Aan de andere kant, als jij veel pijn hebt dan zeur je toch niet. Als je nergens last van hebt dan zou ik gewoon de schoonmoeder mee ophalen. Zelf zou ik tegen mijn man eerlijk zijn en zeggen dat hoe langer de autorit duurt dat je meer pijn hebt en dat je er tegen op ziet om het extra lang te maken voor je schoonmoeder. Jij hebt toch ook wel iets in te brengen? Wij gaan ook weleens met schoonmoeder naar familie van mijn man. De éne keer kan ik redelijk met haar opschieten en de andere keer kan ik haar wel schieten. Toen ik een keer flink ziek was geweest zag ik ook tegen de lange auto rit op (40 min extra heen en 40 min extra terug), mijn man heeft het toen met sm besproken en die vond het niet erg om een keer niet mee te rijden.
Weet je. Ik overleg even met mijn man om te kijken of we er inderdaad niet op een wat betere manier uit kunnen komen. Als we gewoon vanaf thuis kunnen rijden dan is het 1 uurtje heen en terug. Veel beter te doen.
Ik zou sch**t hebben aan het feit dat schoonmoeders de hele familie tegen je opzet en zeggen dat ze maar naar jullie moet komen of een taxi moet nemen. En dan wel naar oma gaan. Dan heb je een mooi compromis vind ik.
Kan ik me denk ik wel bij aansluiten. Vooral omdat je zegt dat het in de ogen van je schoonmoeder toch nooit goed is.
Ik zou gaan. Het is niet zo dat je wekelijks zo'n ritje voor de boeg heb. Probeer er eens anders tegen aan te kijken, want ik heb het idee dat je al helemaal besloten hebt dat het allemaal niks is en niks zal worden. Misschien wordt je kindje nu niet of minder ziek in de auto, misschien valt de rit minder erg uit voor jou dan je gedacht had, misschien is het harstikke gezellig bij oma? Allemaal dingen die heel anders kunnen uitpakken dan jij nu denkt. Je bent wel aardig aan het doemdenken en je ziet nu al allerlei apen en beren. Begrijp me goed, ik kan me goed voorstellen dat de rit best vermoeiend zal zijn voor jou, en houd daar ook rekening mee. Rust desnoods een uurtje als je bij oma bent. Verder zou bij mij de gedachte meespelen dat oma al aardig op leeftijd is en voor mijzelf zou dat genoeg reden zijn om erheen te gaan. Helemaal als je elkaar minder ziet!
@Supernova, dat is ook zo. Ik zie ook alleen maar de nadelen ervan! Dat is mijn probleem ook vaak. Ik weet dat ik totaal niets heb met familie bezoekjes en al helemaal niet zo ver weg. Het is ook zo dat alles ver weg is wat we voor zijn familie moeten doen. Want iedereen is van hier naar verspreid over het land verhuisd. Nu is het zo dat mijn man van zijn moeder er telkens de schuld van krijgt dat ze elkaar niet vaak zien, terwijl iedereen juist ver weg is gaan wonen. Het is ook niet anders, maar het is telkens investeren van onze kant en het blijft lastig dat ik het dan toch nooit goed genoeg kan doen. Daarnaast ook nog de bijkomende ongemakken van de bi en mijn zoon die maar mee moet. Maar het hoeft inderdaad allemaal niet zo vervelend te zijn hoor. Is voor mij ook een stuk makkelijker om niet te doemdenken. Ik zou het fijn vinden als ik juist wat meer een familiemens zou zijn en ook naar dit soort bezoekjes uit kon kijken, helaas ben ik gewoon heel erg op mezelf en mijn gezinnetje. Het blijft lastig. Maar we zoeken even naar een oplossing voor zondag waar we hoop ik allemaal tevreden mee zijn. En inderdaad, ik kan het nooit goed genoeg doen in de ogen van sm, dus haar goedkeuring maar even buiten beschouwing gelaten.
Meid; bekijk het ook eens van de andere kant. Oma kijkt er ws. al weken naar uit dat jullie gaan komen.... Ikzelf heb helemaal geen opa's/oma's meer, niet van mijn kant en niet van mijn man's kant. Ook onze ouders leven niet meer allemaal Ik zou zeggen; wees gezegend!
Ik snap helemaal wat je bedoelt hoor, met dat je niet zo'n familie mens bent. Ik ben ook zo. Maar de verjaardag van oma zou voor mij dan iets zijn dat ik zonder twijfel zal gaan. Een paar weekjes terug was oma van vriend jarig, mensje werd 94. Vind dat soort dingen ook echt niet leuk (mede door mijn depressie nu) en iedereen zit je maar aan te staren (omdat ik zwanger ben). Maar om het even recht voor z'n raap te zeggen: wie weet hoelang oma er nog is? We hopen dat zij haar achterkleinkind nog in haar armen kan houden, maar je hebt het niet voor het zeggen. En als ik dan haar glimmende oogjes zie als ik binnen kom lopen, dan weet ik dat ik haar heel veel plezier ermee doe om toch te komen.
Dat is ook zo, we doen haar er een groot plezier mee. Dat maakt het al een stuk minder vervelend. Al heb ik gewoon niet veel met zijn familie. Veel meer met mijn eigen familie en van mijn familie mis ik ook echt niks. Maar ik snap wat jullie bedoelen indd.
dat lijkt mij de beste oplossing, ik zou er ook schijt aan hebben wat sm daarvan vindt. Ik vind als jij ondanks de bekkenklachten toch bereid bent te gaan dat zij daar ook in kunnen schikken door haar niet op te halen.
sorry, maar toen ik met ernstige bi thuis zat kon ik ook niet 1 uurtje heen en weer dus al helemaal geen 2 uurtjes... maar ik vind wel als je naar het ene kan, kun je ook naar het andere.... ik zou: of beide afzeggen, of beide door laten gaan!
@Cherryl, daarom twijfel ik ook hoor! Ik ben nogal eigenwijs en ben er wel aan toe om er even uit te gaan. Maar eigenlijk is het niet goed voor mijn bekken.
@Angel, ze hechten eraan dat ik meega. Anders was ik sowieso thuis gebleven. Ik doe het dan voor hun. Daarnaast ook om mijn zoon in de gaten te houden, want die is niet zo fan van dat soort reizen.
Ik zit ook regelmatig met tegenzin bij schoonfam.... Denk dat je echt even moet doorbijten en desnoods trakeer je jezelf die avond op een rondje macdonalds? hahaha