weet je, iedereen doet wat je denkt dat het beste is voor je kind maar door de reacties van anderen wordt je vaak onzeker gemaakt. zelf kan ik absoluut mijn dochter niet laten huilen, ik vind haar daar nog te klein voor. ik probeer voor haar al wel vaste herkenningspunten te maken door na slaapje luier verschonen, eten, kroelen, bij het eerste gaapje overdag in de kinderwagen beneden en 's nachts in de wieg bij ons op de kamer. dit doe ik elke keer, meestal ligt ze dan een tijdje stil te kijken voordat ze in slaap valt. overdag gaat ze eigenlijk zo altijd slapen zonder te huilen, 's nachts met de krampjes huilt ze wel vaker maar geef haar een speen of schuif de wieg heen en weer zodat ze weer rustig wordt. als ze dan toch begint te huilen dan pak ik haar eruit tot haar ogen weer bijna dichtvallen en leg ik haar weer terug. mijn man is van het eventjes laten pruttelen/huilen omdat ze soms ook zo in 1 keer stopt en slaapt. allebei werkt, je moet gewoon doen waar jij je als moeder goed bij voelt dat heb ik in die 2 weken waarin ik moeder ben wel al geleerd. misschien heb je wel niets aan mijn verhaal, maar wou het toch ff met je delen
3 weken? no way dat ik hem langer dan 2 minuten liet huilen... maar hij was ook gewoon bij mij. hij had helemaal geen eigen bedje... of ja die had hij wel maar daar sliep hij nooit in. hij sliep of beneden in de wandelwagen, of naast mij in de cosleeper of lekker tegen me aan in bed. en nu slaapt hij gewoon goed hoor. zodra ik hem in bed lig is hij vertrokken...
Ik ben het compleet eens met de zienswijze van Marlett en sommige anderen hierboven. Onze oudste zoon lag in die tijd bij ons op de borst te slapen, lekker bij papa of mama waar hij blijkbaar graag wilde zijn. Als hij wakker werd kreeg hij de borst en als het nodig was een schone luier en daarna dutte hij weer in. Dat was echt genieten. 's Nachts lag hij wel in zijn eigen bedje en dat ging wel perfect, gelukkig, want ik durfde niet goed samen te slapen. Ik heb een week of twee (onder druk van 'ze') geprobeerd om hem alleen in te laten slapen, huilend en wel. Wat vond ik dat verschrikkelijk en aan het gekrijs te horen, baby ook. Ik kan me niet voorstellen dat iets wat zo k*t voelt, goed kan zijn. Dan bedenk ik mezelf maar dat het studiemateriaal van 'ze' die er voor geleerd hebben, waarschijnlijk achterhaald is. Net zoals het studiemateriaal op mijn ICT opleiding al een paar jaar achterhaald was. Met kleine broer gaan we het hetzelfde doen met als verschil dat hij 's nachts in een wiegje naast ons bed ligt.
Jullie moeten me niet verkeerd begrijpen he, maar ik laat haar echt niet huilen of krijsen dat kan ik ook niet aanhoren. Vandaag is ze elke keer zonder huilen gaan slapen meestal is het 's avonds dat ze het wat moeilijker vind om in slaap te vallen. Dus we wachten vanavond weer af en verwennen kan ik haar toch niet, dus als het niet goed voelt hou ik haar lekker bij me.
Volgens mij ook wel laten jammeren, maar echt huilen volgens mij nooit in ieder geval niet toen hij zo klein was. Als het jammeren echt aanhoudt zonder pauzes dan ga ik er heen, maar als ze steeds stil is tussen door dan vind ik het gewoon moeilijk, omdat ik haar ook niet wakkerder wil maken. Dacht dat een 2e makkelijker zou zijn maar dat vind ik echt niet.
Mee eens hoor! Onze dame kan dat ook heel goed doen. Die weet het precies en dat kon ze al heel snel. Ik laat haar ook niet heel lang huilen of krijsen maar ik ga er zeker niet op stel en sprong heen. Ik vind namelijk dat ze het moeten leren.
Het is toch super dat ze het precies weet? Als ik huil(de enige manier waarop ze kan communiceren), komt mama. Dus ik kan me veilig voelen want er is iemand die zich om mij bekommert. Die big smile die ook ik krijg als ik zijn kamer in kom lopen betekent voor mij dat er niks ergs aan de hand is en dat hij gewoon even wil knuffen. Dat doen we dan ook en dan gaat hij weer naar bed, en dan is het goed . Ik heb trouwens nog nooit een baby van drie dagen oud met een big smile gezien, wist niet eens dat het kon.
Kan ook niet.. Ennuh, ik doe het ook hoor ts. Niet onder het mom van 'anders verwen ik hem maar onde het mom van 'het kind is moe en moet slapen'. Ik kan hem er wel steeds uitpakken en troosten maar dat gaat niet werken want dan komt hij helemaal niet meer aan z'n slaap en raakt overprikkeld. Hij huilt 5 min en slaapt dan heerlijk een paar uur. Als ze pijn zouden hebben weet je dat echt wel en met meerdere broertjes en zusjes kun je nou eenmaal niet de hele dag op de bank coconen en alles op de baby aanpassen.
Deze twee zinnen maken idd dat ik mijn dochtertje af en toe laat jammeren/huilen. Als er iets aan de hand is merk je dat echt wel. Af en toe wil ze gewoon even niet naar bed, nou dan knuffelen we even en dan gaat ze (meestal gewoon weer) slapen.
Lastig is dit altijd, vooral omdat het per baby verschilt wat ze nodig hebben en iedereen daar anders over denkt. Volg je gevoel dan zit je meestal helemaal goed