wel of niet het geslacht weten?? en waarom??

Nieuwsgierigheid!! Een andere reden kan ik me niet bedenken! Plus het feit dat het tegenwoordig allemaal ook gewoon te zien is, maakt voor mij het wachten niet makkelijker. Ik heb echt respect voor mannen en vrouwen die kunnen wachten tot na de bevalling. Het lijkt mij ook zo gaaf om voor de verrassing te gaan, maar dat is mij beide keren niet gelukt hoor

 

Hier precies hetzelfde

 

Wat een verschillende reden heeft iedereen zeg!

Ik wil het heel graag weten, maar moet echt nog even wachten want ik ben nu 13+3 weken zwanger...

Ik wil het graag weten omdat ik moeder ben van een jongetje, alleen is ons ventje op leeftijd van 6,5 maand overleden aan een resistente hersenvliesontsteking. Ik vond het echt superleuk om moeder te zijn van een jongetje, en dat zal vast ook zo zijn bij een meisje maar ik moet echt even een knopje omzetten en me erop instellen als het een meisje wordt, wat mij betreft hoe vroeger hoe beter!

 

Ik weet heel zeker dat het niet weten van het geslacht voor mij geen éxtra verrassing effect meebrengt wanneer het kindje geboren is. Het is zo'n bijzonder moment en het is sowieso zo'n verrassing hoe het kindje eruit ziet en of alles goed is, dat het geslacht voor mij dan echt totaal onbelangrijk is en geen extra dimensie geeft.

Ik vind het nu tijdens de zwangerschap ontzettend fijn dat ik weet dat er een klein meisje in mijn buik zit, ik kan haar bij haar naam noemen en vind inderdaad dat ik wat dichter bij sta. Puur gevoelsmatig.

Daarnaast vind ik het ontzettend leuk om spulletjes te kunnen kopen die niet neutraal zijn. Een leuk roze boxkleed, heerlijk zoete meisjeskleding.. Geweldig!

En last but not least: we waren ook gewoon ontzettend nieuwsgierig en ik vond de eerste weken onwetendheid qua geslacht lang genoeg duren!

Conclusie: wij konden echt geen enkel argument vinden waarom we het niet zouden willen weten.

 

Wij willen het wel weten, vriend is daar nog duidelijker in dan ik... Ik wil het wel weten omdat:
- we dan de baby alvast bij naam kunnen noemen. Lijkt mij fijn om daar alvast aan te wennen.
- we de kamer wel neutraal willen, maar wel met j/m assecoires (die ik zelf wil gaan maken, en daar het liefst nu al mee wil beginnen)
- ik graag wil shoppen voor kleertjes e.d. en ik dat al wel heb gedaan maar alles 'neutraal' is toch wel saai ik wil ook jurkjes of stoere pakjes gaan kopen.
- we heel nieuwsgierig zijn!
- ik denk dat het een meisje is, mocht dat niet zo zijn kan ik nog wennen aan het idee dat het een jongen is
Wij zijn er ook wel al over uit dat iedereen die het wil mag weten wat het wordt. Omdat ik mijn mond niet kan houden als ze me gaan uithoren

Lijkt me daarintegen ook erg leuk om het niet te weten. Reden daarvoor zouden voor mij zijn: de verrassing! En inderdaad dat ik of vvriend het dan goed heeft geraden

 

Wij wilden het wel weten, we krijgen een jongen!
We waren sowieso veelste nieuwschierig hihi, en vinden het gewoon leuk om te weten ook ivm de naam uitzoeken en meubels/spullen/kleren enz.

 

haha ik geloof dat wij een van de weinigen zijn die het niet willen weten... ik vind de verrassing wel een extra leuk element, daarnaast zijn we blij dat we zwanger zijn en maakt het niet uit of het een jongen of meisje word. voor kleertjes en kamertje enzo maakt het ons ook niet uit omdat we niet perse roze-blauw georienteerd zijn als we het wel zouden weten....

 

Wij weten het geslacht niet en ik moet zeggen dat ik ervan geniet. Zien we leuke meisjesdingen zeggen we tegen elkaar: 'oooh wat leuk voor als het een meisje blijkt te zijn' en bij jongensspulletjes andersom. We vinden het superspannend hahaha. Oké, als we het wel geweten hadden konden we die spulletjes inderdaad wel al gewoon kopen en nu nog niet, maar wij laten ons toch gewoon lekker verrassen bij de geboorte. Nu genieten we van de momenten waarop we op de bank met z'n tweetjes zitten te raden, zal het een jochie of toch een meid zijn? Ooit stage gelopen op de verloskamers en wat was dat heerlijk als je de kersverse ouders zag ontdekken dat het een jongen/meisje is..... Het is inderdaad niet het eerste verrassingselement, eerst dat pure geluk dat het kindje er is en daarna: 'wat is het geslacht eigenlijk?' En dan die 2e verrassing dat het een jognen/meisje betreft. Wat betreft spulletjes vind ik persoonlijk dat er genoeg leuk unisex spul is en je het kamertje toch ook erg leuk kan inrichten voor beide geslachten.

 

Ik wou het eerst ook niet weten, mijn man wel Dus hebben we besloten om het dan toch maar op voorhand te weten, want eentje die moet wachten en de andere niet, dat is ook niet echt eerlijk.
Maar mijn man kan zijn mond niet houden tegen mij, dus wou ik het dan best ook wel weten.
Zo een week voor de geslachtsecho begon hij ineens te twijfelen, maar tegen dan was ik al helemaal mee en wou ik het dus wel weten En achteraf zat hij te grijnzen, dus hij heeft er helemaal geen spijt van gehad.

Dat 'zie je wel ik zei het toch' momentje kan je evengoed op voorhand hebben hoor En wat is het leuk gniffelen met z'n tweetjes, het weten en de rest nog niet, we genieten er echt van.

Wij moesten het ook niet weten voor de spulletjes, we waren dus gewoon curieus Ik durf nu toch ook niks van het juist 'geslacht' kopen, uit schrik dat iemand me betrapt, haha! Daarbij vind ik de unisex dingen vaak véél mooier.

*edit*

Qua wennen aan naam; we gebruiken expres de juiste naam nog niet, kwestie dat we ons niet per ongeluk verspreken als er andere mensen bij zijn

 

Wij zijn nog steeds in conclaaf hier thuis.
Ik wil het wel heel graag weten, gewoon omdat het kan. En omdat ik wel heel benieuwd ben of wij de familietraditie min of meer gaan verbreken door een klein mannetje op de wereld te zetten.

Mijn man wil het tot nu toe nog steeds niet weten, hoewel ik het idee heb dat hij er toch wat op terug begint te komen. En ik zie ook al wat nieuwe argumenten voorbij komen om hem nog meer te overtuigen.

Hoewel het me niks zou verbazen als ons kleintje bij de volgende echo er op een gegeven moment precies zo voor gaat liggen dat je er niet om heen kan haha. Het is nu al zo'n bewegelijk boefje hihi.

 

Sommigen in mijn omgeving hadden het argument dat het zo speciaal is als het geboren wordt dat je het dan nog niet weet. .Maar ik denk dat dat moment al bijzonder genoeg is dus daarvoor wilde ik het ook niet laten..
En ik merk dat het idd voor mn vriend allemaal wat dichterbij komt zo.. Ik voel me op en top zwanger en voor hem staat het toch wat verder weg.

 

Ik hoefde het niet perse te weten, maar mijn vriend wilde het heel graag. Toen maar besloten het toch te doen. Ook om het voor hem wat 'echter' te maken. Als vrouw ervaar je zo'n zwangerschap toch heel anders dan een man. En uiteindelijk werd ik zelf ook wel nieuwsgierig.
Ik wist zeker dat het een jongetje werd, maar bleek een meisje Maakte het alsnog een enorme verrassing.
Achteraf merk ik ook wel dat voor mezelf de band met de baby veranderde doordat ik het geslacht wist. Moeilijk uit te leggen en wat je niet weet mis je natuurlijk niet, maar het werd iets meer echt van mij ofzo. Mijn meisje

 

ik wilde het heeeeel graag weten en manlief gelukkig ook , nou moet ik ook wel zegen dat de vrouw die de 20 weken echo nog niks had gezegt en wij al lang en breed hadden gezien dat het een jongetje was.

door dat wij dat nu weten , is het allemaal wat echter geworden het kindje heeft ook al een naam en kunnen er nu samen van genieten !

 

mijn man en ik wilden het bij denny allebei absoluut niet weten vooraf en wij vonden het juist heel bijzonder om het zelf pas na de beavlling te ontdekken. maar nu we er 2 verwachten denken we er toch anders over. heel gek eigenlijk .ook wel een beetje omdat we graag weer een 3d echo laten maken en het bij 2 kindjes wel wat lastig wordt om allebei de onderkantjes te ontwijken. dat wordt zo'n enorm gedoe. maar we willen te graag een 3d van onze wondertjes

 

Wij wilden het beide keren wel weten. Een verrassing blijft het altijd, alleen haal je het verrassingsmoment wat naar voren. Zelf had ik het gevoel dat toen ik eenmaal wist of ik een jongetje of een meisje in mijn buik had een sterkere band kreeg met ons ventje. Ik hoefde niet meer aan hem te denken of over hem te praten als ons kindje, maar als onze zoon. Het maakte het allemaal wat echter.

 

Wij zeiden eerst ook dat we het niet wilden weten, toen ik zwanger was van onze oudste dochter. Maar ik was hardstikke beroerd en wilde toen toch weten wat we kregen. Beetje weten waar ik voor aan het werk was, zeg maar Gericht kunnen shoppen voor kleertjes, in plaats van die neutrale dingetjes....
Deze keer weer gekeken en nu vanuit de gedachte dat we dan onze dochter voor konden bereiden, (wilde perse een zusje, en ze heeft mazzel ), maar ook vanuit praktisch oogpunt: we hebben alle kleren van Thirza nog, en die kunnen nu dus bewaard blijven. Hoef ik weinig nieuws te halen en hoeft het niet op marktplaats

Voor wat betreft de verrassing en de ene die zegt: zie je nou wel... Dat heb je dan gewoon toch bij de geslachtsbepaling al? Het moment is er dan wat eerder, maar verder is er dan toch weinig verschil

Ik moet trouwens ook zeggen dat we beide keren niet hadden kunnen vermijden te zien wat het was... Nouja: mijn man zag het ook deze keer niet, maar zodra de echo startte, schoof deze dame met d'r onderkantje precies langs en was het gelijk wel duidelijk

 

persoonlijk vond ik de geslachtsbepaling een heel bijzonder moment. En de geboorte is natuurlijk al bijzonder.
Ik snap trouwens wel het romantische van het niet weten... maar dat is niks voor mij. Ik ben veel te nieuwsgierig.

 

Hier willen we het ook weten. Bij onze eerste zwangerschap ook al en nu weer. Gericht shoppen, inrichten, een geschikte naam zoeken. Een stuk makkelijker.

Ene kant zou ik het ook wel als verrassing willen houden, maar ik ben veel te nieuwsgierig en daarbij als ik in babywinkels rondneus, is bijna alles echt jongen/meisje. Vind zo weinig neutrale dingen...