ruggeprik kon worden gezet, een weeënstorm. (In een half uur van 4 naar 9 cm). Dus toen ze weer terugkwam, was het al te laat. Daar heb ik wel spijt van gehad, dus ik heb het bij de tweede eerder aangevraagd. Vervolgens kreeg ik vlak voordat ze me van de monitor gingen halen, al persweeën. Maar aangezien ik nog niet voldoende ontsluiting had, heb ik dat wijselijk verzwegen en toch de ruggeprik gehad. De rit naar de anesthesie en het wachten en prutsen daar was geen pretje! En helaas moet ik zeggen dat de prik niet werkte. Ik had in ieder geval niet het gevoel dat het verlichting bood. Toch zou ik er bij een volgende bevalling weer om vragen. Er zijn veel soorten pijn waar ik prima tegen kan, maar bevallingspijn is er daar niet één van. Ik kan ook niet goed ontspannen en de controle loslaten, misschien dat het anders is als je dat wel kunt. Ik vind het echt hels, sorry. Dus ik zou er weer voor gaan en ik zou er dan nóg eerder erom vragen. Niet wachten tot het moeilijk wordt, maar gewoon gelijk als duidelijk is dat de bevalling begonnen is. Ik weet inmiddels wat het is om te bevallen. Het begin is prima te doen, maar het einde gewoon niet. Mocht er ooit een derde komen, ga ik niet afwachten hoe het verder gaat. Gewoon pijnvrij, het is mogelijk dus waarom zou je jezelf martelen? Als je blinde darm eruit moet, ga je toch ook ondr narcose...
Ik had in m'n hoofd dat ik het zonder zou doen, tenzij ik de pijn niet op zou kunnen vangen. De ontsluiting ging erg snel en op het moment dat ik het niet meer trok, mocht ik al gaan persen. Dus geen pijnstilling nodig gehad.