ik snap je gevoelens wel hoor maar weet zeker dat het op den duur wel goed komt. wij besloten toen alicia 1 jaar werd om te gaan voor een 2e met in ons achterhoofd dat duurt wel even (2 zwangerschappen elk half jaar geduurt) en tot onze verbazing was het de 1e ronde raak. totaal ongeloofwaardig en onwennig en met de echos kon ik het nog niet echt geloven. nu de baby goed beweegt en ik er wat mee kan spelen merk ik dat ik het steeds leuker ga vinden maar toch ben ik ook wel bang hoe het straks gaat. deze zwangerschap gaat best goed. ben bijna niet ziek geweest en begin nu pas last te krijgen van me banden wat voor mijn erg laat is. wel vind ik het zwaar samen met de opvoeding van me dochter. dit kost zoveel energie dat ik wel is vergeet zwanger te zijn en veel te veel doe. ook op me werk denk ik er eigenlijk niet bij na en doe ook veel te veel en te zwaar werk dus moet nu wel gaan oppassen. het gaat een zware tijd worden en je kan wel zeggen het duurt nog 8 maanden maar kan je zeggen dus gaan nu zoveel sneller dan met de 1e. ik zit al op de helft en schrik daar soms wel is van. toch weet ik zeker dat het wel goed gaat komen en me vriend helpt me waar hij kan. hij werkt fultime en ik partime en toch doet hij net zo veel als mijn in het huishouden gewoon omdat ik dood op ben. laat je vriend je dus even flink verwenne want je gaat het nog druk genoeg krijgen laat je even bekomen van de schrik en over een paar dagen/weken misschien wel maanden en je aan het idee gewent bent ga je het vanzelf leuk vinden.
Tja, ik denk dat jullie voor julliezelf moet bedenken; wilden jullie sowieso maar 1 kind of wilden jullie (op den duur) toch een 2e? Nu heeft het lot bepaald dat jullie al snel een 2e krijgen en omdat je dat niet 'gepland' (vind ik altijd zo raar klinken want plannen kun je het toch nooit, je moet al blij zijn als het lukt) hebt kost het nu tijd om aan het idee te wennen. Zou je het nu weg laten halen en willen jullie over een jaar toch een 2e, dan kan het zijn dat het niet weer zo snel lukt en heb je achteraf wellicht spijt dat je niet meteen voor die 2e bent gegaan. Ik herken je gevoelens verder wel. Ik ben heel blij dat ik zwanger ben, maar het zwanger zijn vind ik geen pretje. Wij willen graag 2 kinderen dus als ons 1e kindje er is dan toch maar meteen proberen voor een 2e... dan hebben we het zwanger zijn maar gehad en kunnen we gaan genieten van onze kinderen!
@Rozewolkje: je zegt het precies zoals ik het denk! Maar ik kan het nog niet zo voelen helaas. Ik denk me suf en 'verstandelijk gezien' zou voor de 2e gaan idd de meest logische keuze zijn. (wat klinkt 'keuze' superfout eigenlijk...) Gevoelsmatig lukt het me echter nog niet om daar achter te staan. Ik denk dat we ooit wel een 2e kindje willen, maar we hebben het daar nooit heel serieus over gehad. We waren veel te blij met 'nu' en hebben daar dus nog niet echt bij stil gestaan. Het voelt zo rot om zwanger te zijn en niet blij te zijn!
Misschien kun je dit beter met je huisarts of een andere deskundige (psycholoog) bespreken. Die zijn objectief en deskundig en kunnen je wellicht een beter advies geven dan bijv. vrienden of familieleden en je ook helpen om deze zwangerschap eventueel positiever te laten beleven?