Aangezien het ons werkelijkwaar geen bal uitmaakt wat het geslacht is, hoeven we het ook neit te weten met de 20 weken echo. Bovendien zou ik het toch niet voor me kunnen houden, en wil dat wel. Daarbij, we weten toch al wat het is, namelijk een baby!!Hopeljik helemaal gezond en in alle gevallen driedubbel van gehouden!
Eigenlijk wat de meeste roepen. Nieuwsgierig, makkelijk met shoppen ( nu ook zoveel profijt met die uitverkoop!), makkelijk met kamertje etc. Oh we hebben ook weer zulke leuke dingen. Jottum jurkjes, roze pip behang op de babykamer etc. etc.
Wilde het bij de eerste niet weten, en vond het superspannend... Maar kocht alles neutraal... bij de 2de wilde ik het wel weten om niet alles neutraal te hoeven kopen.... maar vond het de eerste keer wel spannender met de bevalling.. mijn man was nog aan het tellen of alle vingers en teentjes eraan zaten toen ik al riep.... het is een jongetje!!! ik zie een piemeltje!! we hebben een zoon!! Bij mijn dochter riep ik, is het echt een meisje??? toch beetje bang dat ik straks een jongetje naar een roze kamer moest gaan brengen...
Hoi hoi, Ik wilde het wel graag weten, maar mijn vriend niet. Toen we het ziekenhuis in liepen voor de 20 weken echo heb ik hem gevraagd wat hij wilde. Hij wilde het nog steeds niet weten... Dus heb ik mij daarbij neergelegd, omdat ik vind dat je er samen achter moet staan en ik kan hem moeilijk dwingen. Ik wilde het graag weten, net zoals velen hier al noemen, uit praktische overweging. Als ik nu kijk naar een leuk dekentje voor het bedje dan kom ik snel op rose en blauw uit. Maar ik moet wel eerlijk zeggen, nu we de babykamer al behangen hebben en de spulletjes erin hebben staan, maakt het mij niet meer zoveel uit! Het enige waar ik nu wel tegenaan loop is met kleren kopen, dus dat doe ik nog niet heel veel! Maar ja, als de baby is geboren kan ik nog zat kopen haha. Groetjes Milouu
Wij weten het, net als bij de eerste, niet wat het wordt. Dit voornamelijk omdat ik een geplande keizersnee krijg en die datum in principe al bekend is. Als we nu ook al zouden weten wat het wordt zouden we dus voor mijn gevoel alles al weten..nu is het nog een beetje een verrassing... Maar denk dat ik het anders ook niet zou willen weten hoor...vond het super om het als verrassing te bewaren bij mn eerste. Neemt niet weg dat het misschien wel practisch zou zijn om het te weten, en ik ook vreselijk nieuwsgierig ben!
wij weten het ook niet, en dat maakt het alleen maar leuker! merk ook aan mensen in onze omgeving dat ze het wel weer eens verfrissend vinden als ouders het niet weten! Daarbij ken ik nog verhalen genoeg (ook van de laatste jaren) dat de echoscopiste het fout had! Knalroze kamer en het is een jongetje! En kleertjes kopen? Ach, hoeveel koop je er nu zelf van? Dat zijn maar een paar setjes. het eerste pakje wordt hier wel echt jongens/meisjes. Die het niet geworden is, gaat naar vrienden. Wij genieten er echt van, dat we het niet weten!
Wij weten het voor de derde keer niet! Zie dat voorgaande dames het ook niet weten/wisten. Ik ben het met lovemy2kids eens, dat het voor ons extra spannend was tijdens de bevalling en er vlak na....hebben we een zoon of een dochter. Voor ons is dat wel een meerwaarde. Ik weet natuurlijk niet hoe het is om het al te weten, kan me ook voorstellen om de keuze te maken om het wel te weten. We hebben een superleuk kamertje, niet in babystijl, daar houden wij niet van. En die kleertjes.....ja ach.....ik heb heus wel roze pakjes en ook wel jongenspakjes.....bevalt heus wel iemand na mij van het andere geslacht waar aan ik de kleertje kan geven. Het mooiste moment na alle inspanning (wat overigens wel meeviel) was dat m'n man zei; wauw een jongen...vond ik zo speciaal.
Bij de eerste wisten we het wel, bij de tweede niet. Het kostte me zoveel moeite het niet te vragen tijdens de echo's, ik werd er gek van het niet te weten. Ik hield vol omdat ik me verheugde op de ontlading bij de bevalling. Nou die kwam niet. Mijn bevalling was zo vreemd, zo snel en zo vk-loos (en dus spannend) dat er meer de constatering was (weer een jongen!) dan dat we echt de verrassing hadden. Erg jammer. Dus de volgende keer wil ik het toch weer weten
Bij de eerste wisten we het en nu weer. Nieuwsgierigheid, maar vooral omdat er al genoeg onzekere factoren zijn tijdens mijn zwangerschap, rond en direct na de geboorte. Dat we het fijn vinden om te weten dat we straks een jongetje krijgen.
Ik ben veel te nieuwsgierig om 9 maanden te wachten al heeft t ook wel wat om er pas bij de geboorte achter te komen. Ook vind ik t praktisch om te weten ivm naam en kleertjes enzo. Ik wil t dus ook deze x weer heel graag weten..
Mijn eerste zwangerschap wilden we niet weten wat het ging worden. We hadden wel een voorgevoel (wat klopte). Nu ik weer zwanger ben willen we het weer niet weten. Natuurlijk ben ik wel nieuwsgierig naar het geslacht. Als ik zou weten wat het gaat worden is voor mij de verrassing eraf, dat gevoel heb ik, dan weet ik wat het wordt, dan weet ik waarschijnlijk hoe het gaat heten, dan weet ik wat voor kleertjes er moeten komen. Neej, ik laat mij verrassen bij de bevalling.
Bij de eerste wilde we het geslacht niet weten we hadden we zoiets als het maar gezond is en that's it. (maar ze hield zelf ook al haar beentjes gekruisd bij de 20 weken echo en liet niks meer zien.) -Deze keer wilde we het wel weten ook inverband kleertjes etc. Wel zo handig!
Ik was gewoon veuls te nieuwsgierig! En bij de tweede vonden we het wel zo handig om te weten of al die roze lakentjes, dekentjes, truitjes, broekjes, vice versa ingeruild moesten worden voor een ander kleurtje. Niet dus