Ook wij hebben besloten voor een vierde te gaan. We hebben de kinderen nu in de leeftijd van 13,10 en 7. mijn man en ik zijn jong getrouwd en hebben de eerste ook “vroeg” gekregen. Ik ben nu 33. En het kriebelde nog ontzettend. Wel vind ik het opnieuw erg spannend. Omdat dit kindje dan ook echt de laatste is.
Bedoel je dat de jongste dan 2,5 is of dat je dan mogelijk wilt beginnen? Bij ons was ik tussen de oudste en middelste na 7 maanden weer de behandelingen in gegaan en direct zwanger. Dat vond en vind ik echt wel pittig. Daarom destijds ook voor de derde bewust later gestart met de behandelingen. De jongste wordt in oktober 2.. welk ziekenhuis zit jij? Ik heb helaas geen cryo’s meer, moet een volledige nieuwe poging… kan toch niet zo zijn dat NL mij echt niet zwanger krijgt?? nou ik weet niet eens of ik iets specifieks wil weten Ik vraag mij meer af, hoe dan Hoe oud zijn jou kindjes?
Spannend! Misschien gaat het wel makkelijker met oudere kinderen al om je heen, die kunnen je nog weleens helpen hier en daar ik raakte zwanger toen ik 32 was, maar begon met zwanger worden toen ik 26 was.. voor mijn gevoel zit er dus wat meer ‘druk op de ketel’
Ik vind t hele traject met de mmm wel rot nu de oudste echt ouder is:6,5. Ik moet het combineren met school, zwemles, sporten én de jongste moet nog slapen ook daartussen. Logistiek valt t mij enorm tegen. Ik vind t dapper als je er weer voor gaat! Toen de oudste geen eigen agenda had omdat hij jonger was, was t een stuk makkelijker hij vindt t nu maar raar dat ik zo vaak naar t ziekenhuis moet.
Ik hoop dat het gewoon in NL gaat lukken!! Ik zit bij Nijgeertgen. Die druk voel ik ook, ik ben nu net 39. Dus heb geen jaren meer om even af te wachten. En omdat het alle keren toch even duurde voor ik zwanger was, wil ik niet te lang wachten toch. Heb tot nu toe ook alle keren een nieuwe punctie nodig gehad (en voor de 3de zelfs 2).
Tsja heel eerlijk, wij doen ook maar gewoon wat Je kan niet van te voren voorspellen hoe het zal zijn. Wel kunt je natuurlijk zorgen dat financiele of praktische bezwaren zo veel mogelijk opgelost zijn. Met 2 kleine kinderen is het ook druk in huis. Ik had een peuter van 2 en een baby. De situatie is nu niet veel anders; ik heb een peuter van 2 en een baby. En een kleuter van 4 . Druk is het sowieso, of je nou 2 of 3 kleine kinderen hebt. Een vierde zal de stijgende lijn ietsje voort zetten. Al vind ik de overgang naar de 3e echt peanuts. Ik bedoel, het is niet zo dat je opeens dubbel in je was zit. Als je heel flexibel kan zijn en een groot vermogen hebt om te relativeren dan komt het wel goed. Mits de wens natuurlijk groot genoeg is. Ik kan zeggen dat alles altijd koek en ei is, maar dat is niet zo. Kleine kinderen zijn nou eenmaal druk, ze hebben veel verzorging nodig, zijn afhankelijk en gooien je planning altijd wel door de war. Dit is ook gewoon een pittige fase, van 0 - 5. Geef ik direct toe. Mensen zeggen wel eens 'wacht maar tot ze ouder zijn, dan kan je voor taxi spelen'. Zal best, ik geloof heus dat je dan andere drukke verplichtingen hebt, maar ik heb er straks 3(!) in de luiers zitten, ik geloof niet dat ons leven ooit nog drukker gaat zijn. De keerzijde van iets oudere kinderen is dat ze in elk geval zichzelf kunnen helpen en goed kunnen praten . Alles is een fase en zolang je een team vormt met je partner, dan is veel mogelijk. Maar je moet ook kunnen accepteren dat er gewoon ruk dagen tussen zitten. Want die zijn er ook. Qua werk heb ik het geluk dat ik niet helemaal gebonden ben aan kantoortijden en dat ik mijn uren grotendeels zelf kan indelen. Dat zorgt ervoor dat ik nooit minder heb hoeven werken uit noodzaak omdat ik het niet kon combineren en dus ook dat ik geen inkomensverlies leed. Dat is natuurlijk een groot voordeel. Ook moet ik toegeven dat wij altijd makkelijke kinderen hebben gehad. Vanaf begin af aan al goed doorslapen, geen problemen met voedingen of allergie, geen huilbaby etc. Wij kennen het concept gebroken nachten niet en ik denk dat dat zeker mee heeft gespeeld in de keuze nu voor nummer 4. Baby M was 5 maanden toen we tegen elkaar zeiden dat áls we er nog een keer voor zouden willen gaan, we dit om praktische redenen wel zo gauw mogelijk er achteraan zouden doen (mits het allemaal mocht lukken). Ze gaan nog zo in elkaars ritme mee. Over een paar jaar start er een hele andere fase, dan zou ik er geen zin meer in hebben. Op dit moment liggen ze dus alledrie rond 19 / 19.30 in bed en is de avond dus voor onszelf. Maar vergis je ook niet dat we vaak genoeg dan ook nog druk zijn met de was / vaatwasser / tasjes voorbereiden / douchen / ontbijt maken / stofzuigen en soms moeten we zelf dan ook nog eten. Het loopt hoe het loopt. Voor ons was het het belangrijkst dat er in ons hart nog genoeg liefde was voor nog een baby en dat het financieel geen probleem is. Praktisch komen we wel ruimte tekort en dat is wel iets waar we nu over nadenken. De oudste 2 liggen op 1 kamer en de jongste 2 gaan waarschijnlijk als korte termijnoplossing ook op 1 kamer. We hebben nl maar 3 slaapkamers. Nu ze nog zo enorm klein zijn kan dit nog, maar het idee van aanbouwen / verhuizen komt nu natuurlijk wel een stuk dichterbij. Zoals je misschien al had gelezen in mijn handtekening: mijn jongens zijn 4, 2 en 7,5 mnd. Als de baby straks wordt geboren, zijn onze kinderen op dat moment 5, 2, 1 en 0. Hóe dan? Tsja, het is gewoon zo.
Nog een klein beetje context: de 2 oudsten zijn via de MMM. Baby M hadden we nooit verwacht, die kwam spontaan en ongepland (erg gewenst wel). Buikbaby was wel gepland maar we gingen er wel vanuit dat baby M écht een lucky shot kon zijn en dat het ons geen 2e keer spontaan zou lukken misschien. Het tegendeel bleek waar. Ik was direct zwanger.
Nijgeertgen ligt bij ons ook niet echt in de buurt.. wel vaak medicatie gehad als ik ging starten bij Cuypers. Alleen naar Duitsland dat zie ik toch minder zitten. Ik vind autorijden totaal geen probleem maar als er een keer een weg afsluiting is of wat dan ook dan vind ik het minder prettig..
Logistiek dat moet ik nog ondervinden haha denk dat dat een aardige lastige dobber gaat worden ook wat werk betreft… Weet hij waarvoor je gaat of hou je dat nog voor je? Nog gefeliciteerd!! hahahaha wij doen ook maar wat en hoop dat het goed uitpakt haha! De overgang van 2 naar 3 vonden wij ook echt peanuts! En nog steeds hoor.. zooo wat is dat voor leven?? Wij hadden een vroeggeboorte, de eerste x aantal weken echt wakker moeten maken vanwege bloedsuiker op orde houden, hij had ook nog geen koemelkallergie, slechte slaper. Tweede eveneens koemelkallergie en veeeeeeel gehuild maar artsen wilde mij niet geloven omdat hij niet alle welbekende symptomen had.. En nummer 3, in de roos, weer koemelkallergie net zoals zijn oudste broer projectiel spugen veel huilen na voeding en zeer slecht slapen. Tot we over gingen op neocate.. Mocht er een nummer 4 zijn zal het weer allemaal bewezen moeten worden.. Maargoed als zijn broers het gehad hebben zullen ze niet heel moeilijk doen (hoop ik). huis hier wel kamer over en dat is nu onze rommelkamer.. waar wij die meuk gaan neerzetten
Ja kijk ik kan me voorstellen dat je dan de keuze misschien minder gauw maakt (of liever nog wat langer wacht). Als je echt 4 kinderen hebt straks in de categorie 5 jaar en jonger (ik dus) dan is het wel echt heel erg pittig als je idd problemen die jij schetst ervaart. Ik zou dat niet kunnen..
Van 2 naar 3 was hier niet zo zwaar. Van 3 naar 4 echt wel een stuk zwaarder. Maar ik had er toen nummer 4 kwam ook 3 onder de 3 en 1 kleuter. Dus 4 echt kleine kids. Ik werk meer dan fulltime, partner is volledig thuis voor de kinderen. Huishouden is redelijk eerlijk verdeeld en nu vooral heel veel de boel de boel laten. Alles hoeft niet perse netjes. Als ze schone kleren, gezond eten en voldoende tijd en aandacht hebben, boeit wat rotzooi hier en daar niet. Jongste is nu eerste half jaar voorbij en hoewel dit ook een dramatische huilbaby is, kijk ik alweer uit naar nummer 5 . Qua auto hebben we nog steeds ons kleine a segment autootje. We gaan niet meer met zijn allen op stap, als we ergens heen gaan dan een deel met ov en een deel met de auto. Meeste doen we op de fiets.
@ZoWelkom84 nee onze oudste weet het niet, laat ik ook zo haha, ze zijn nog zo lekker eerlijk op deze leeftijd dus wil niet hebben dat hij tegen iedereen zegt dat wij bij t ziekenhuis hopen ern broertje of zusje te krijgen voor hem. We hebben ook niemand iets verteld. Directe omgeving weet wel dat ik bij de gyn loop, maar dat het samenhangt met menstruatiestoornis en cystes en ik mag geen hormonale anticonceptie. Heb ook gezegd dat ik nog niet wist of ik voor kinderen wilde gaan, omdat ik dan een traject in moet. Weten zij veel dat ik al 6 maanden weer bezig ben. Maar goed, 4e komt hier écht niet hoor haha, ben blij als eenmaal zwanger raak van n3. Daarna is t klaar. Nr2 is een pittig zorgenkindje dus we hebben daar zeer veel stress en zorgen , veel afspraken met hulpverleners en ziekenhuis. Eetstoornis en ernstige darmproblemen, ondergewicht etc. Dus heb mijn handen vol aan hem.
Ik vond de overgang van 2 naar 3 juist best pittig (had er 3 onder de 3), maar de overgang van 3 naar 4 vond ik juist peanuts. Bij mij kwam dat omdat we toen ook in het ritme van school zaten en dag zaten we bij de 3e nog niet. Hier allemaal makkelijke baby's die vrij snel door sliepen. De jongste huilde wel veel, maar die had alleen maar honger. Toen ze 4 weken was, zijn we overgestapt naar voeding voor hongerige baby's en ineens was ze tevreden. Heel lang heb ik gedacht: het is goed zo. We zijn compleet. En toch begin ik steeds meer te denken aan een 5e
Hier een groot samengesteld gezin met negen kinderen. Vijf van mij, drie van hem en eentje samen. Vijf kinderen zijn inwonend, drie wonen bij hun moeder en eentje (mijn derde) woont in een therapeutisch gezinshuis wegens ontwikkelingsproblemen. Niet allemaal thuis dus, maar praktisch extra gecompliceerd wegens de meerdere leefmilieus. Mijn man en ik werken beide (bewust) fulltime. We hebben ‘gewoon’ twee auto’s want een zevenzitter slaat bij ons nergens op, die is altijd óf te groot, óf te klein. Mijn advies: laat een levenskeuze nooit afhangen van een praktische overweging. Maakt het nu echt uit of je na het werk drie of vier kinderen ophaalt? Of je drie of vier kinderen moet badderen in de avondspits? Of je drie of vier lunchtrommels moet klaarmaken? Zolang ze geen droog brood eten of met vodden aan rondlopen: volg je hart.
Mijn jongste was 4 toen ik zwanger werd van de vierde. Dit was een bewuste keuze. Nummer 4 bleek samen te komen met nummer 5, dat stukjewas uiteraard totaal ongepland. En alles wat daarop volgde natuurlijk ook (een van omze meisjes overleed een paar weken na de geboorte) Nu ben ik weer zwanger, van nummer 6. En 7. Weer zelfde verhaal, zwangerschap is zeker gepland, maar dat het (wéér!) een tweeling is kwam als een verassing. Groot verschil wat ik me niet helemaal had gerealiseerd: tijdens de 4de zwangerschap had ik drie kinderen op school. Nu een peuter erbij, net als bij zwangerschap 2 en 3. Maar ik was echt vergeten wat een verschil dat maakt zeg! Het was zoveel relaxter met meer leeftijdsverschil! (Mijn eigen leeftijd maakte dat het niet echt een optie was om langer te wachten. Ik ben tijdens de zwangerschap 40 geworden) Qua drukte: eerste kind vonden we aardverschuivend en enorm pittig, 2de al een stuk makkelijker, 3de peanuts, 4de nog meer peanuts, maar die ervaring is gekleurd door het overlijden van haar zusje, dan is alles peanuts zeg maar. En wat @RE080219 zegt: 3 of 4 boterhammen maakt geen verschil. Wat voor ons heel belangrijk is is dat we juist geen boterhammen smeren dus de kinderen doen het zo vroeg mogelijk zelf Grotere leeftijdsverschil vinden we heerlijk!
Dank voor je advies! Mijn werk is meer een ding dat ik denk dat ze er niet blij mee zijn omdat ik dan 4x kans heb extra weggeroepen te worden vanwege een ziek kind.. bijv buikvirus… Maar de andere kant probeer ik de gedachte echt door te duwen dat het een ‘levens’ bepalende keuze is.. het niet doen vanwege werk, tsja dat zou echt geen reden moeten en mogen zijn..
Ik ben zelf leidinggevende. Van de vijftien mensen die direct onder mijn hoede vallen, zijn er negen vrouwen in vruchtbare leeftijd. Pas twee zijn moeder, waarvan er eentje over twee weken met zwangerschapsverlof gaat. Ja, ze moeten soms weg of komen later. Nou en. Ja, soms moet ik voor langere periode uitvogelen hoe het werk doorgang vindt. Nou en. Ik zou ze er niet om willen missen. Voor geen goud. Een beetje leidinggevende is blij voor je en vindt daar helemaal niks negatiefs van.