Ik zou graag jullie mening willen weten.. ten eerste mijn vader bemoeit zich met ontzettend veel dingen. En ik ben nu gelukkig op een punt dat ik me daar niet veel van aantrek. Maar deze keer vind ik dat hij te ver is gegaan. Vorige week mocht mijn zoon voor het eerst alleen fietsen( volgende maand wordt hij 11) Hij was super blij en trots.. veel geoefend. Nu wist mijn vader dat hij alleen ging fietsen en is hij op het hoekje van de straat gaan staan. En is hij helemaal met hem mee gefietst naar school. Hij vertelde toen aan mijn zoon dat hij hem ook weer op zou gaan halen. Ik heb duidelijk laten weten dat ik dit niet vind kunnen. Hij zei; Ja ik wil wel weten of hij goed kan fietsen. Ik moest toevallig die dag iets voor hem regelen op de laptop dus toen heb ik nog duidelijk tegen hem gezegd dat hij zich niet met de opvoeding moet bemoeien. En dat hij zo geen vertrouwd gevoel overbrengt. Hij kon het niet goed hebben. Mijn zoon vroeg toen hij thuis kwam direct of hij de volgende schooldag weer alleen mag want hij was nu niet echt alleen gegaan. Vanmorgen ben ik zelf ook op de fiets gegaan met beide jongens. Mijn oudste is wat laat uit gym ( dat weet mijn vader) en wie komen we tegen op de terugweg.. ja hoor mijn vader. En hij heeft echt niets in die buurt te zoeken. Hij komt daar nooit dus dit is weer een ‘controle’ geweest. Ik zei ook alleen; Goh weer controle? En ben gewoon doorgefietst.. Ik vind dit gewoon niet normaal.. Wat zouden jullie hier van vinden?
Ik vind het sneu voor je zoon, zoveel geoefend om alleen te mogen fietsen,trots en blij dat het mag...word hij gevolgd door zijn opa...Ik zou echt nog een keer duidelijk maken dat je vader het voor je zoon niet makkelijk maakt zo,hem duidelijk maken dat hij echt wel alleen kan fietsen naar school maar ook dat hij voor schut kan staan tegenover zijn vrienden omdat hij "gebracht" word door zijn opa die het nog niet vertrouwd dat hij alleen kan fietsen. Een bezorgde opa/vader is niets mis mee maar "te" is niet goed.Jij en je zoon durven het aan, hebben geoefend dus je vader moet zich hier niet mee bemoeien.
Nee dit zou ik ook niet leuk vinden. Niet voor mn kind en niet voor mezelf. Hij is oud genoeg, je hebt geoefend en zo te horen heb je er goed over nagedacht. Het is niet aan opa om zich ermee te bemoeien. Ik vermoed trouwens dat t een leeftijdsding is.. mijn ouders willen ook graag met alles een vinger in de pap hebben en lijkt naarmate ze ouder worden alleen maar erger te worden. Beter duidelijk zijn: jouw kinderen, jouw opvoeding. Edit; is er ook een oma? Wat vindt zij? Mss kan je via haar zorgen dat hij dit niet meer doet
Arm wat sneu voor je zoon! Dat doet wel wat met je zelfvertrouwen zo Durft je zoon met jou erbij te zeggen: opa ik wil dit niet?
Ik zou bijna de neiging om die laptop terug te geven: je weet toch alles beter? Maar dat lukt me niet. Wel zou ik hem toch nog een keer bellen dat echt niet kan. Dat het voelt alsof hij jou als moeder niet vertrouwt
Durft je zoon ook zelf tegen opa te zeggen dat ie dit niet leuk vind? Misschien dat ie het dan begrijpt? Zelf zou ik gewoon heel duidelijk tegen opa zijn. Kappen met die onzin en wij bepalen of hij er aan toe is of niet.. daar hebben we geen controle van jou voor nodig. Jou tijd van opvoeden is geweest. En dan maar een keer flink boos worden. Als opa het maar gaat begrijpen. En sommige mensen hebben op bepaalde punten gewoon een plaat voor hun kop en gaan het nooit begrijpen.
Mss mist hij ook gewoon het gezinsleven en de aanspraak en alleshetbestweten... maar dan nog, dat kan ook op een positieve manier. Mss samen met opa je zoon opwachten uit school (thuis dus he) van zoooo goed gedaan!
Ik zou wat dieper op het probleem ingaan dan alleen je ongenoegen uitspreken en met je vader het gesprek aangaan. Er zal vast een gedachte achter zitten. Wat is de werkelijke reden dat hij dit doet? Is hij ergens bang / bezorgd voor? Ook zou ik aangeven wat dat met jij doet. Voel je, je bijvoorbeeld niet serieus genomen als moeder nu? Waarom precies vindt je het vervelend? Kan je daar de vinger opleggen. Denk als je zo het gesprek ingaat en daarin ook je grenzen aangeeft dat het hopelijk stopt. Zou er verder niemand anders in betrekken.
Je vader bedoelt het waarschijnlijk heel goed maar ik snap jou ook en als het keer op keer gebeurt dan zou ik je vader duidelijk maken dat je de volgende keer niks meer met hem deelt omdat hij jou wensen niet respecteert
mijn vader is niet het type dat zo’n gesprek aan kan. Het is geen prater. Hij is bezorgd.. maar ja dat ben ik ook. Deze manier is niet goed. Hij geeft mij een rotgevoel en ook mijn zoon. En ik heb al tegen hem gezegd dat dat onzeker maakt wat hij doet.
Ik zou hem vanavond heel duidelijk vertellen dat zijn bezorgdheid en bemoeienis het hele - ik mag voor het eerst alleen naar school fietsen- van je zoon behoorlijk heeft verpest en dat dit jou en vooral je zoon verdrietig maakt.
Waarschijnlijk bedoelt je pa het goed en vind hij het misschien ook moeilijk om z'n kleinzoon los te laten. Kleine jongetjes worden groot. Vraag hem eens hoe hij dat bij jou heeft ervaren. Om kwaad te worden heeft denk totaal geen zin. Misschien is idd zoon opwachten thuis samen met je pa een optie dan word hij er wel bij betrokken en ziet hij dat het gewoon okee is.
Mijn opa kon/kan dat ook altijd zo goed. Vreselijk irritant. In jouw geval had ik idd de laptop terug gegeven, dan doe hij het zelf maar! Ik zou dus pas weer helpen als hij jouw keuzes accepteert. Zo niet, zoekt hij maar iemand anders die hem helpt..
Ik zou volgende keer gewoon bepaalde dingen van te voren niet zeggen, dus als jou zoon bijv morgen weer alleen mag fietsen dan gewoon niets tegen opa zeggen en pas zeggen na afloop van he opa hij is vandaag helemaal alleen maar school gefietst en ook weer alleen naar huis en het is heel goed gegaan. En anders indd samen je zoon opwachten zodat opa kan zien hoe goed het ging