Dag dames, sinds lange tijd, vandaag weer even gesproken over het dopen. Mijn vriend is katholiek en zeer gelovig opgevoed. Ik merk dat niet aan hem, behalve dat hij af en toe bid en met Pasen en kerst naar de kerk gaat. Ik ben zelf ook gedoopt en heb communie en vormsel gedaan, maar doe helemaal niets met het geloof. Het liefst zou ik mij dan ook gewoon uit laten schrijven bij de kerk. Ik geloof gewoon niet dat er een God bestaat. Verder weet ik van mij zelf dat ik mijn hart op de goede plek heb zitten en het beste met iedereen voor heb. Dus daarvoor hoef ik niet vooraan in de kerk te zitten. Mijn vriend denkt dat als onze dochter niet gedoopt wordt ze overal 'buiten de groep' zal vallen bijvoorbeeld met de communie doen. Ik zelf denk dat er veel minder kinderen gelovig opgevoed worden dan jaren terug. Voor mij hoeft dat niet zo. Helemaal prima dat mijn vriend haar de kinderbijbel voorleest of met haar naar de kerk gaat. Ik vind dat onze dochter zelf ooit de keuze moet kunnen maken, wel of niet te geloven. Wat vinden jullie? Doe ik mijn vriend te kort door onze dochter niet te laten dopen? Wat zijn jullie ervaringen?
Ik vind dat beide voor het dopen moet zijn, anders is het dopen deels zonder betekenis. Ik wilde wel dopen in principe, meer het idee van 'ik geef je dit mee,wat je later met wel/geen geloof doet is aan jezelf' maar mijn man wilde het niet. hier dus niet gedoopt wat ik dus ook prima vind. Samen voor of anders niet..
Dit vind ik een vreemde reden om te laten dopen. Ik ben zelf niet gelovig, maar het lijkt mij dat je je kind doopt omdat je wil dat God het kind "kent" en dat het naar de hemel kan gaan toch? Of is dat het niet? En hoe sta jij tegenover communie dan? Als je dopen niet nodig vindt, dan communie in principe ook niet lijkt me?
wij hebben t wel gedaan. Mijn man wilde het graag en ik vond het prima. We zijn niet heel actief in de kerk, het is meer een gevoel. Ik geloof in iets maar weet niet precies wat. Ben zelf wel gedoopt maar niet gelovig opgevoed. Mijn man wel. Vond het ergens ook wel een veilig gevoel dat mn dochter ook gedoopt is en devtweeling zal ook gedoopt worden. Dat veilige gevoel slaat niet echt ergens op haha Ik kan het niet echt uitleggen. Onze kinderen krijgen beide kanten te horen. Zowel bijbelkennis als de wetenschappelijke kant. Het is aan hen om te kiezen wat ze er mee willen doen. Vind wel dat als 1 ouder het belangrijk vindt, je het dan eigenlijk wel moet doen. Het kan voor diegene heel erg belangrijk zijn.
Ik ben katholiek opgevoed. mijn vriend gelooft niet. Mijn kinderen mogen later zelf bepalen of ze gedoopt willen worden.
Ik ben gereformeerd opgevoed en mijn vriend heeft communie gedaan en het vormsel. Beide hebben wij helemaal niks met het geoof. Hij wilde onze zoon eerst wel laten dopen omdat dat er bij hoort. Ik was er op tegen, omdat ik vind dat als je een kind laat dopen je dan ook wel echt wat met het geloof moet hebben. Vind het gewoon raar dat als je niet in God gelooft, dat je dan wel in een kerk gaat staan om je kind te laten dopen. Als je je kind laat dopen, dan beloof je dat je je kind het geloof ook echt mee gaat geven. Aangezien ik niet van plan was om dat te gaan doen, hebben wij er dus voor gekozen om hem niet te laten dopen.
niet doen als iemand er niet achter staat. spijt krijgen van zo'n beslissing lijkt me niet tof. bij een kerk horen kan altijd nog toch? gedoopt ben je, en blijf je, voor altijd..
Maar zelf ben ik ook gedoopt en heb er ook niets aan over gehouden zeg ik altijd. Maar is het niet net zo oneerlijk voor mijn vriend om mijn kind níet te dopen, omdat ík niet geloof? Wie heeft het meeste recht van spreken?
nou dat ben ik me je eens. Je merkt r niets van toch. Ik vind het geen situatie waar je nou heel erg veel spijt van kunt krijgen? ??? eerder spijt als je het niet hebt gedaan misschien. Naar je vriend toe. Ik vind als de een het wel heel belangrijk vindt dan moet je daar in mee gaan. Jij hoeft r verder niet veel mee te doen, maar je vriend wil het jullie kindje graag meegeven dus waarom niet?
Ik heb het uiteindelijk niet gedaan. Ik wilde het doen omdat dat bij ons altijd werd gedaan. Traditie. Dat vond ik eigenlijk een hele slechte reden! Want ik heb helemaal geen vertrouwen in de kerk, of wat dan ook! Steeds vaker hoor je vieze verhalen en ik wilde het daarom ook weer niet. Mijn kind mag dus later zelf kiezen (dopen kan ook net voor de communie mocht het kind dat wel zelf willen)
Kun je het niet uitstellen tot je kindje ouder is? Stel ze wilt toch comunnie doen kan ze altijd nog net daarvoor gedoopt worden. ik proef een beetje dat je vriend niet echt praktiserend gelovig is en dat het meer voor het plaatje is namelijk..
Dan zou ik beide de voors en tegens opschrijven. Als het jou 'niets' uitmaakt en hij het wel heeel graag wil. Zou ik kiezen voor wel. In mijn geval stond mij het tegen meer aan als de voor dus besloten het niet te doen.(man maakte het niets uit)
Dat vind ik dus wel een beetje raar inderdaad. Als onze dochter gedoopt zou worden, zijn er voorbereidende avonden met andere ouders en staat volgens mij veel in teken van geloven. Is het dan niet heel hypocriet als ik daar tussen zit? Dilemma dilemma haha
Dat is wel een goede. Het kan dus ook gewoon later. Ja, dat heb je juist geproefd naar mijn idee. Ik denk dat mijn vriend gelovig is, omdat zijn ouders geloven en hij hen niet teleur wil stellen. Als we met zijn tweeën zijn, merken we er niets van en staat geloven of niet geloven, nooit tussen ons in. Dit gesprekonderwerp/discussie is namelijk ook weer boven tafel gekomen nadat mijn schoonmoeder zich afvroeg waarom onze dochter niet gedoopt werd.
Ik zie er de meerwaarde ook niet voor in! Maar mn man wou het wel dat onze kids gedoopt werden en tsjah ik ben daar toch maar in meegegaan.. dus zijn ze allebei gedoopt! Hier was er 1 voorbereidingsavond, vond het zelf ook wat raar..
Ik wilde ons zoontje ook graag laten dopen maar mijn man vond het hypocriet. We zijn beide gelovig opgevoed en gingen als kind veel naar de kerk. In de 5 jaar dat we nu samen zijn, zijn we nog niet samen naar de kerk geweest zonder dat er een speciale gebeurtenis was. Zelf vind ik het wel of niet naar de kerk gaan geen graadmeter of je wel of niet gelooft. Ik wil mijn zoontje de basis beginselen van het geloof meegeven en hem kennis laten maken met god door hem te laten dopen. Hij is inmiddels al 1,5 jaar dus heb ik gezegd dat ik hem samen met zijn latere broertje of zusje wil laten dopen. Als jij er niet op tegen bent en je vriend het graag wil dan zou ik gaan voor jou vriend zijn keuze. Wat andere erover zeggen/denken moet je, je niets van aantrekken. Oordeelt niet zegt de bijbel toch ook .
Bij ons heel simpel. Als mijn man haar wil laten dopen sta ik daar volledig achter. Alleen kan ik geen geloftes afleggen (niet gelovig, ik ga geen dingen beloven die ik persoonlijk niet waar kan maken) en zal dus niet naast hen staan. Natuurlijk wel aanwezig zijn in de kerk. Maar mijn man wil het zelf niet. Hij geloofd op zijn manier en dat hoeft niet in de kerk vindt hij. Overigens krijgt ze wel het een en ander mee. Ik vind dat weer belangrijk omdat ik graag wil dat ze zelf een "keuze" heeft. Als ze het helemaal niet mee krijgt is de keuze in mijn ogen al voor haar gemaakt. Dus wij maken een mooie mix tussen geloven en niet geloven. Opa en oma lezen haar verhalen voor (vanuit geloof). Mijn man verteld wel eens wat. Ze gaat deze kerst naar de kerk met oma. Verder bidden ze bij opa en oma voor het eten. We vragen thuis of ze wil bidden (handjes vouwen) maar meestal zegt ze dit zelf al. STOP niet eten jongens! Eerst handjes vouwen.. En dan een keurig gebedje .. Ik ben niet gelovig opgevoed en vind dat best jammer. Het lijkt me fijn om ergens zoveel kracht uit te kunnen halen. Heb me ervoor opengesteld.. Maar helaas.. Ik blijf ongelovig..
Is toch geen reden om je kind dan maar te dopen. Je moet het doen omdat jullie als ouders het per se willen. Sterker nog, ik vind eigenlijk dat je het kind zelf moet laten kiezen als hij of zij daar oud genoeg voor is (met 18 jaar dus). Maar dat is mijn mening.