Ik ga kapot van verdriet van binnen En heb het gevoel dat het me NU ECHT teveel wordt Ik heb al vaker op dit punt gestaan, ik slaap Al 1 1/2 jaar slecht, heb pijn in mijn lichaam, ben boos, verdrietig, snel geïrriteerd etc etc etc Een jaar geleden ben ik al bij de huisarts geweest voor doorverwijzing psycholoog en onlangs nog voor slaap pillen Ik heb al acupunctuur en mindfullniss gedaan Zou het een burn out of depressie of overspannen kunnen zijn? Wat nu ? Ik ben bang dat als ik me ziekmeld op het werk ze me willen pushen om zsm weer aan het werk te krijgen. Dat doen ze namelijk altijd Ik ben een half jaar geleden al bij de gezondheidsdeskundige van het werk geweest met de vraag of ik tijdens de ivf periode halve dagen mocht werken. Dat is zelfs afgewezen Ik ben bang dat ze me niet serieus nemen Kan een huisarts een brief of iets dergelijks schrijven die ik aan de bedrijfsarts kan overhandigen ? Of hebben jullie tips wat te doen ?
Wat vervelend voor je! Waarom ga je niet terug naar je huisarts om het te bespreken? En te zoeken naar een oplossing? Of hij een briefje maakt kan ik je niet vertellen. Iedere huisarts zal daar zijn eigen beleid in hebben. En als het echt niet meer gaat, dan is ziek melden, voor nu misschien wel de oplossing! Veel sterkte!
Wat naar voor je... Ik weet niet of het echt een depressie is of een burn-out. Ik herken mezelf wel in je verhaal. Bij mij voelt het alsof ik barst: ik wil dit niet meer. Jaren van behandelingen en tegenslagen. Zo veel zomers in het teken van IVF, en zoveel jaren weer met lege handen een nieuw klotejaar in gaan. Nooit eens een lichtpuntje. Maar. Ik ben blij dat ik mijn baan heb. Ik zou anders denk ik gek worden. Ik haal er zoveel uit! Tijdens de gruwelijke MMM heb ik me ook flink ontwikkeld in mijn werk. Is het misschien zo dat je je werk niet leuk vindt? Misschien heb je een bore-out in plaats van een burn-out? Het kan heel goed zijn om naast de MMM waarin je machteloos bent, een project op te starten waar je wel grip op hebt: het vinden van een nieuwe baan? Enne: alleen jij bepaalt het moment waarop je echt niet meer kunt. Ik heb bij een vorige werkgever weleens overleg gehad met de bedrijfsarts en aangegeven dat ik niet meer kon. Zegt ie doodleuk dat ik maar moet regelen dat ik per direct 2 weken verlof kan krijgen (op eigen kosten). En dat hij, als mijn baas daarover moeilijk zou doen, hij wel een briefje mee zou geven. Dat schiet dus niet op. Het sterkste signaal is uiteindelijk toch ziekmelden. Sterkte meid!!!
Beste Ster! Het klinkt alsof je aan het einde van je latijn bent. Echt vervelend voor je. Onthoud één ding goed. Als jij je ziek meldt, kan een werkgever wel willen dat je zo snel mogelijk weer aan het werk gaat. Maar jij hebt alle recht om weer helemaal te herstellen. Mocht je er meer over willen weten, stuur me maar een pb. Dan leg ik je het helemaal uit. Heel veel sterkte!!! Groetjes Loolaa
bedankt voor jullie reacties lolaa ik heb je een pb gestuurd zijn er andere dames die misschien hetzelfde hebben meegemaakt ?
lamaris , omdat ik vanwege mijn kinderwens al 2 operaties heb moeten ondergaan en lange tijd in een kunstmatige overgang heb gezeten, heb ik juist een stap terug gedaan op mijn werk. een functie terug en naar 32 uur ipv 38 uur mijn plan was altijd om zwanger te worden en daarna ander werk te gaan zoeken en dan 24 uur te gaan werken maar nu bijna 4 jaar later sta ik nog steeds op hetzelfde punt, terug in functie terug in uren en niet zwanger ( ik werk overigens al bijna 10 jaar voor dezelfde werkgever, ik ga met plezier naar mijn werk maar zou wel wat anders willen gaan doen mocht dan kunnen) het is voor mij niet te doen om nu ander werk te zoeken, wie neemt me aan met een nieuwe ivf poging waarbij ik naar gent ga en ruim 2 uur enkel reistijd hebt ? ik heb zoveel verdriet van binnen, het voelt echt als burn out, al weet ik natuurlijk niet hoe dat zou moeten voelen want ik heb dat nog nooit meegemaakt, maar ik weet wel dat ik helemaal op ben. op van alle stress van al het verdriet
En dat is een prima reden om je ziek te melden. Het maakt ook niet uit waarvan het is, maw dat het gerelateerd is aan een kinderwens of aan een meer "fysieke" ziekte, je bent op, je lijf kan niet meer en dus moet je eerst herstellen. Of, optie 2, nu nog even doorzetten en je dan vanaf zeg cd10 ziekmelden met klachten van overspannenheid.. dat werkte bij mij prima.. dan heb je tussen punctie, tp en testen rust en dat zal je goed doen Knuffel! Het is ook gewoon heel moeilijk allemaal