Is dit raar? Onze kindjes gaan vanaf 6-7 maanden regelmatig logeren bij opa en oma. Elk kindje ongeveer 1 keer per maand. Dit hebben we altijd gedaan om onszelf ietsje te ontlasten en de aandacht beter te verdelen. Overigens hebben ze hier hele sterke band met opa's/oma's omdat ze die dagelijks zien. Alleen heb ik steeds meer moeite om ze te laten slapen elders. Eigenlijk zou het andersom moeten zijn? Dat ik het eerste jaar moeilijker zou vinden? Ik ben nu zo bang dat ze me zouden missen (omdat ze zelf veel meer weten nu), en dat ik iets zou missen van die razendsnelle ontwikkeling de laatste maanden. Deze mama-fase komt alleen heel slecht uit omdat wij flink aan het verbouwen zijn in ons nieuw huis en binnenkort gaan verhuizen. De planning was dat de kindjes dan wat vaker naar opa/oma zouden gaan, zodat wij alles op tijd af kunnen krijgen. Nou, niks is minder waar, ze zijn al tijden nergens meer wezen slapen zonder ons . Ik kan het gewoon niet. Het is zelfs zo'n rare fase dat ik 's avonds bijna 'hoop' dat ze 's nachts wakker worden zodat ik ze kan knuffelen . Is dit raar? Is dit een soort verwerking voor mij (kijk nu uit naar een reactie van Rozemarijke)? Of hebben meer mama's zulke 'fases'?
O wat herkenbaar!! Ik zei gisteren nog tegen mijn man toen ik naar bed ging dat ik zo'n zin had om met dochtertje te knuffelen terwijl ze de laatste tijd helemaal niet zo heel goed slaapt dus we eigenlijk al blij mogen zijn als ze een nachtje op haar eigen kamertje doorslaapt. Ook het logeren herken ik, alleen de gedachte al dat ze om mama gaat roepen en ik er niet ben.... vreselijk... En inderdaad hier ook al van kleins af aan al lekker uit logeren en het was voor mij nooit een probleem. Komende donderdag zou ze door een late vergadering van mij en een late dienst van mijn man bij mijn ouders logeren, vandaag is mijn vergadering afgelast en ik was gewoon blij dat ze lekker thuis kan slapen. Ben ik blij dat ik niet de enige ben!
Zeker heel erg herkenbaar. Toevallig had ik het vandaag met iemand op mijn hyves er over. Zij begon er eigenlijk over, ze noemde het 'omgekeerde mamahonger'. En ik ben het daar mee eens. Ook hier gaat Noor minder vaak uit logeren. Heb haar liever gewoon dicht bij me.
Wel herkenbaar hoor maar ik geef er zelf niet aan toe omdat ik het voor mijn relatie en voor mezelf ook wel belangrijk vind dat we af en toe even voor ons zelf hebben. EN ik merk dat mijn zoontje het geweldig vind om bij opa en oma te logeren. Als hij roept om mama dan komt oma en dat is ook goed (gelukkig). Ik moet eerlijk zeggen dat zoonlief nu minder logeert omdat dochterlief dan ook mee moet en dat vond ik niet zo nodig (vandaag 7 maanden). Vorige week naar Londen geweest. Opa en oma hebben opgepast in ons huis.. dat was heel fijn. Ik heb ze erg gemist maar heb ook enorm genoten van onze 'vrije' tijd
Die tijd komt vanzelf dat ze zelf willen logeren. Dochter had pas bedacht dat ze bij opa & oma ging logeren. `s avonds zaten wij op de bank tegen elkaar te vertellen dat we het wel erg stil vonden zonder onze kwebbel . Hihi van ons hoefde het niet, maar we wilden het onze dochter niet ontzeggen. Ik kan me goed voorstellen dat je het eerst wel fijn vond om een beetje rust te krijgen en wat meer aandacht te kunnen hebben voor de andere twee, maar dat je het nu niet meer wilt. Qua verzorging is het makkelijker natuurlijk en ze doen elke keer weer iets nieuws.
Jaaaa, heel herkenbaar. Onze meid is ook al in tijden niet meer uit logeren geweest. Vindt het gewoon niet nodig, terwijl ik er toen ze kleiner was veel minder moeite mee had. Heul apart. Man stelde laatst voor om de kleine te laten logeren bij schoonzus, die wou dat graag en de kleine heeft daar ook een keer eerder gelogeerd. Nou moest gewoon bijna huilen omdat ik dat niet wilde maar niet goed kon uitleggen waarom dan niet. Man: 'maar schat waarom niet?Vorige keer vondt ze het ook leuk." Ik: 'NEE, gewoon omdat het niet nodig is en ik het niet wil! Ik vind het s'avonds ook nooit een probleem als ze nog even wakker wordt. Heerlijk nog even samen knuffelen in ons bed, zo'n lief slaperig meisje.
ik ben zo'n mama die het niet nodig vind om een klein kindje steeds weg te doen uit logeren. je gooit dan zijn vertrouwde wereldje op de kop en ik zie er geen meerwaarde van in. je kiest als partners voor een kind en dan zorg je daar gewoon voor. partnertijd heb je ook wel als het kindje ligt te slapen. je past je gewoon aan. dus hier komt logeren niet eens in me op. egoistisch of niet onze kleine man hoort de eerste jaartjes gewoon lekker bij zijn papa en mama. ze worden tochal zoooooooow snel groot. en dan doen ze nog genoeg alleen. dus ik snap je wel hoor.
Ik herken het wel een beetje, maar zoals cygnet ook zegt, ik geef er niet aan toe. Ze vindt het zelf heel leuk, heeft het onwijs naar haar zin bij opa en oma, en dat is dus voor alle partijen leuk. Moet mama maar aan wennen Ik vind het wel moeilijker bij de andere opa en oma, omdat ze daar nog maar een paar keer is blijven slapen. Het wordt nu inmiddels toch steeds meer een peutertje, die niet meer zomaar gaat slapen zonder zich af te vragen waar papa en mama zijn. Een beetje minder vertrouwd dus. Maar goed, ik denk dat we dat binnenkort toch maar weer eens zullen gaan proberen, want het is toch ook wel leuk voor de opa's en oma's!
Misschien omdat toen ze klein waren je de gedachte had dat ze het niet zo door hadden. En nu ze ouder worden wel. Ik kan je er verder niet mee helpen, ik kan het nog steeds niet. Ze is 2 keer geweest omdat we een bruiloft van vrienden hadden en ik het ook leuk zou vinden als zij bij mij kwamen als het mijn bruiloft geweest was, verder niet.
Wij hebben onze kleine man nog helemaal niet uit logeren gedaan. Wel heeft mijn moeder nu 1 keertje een nachtje hier geslapen toen wij een nachtje weg waren (2 jr getrouwd). Dat wil ik wel een jaarlijks evenement maken, maar hem ergens anders laten slapen... Brrrr! Moet er eerlijk gezegd niet aan denken... Erg, he?
Ik heb er zelf eigenlijk helemaal geen last van; ik mis ze wel hoor als ze logeren bij mijn moeder maar vind t ook wel erg lekker. Maar...je moet doen wat goed voelt; als je t even niet wilt dan doe je t toch niet?
Hoi, Ik vind het wel raar, klinkt misschien stom, maar hier was het juist andersom, de schoonouders willen juist niet dat de jongste komt slapen. Hij heeft echt ruim een jaar gegilt/gejankt snachts. Hij heeft een aantal keer bij mijn ouders geslapen, maar mijn schoonouders NOOIT!! Ik vind het heerlijk om eens lekker een nachtje zonder kids te zijn (1 x toen wij weekendje maastricht zijn geweest) En dat mag van mij best vaker. Heerlijk smorgens een beetje uitslapen! Maar ja ieder zijn ding natuurlijk he!
Heel herkenbaar hoor... ik heb niks met logeren. Nu ze er zelf om vragen is het anders maar toen ze zo klein waren echt niet. En ik genoot vooral bij mn zoon ook best van de nachtvoedingen... heb heel wat uurtjes snachts geknuffeld en dat was die paar uur minder slaap meer dan waard.
voor mij ook heel herkenbaar Adi! Hoewel ze hier nog nooit gelogeerd heeft, maar ik moet er niet aan denken haar een nachtje te missen. En het fijnste moment is als ze in de ochtend wakker wordt en lekker bij ons komt kroelen, dan voel ik me zó op en top mama! Misschien kun je ze nu in de drukke periode overdag bij opa en oma laten, en ze wel lekker ´s nachts bij jullie laten slapen?
nou, hier komt ie Nee, ik denk dat het wel logisch is: jullie hadden het in eerste instantie broodnodig natuurlijk, dat er wat ruimte was om de zorg te delen. Maar ze worden groter en de zorg wordt anders, en dus heb je het waarschijnlijk minder nodig dat ze even weg zijn, en dan doe je dat toch het liefste zelf, denk ik... Heb er zelf niet zo'n ervaring mee: Thirza gaat hier heel af en toe logeren bij de gastouder, als wij een avondje weg zijn. Dat is omdat ze verder nergens vertrouwd genoeg is om te gaan slapen, helaas, en het door het niet-doorslapen ook niet echt een optie was om hier oppas aan huis te vragen, (hopen we binnenkort wel een keertje aan toe te komen om bijvoorbeeld eens een late film te kijken ). Resultaat van alle gezondheidsproblemen en het feit dat (schoon)ouders ook niet helemaal om de hoek wonen... Hier gaat ze dus pas een keer echt logeren denk ik, als ze er zelf om gaat vragen. Ik ga dat nu niet meer starten, met daarbij de wetenschap dat ze zich daar echt niet OK bij gaat voelen. Maar ik kijk dus juist weer uit naar de dag dat ze er zelf om gaat vragen en ik hoop dat nummer twee gezonder is
Heel herkenbaar. Hier heeft ze overigens nog nooit ergens gelogeerd. Ze slaapt nooit in een ander bed dan haar eigen bed (ja echt erg, op kdv slaapt ze altijd in haar buggy (plat)). Dus ik denk zelf dat logeren niet zo goed zou gaan en eerlijk gezegd vinden we dat zelf ook niet prettig. Maar ik herken dat 'mamahonger' gevoel ook heel erg. Dat is bij mij ook veel meer dan een paar maanden geleden. ik vind nu ook opeens dat ik te veel werk, terwijl ik daar een paar maanden geleden geen last van had.
Bij ons is de oudste (net 4) pas gaan logeren toen hij er zelf om vroeg (met 2 1/2 jaar), dus hoe het eerst voelt en verandert weet ik niet. Weet wel dat ik zo rond de leeftijd van een jaar zelf behoefte had aan veel knuffels. Ms omdat je je kinderen vanaf die leeftijd steeds zelfstandiger ziet worden, omdat ze motorisch vaardiger worden. Zie dat er inmiddels een loopt! Zou wel een logische verklaring zijn toch? En ach, als jij het redt om ze bij te houden, dan moet je dat vooral lekker doen! Dan geniet je extra van de ruimte die het geeft als ze wel uit logeren gaan.
Ik snap het wel, allebei! Mijn man zegt soms voor de grap 's avonds 'zullen we hem even wakker maken, ik wil hem nog knuffelen' en als ik hem om 1 uur hoor huilen denk ik 'yes, even 5 minuten knuffelen' haha(hij slaapt toch altijd meteen weer verder daarna). En wat betreft logeren.. Mijn zoon heeft nog nooit gelogeerd, ik kan het gewoon niet. Afgelopen weekend zou het dan eindelijk zo ver zijn omdat we sinterklaas gingen vieren bij schoonfamilie(oma) en dit altijd zo lang duurt, en Boaz slaapt slecht op vreemde plekken dus zouden hem naar mijn moeder brengen. Op het laatste moment toch nog oppas geregeld.. Oppas om samen weg te gaan of naar de bios ofzo doen we dus wel, maar een nachtje nog niet.
Ik heb dat hier ook. Eerst vond ik het heerlijk als mijn zoontje eens bij oma was. Maar nu, nee heb hem liever zelf bij me. Echt raar is het.
haha, hier dus ook. Ze is nu in de ik-ben-2-en-ik-zeg-nee fase en kan haar soms wel achter het behang plakken, maar als ze op bed lig mis ik haar.