Hoi, als alleenstaande in een fertiliteitstraject (IUI-D met als complicatie syndroom van Asherman) krijgt ik regelmatig goedbedoelde opmerkingen om me te steunen. De meeste van die opmerkingen kunnen echter rechtstreeks door naar een ander topic hier, namelijk dat over stomme opmerkingen. Meestal laat ik het maar gaan, maar ik kreeg nou weer een berichtje van iemand en ik wil het eigenlijk niet meer laten gaan. Hoe zouden jullie - vanuit de gedachte dat het goedbedoeld is - reageren op de opmerking “ik hoop dat je het een beetje kunt loslaten, ik ken zoveel verhalen waarbij het zo gewenst was en steeds niet lukte, totdat de “druk” eraf was”? Het is een heel goede vriendin, die zelf ook wel wat heeft meegemaakt, dus de reactie hoeft niet tot het einde van de vriendschap te leiden. Daarbij was ik na de laatste mislukte poging ook nog eens op vakantie, dus hoeveel meer “loslaten” en “ontspanning” wil je hebben?? Ben bijna blij dat het niet in deze ronde is gelukt, want dan zou dat wéér een verhaal erbij zijn dat het zogenaamd is gelukt terwijl het werd losgelaten. En ik heb dus wel meer mensen in mijn omgeving die denken dat dát echt de truc der trucs is
Ik kreeg ook te horen dat ik t meer los moest laten, zeker naar mate het langer ging duren.. Hoe moet je t loslaten? Er niet mee bezig zijn als je elke dag hormonen moet spuiten, ziekenhuis in ziekenhuis uit voor echo's (wij hebben 7x iui gedaan en 1 ivf behandeling). Daar bij komt ook nog dat mijn vriend onvruchtbaar is, dus we moesten donorzaad gebruiken net als jij, dus al zouden we t losgelaten kunnen hebben (wat niet ging want je bent er continu mee bezig, dat is gewoon zo) dan had ik nog niet zwanger geraakt, want dat gaat niet spontaan.. In mijn omgeving zijn t mensen geweest die zelf binnen een poep en een scheet zwanger zijn geraakt, die geen benul hebben van hoe een fertiliteitstraject eruit ziet, wat voor impact dat heeft op jezelf, je lijf, en je gezin en omgeving. Ik heb het aangehoord, en oke op gezegt, maar savonds lag ik wel te huilen op bed, omdat t mij echt heel veel pijn gedaan heeft die opmerking.. Wij zijn uiteindelijk 4 jaar bezig geweest voor mn jongste, met nog 12 cryo's in bewaring Ik snap wel hoe t voelt, zo een opmerking..
Lastig hoor... ik krijg soms ook weleens van die opmerkingen: “probeer vooral te ontspannen en alles los te laten, dat is het beste”. En dat wordt dan gezegd op een moment dat je juist super relaxt het hele traject in gaat. En je kunt gewoon helemaal niks met zo’n opmerking (“goh, bedankt, wist ik niet! Vanaf heden zal ik meteen super ontspannen zijn, dankzij jouw opmerking”). Ik heb toen ook tegen diegene gezegd dat ik daar helemaal niks mee kan, dat ik nu juist op mijn meest relaxte punt ben, en dat je er toch elke dag mee bezig bent (elke dag hormonen injecteren en regelmatig ziekenhuisbezoeken zorgen nou niet bepaald voor afleiding). Je zou het direct kunnen benoemen en aangeven dat je weet dat ze het lief bedoeld, maar dat het zo lastig is om er niet mee bezig te zijn. Dat dat bijna onmogelijk is. Leg je situatie nog eens goed uit. Misschien begrijpt ze het. of reageer vanuit “een grapje”: “jammer dat ik dan nu op vakantie niet zwanger ben geworden , maarre... je weet dat dat niet voor iedereen geldt hè?” het ligt er ook een beetje aan of je elkaar in het echt spreekt of via whatsapp. In het echt kun je veel beter je gevoel erin leggen en het uitleggen wat het met je doet, terwijl je via whatsapp de ander sneller kunt kwetsen en bot over kunt komen. Ik zou in ieder geval proberen de situatie en je gevoel kort proberen uit te leggen.
herkenbaar.. goede vriendin maakte van de week ook een opmerking erover.. op youtube zag ze dat zo vaak voorbij komen ik heb gewoon uitgelegd dat dat onzin is en dat ik inderdaad juist vrij relaxed ben. Langdurige stress is niet goed, maar ik vind dit geen langdurige stress. Ik ervaar het niet als langdurige stress in ieder geval. Dat je er elke dag mee bezig bent, ontkom je niet aan en het is echt onzin dat je daardoor niet zwanger zou worden.. en vaak zijn het inderdaad mensen die vrij snel zwanger zijn geworden of die nog niet eens een kinderwens hebben.. ik zou gewoon aangeven dat dat soort opmerkingen pijnlijk zijn voor jou en het uitleggen dat er niet mee bezig zijn niet mogelijk is als je in een ziekenhuistraject zit en dat je weet dat het goed bedoeld is, maar dat je daar gewoon niet zoveel mee kan. het is moeilijk, maar hoe opener ik ben over het traject en wat het met me doet..en dus ook over of bepaalde opmerkingen helpend zijn of juist niet, hoe meer fijne steun ik ervaar van iedereen. Succes met aangeven en hopelijk helpt het je vriendschap juist!
Bedankt voor jullie reacties. We zijn er op een respectvolle manier samen uitgekomen Vond het wel lastig maar ben blij dat ik het heb aangekaart. Ik heb haar ook een link naar een artikeltje op de website van Freya gestuurd, over de dingen die je beter niet kunt zeggen en hoe je het dan beter kunt verwoorden. Dat vond ze erg nuttig (en haar opmerking stond op plaats 1 haha) en ik geloof dat ze het nu echt beter begrijpt en nu ook concrete handvatten heeft hoe ze me werkelijk kan steunen (want dat wil ze heel graag).