Hier weten we het dus niet(zie mijn berichtje). Tis niet zo dat ik geen hechte band met de kleine uk krijg/heb, maar het was mss wel allemaal wat minder "onwerkelijk" geweest als we het wel hadden geweten. Nu voel ik van alles, en zie mijn buik ook bewegen, maar toch is het bijna niet te bevatten dat we over 2 maand zo'n klein ukkie in het ledikantje hebben liggen Maar ik denk dat dat voor veel stellen geldt die voor het eerst een kindje krijgen, je weet immers niet wat je te wachten staat.
wij willen het wel graag weten. ik ben erg nieuwsgierig en ik denk dat het bij mij miss wat werkelijker wordt. We hebben al 2 namen en dan kan ik toch wat persoonlijker tegen mijn dochtertje of zoontje praten. Ten tweede vind ik t ook erg praktisch, we kunnen het kamertje inrichten voor een jongen of meisje en ik kan al wat kleertjes kopen, naar mijn mening is de uniseks kleding vaak net iets meer voor jongens of meisjes of iets te neutraal. persoonlijk vind ik de hele zwangerschap en bevalling al 1 grote verrassing!
Ik wilde het graag weten en mijn man niet. Nooit een punt van discussie geweest, want of allebei wel weten of allebei niet, dus ervoor gekozen het niet te willen weten. Maar we krijgen een tweeling en hebben daarom ook elke controle een echo en verschillende GUO's gehad en toen hebben de mensen zich wel eens versproken en hebben we het ook zelf wel gezien en het was goed. Ik blij, man blij. Wij zeggen verder tegen iedereen dat we het niet weten. Ook omdat we een geplande ks krijgen, dan gaat toch wel een beetje overal de verrassing af. We hebben het ook gewoon onderling over de kleine en de grote, zodat we minder risico hebben op versprekingen.
wij zijn in verwachting van een tweeling en willen wel graag het geslacht weten. we zijn allebei te nieuwsgierig en hoe meer je naar die 20 weken toe gaat hoe nieuwsgierig we worden. het geslacht mag iedereen weten alleen de namen houden we lekker voor ons. alleen de namen willen we misschien over een tijdje tegen me schoonvader gaan zeggen omdat die al zeker weet dat die de geboorte niet meer mee kan maken.
Ik vind het zo knap als mensen er voor kiezen om het niet te weten. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen! Ook heel knap als je het wel weet maar geheim kunt houden. Hier weten we het wel en weet onze omgeving het ook. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel heel blij ben met onze keuze. We hadden al namen klaar dus toen met 14 weken we hoorden dat we een dochter kregen had ze direct een naam. Het werd er voor mij echter van. We noemen haar al zo en dat geeft mij een speciaal gevoel...
Wij krijgen in februari ons eerste kindje en ook wij willen niet weten wat het wordt. Lijkt mij heel leuk om daar pas bij de geboorte achter te komen. Ik ben wel nieuwsgierig, maar dit moet wel lukken denk ik!
Deze keer wil ik het wel heel graag weten. De andere keren wisten we het niet maar mijn man dacht bij de 20 weken echo van mijn jongste dochtertje gezien te hebben dat we een zoontje zouden krijgen. Ik heb me daar niet op vastgepind maar (onbewust) zit het wel in je hoofd. Ik heb de hele kraamweek moeten wennen aan mijn meisje en me daar ook enorm schuldig over gevoeld.
Bij de eerste wilden we het niet weten, had wel sterk het gevoel dat het een jongetje was, en dat klopte. Nu wilden we het wel weten, ook met oog op kleertjes die nog een ronde mee kunnen, kamertje, etc. We kregen de 20-weken echo, en het eerste dat in beeld kwam was dus een piemel Dus hadden we het hoe dan ook geweten deze keer! We zeggen het tegen niemand, houden het lekker voor onszelf. Vind het wel bijzonder om beide nu eens meegemaakt te hebben.