Zelf heb ik er grote moeite mee om te lezen dat mensen gewoon zeggen geen kind met down te willen etc. Maar het is ieders eigen keuze en dat respecteer ik. Ik wilde ook verder niet reageren totdat ik de dikgedrukte zin hierboven las. Want hiermee ga jij wel een stukje verder dan een persoonlijke keuze. Je vindt het in deze maatschappij niet verantwoord om een gehandicapt kind geboren te laten worden? Daarmee spreek je (indirect en misschien onbedoeld?) wel een waardoordeel uit over de keuzes van anderen om een kindje met handicap wel geboren te laten worden. Dit vind ik erg jammer.
Ik vind dat Loussa het juist goed verwoord. Ze geeft duidelijk aan dat ZIJ en HAAR VRIEND er zo over denken, waarmee zehelemaal niet zegt dat dat voor iedereen geldt. Ook mijn man en ik hebben een CT gedaan en daaruit kwam een verhoogde kans voor een van de twee. Na een VWP bleek alles goed te zijn, dus hebben wij niet voor die moeilijke keuze gestaan. Ik repecteer ieders mening, maar de onze is dat met 2 gezonde kinderen wij geen kind met een chromosoomafwijking wilden hebben. Wij weten van onszelf dat wij daarmee onze 2 gezonde kinderen te kort zouden doen en dat zou ik dus helemaal niet over mijn hart kunne nverkrijgen. Ik weet dat heel veel mensen hier anders over denken en ik vind het knap dat zij het wel kunnen, maar wij niet.
Geef ik je helemaal gelijk in. En eigenlijk weet je zelfs na de geboorte niet 100% zeker of je kindje helemaal gezond is omdat er veel zaken zijn die later nog aan het licht kunnen komen. Garanties zijn er niet, nooit! Wie zegt dat ik zelf op dit moment geen ernstige afwijking of ziekte heb? Zelfs dat weet ik niet 100% zeker! En (volledige) controle over iets willen hebben is altijd een illusie. Ik las eerder in dit topic dat je bij een gunstige uitslag een brief krijgt waarin staat dat er geen risico is. Ik eet mijn schoen op als dat inderdaad zo is. Wel kan ik mij voorstellen dat in die brief staat dat er geen verhoogd risico is. Wat doe je als je kindje toch niet gezond blijkt? Je hebt verdriet, maar je accepteert, en je behandelt waar mogelijk en nodig. En je koestert. Je houdt echt niet minder van je kindje als het niet zo gezond is als je hoopt! Echter, mijn man en ik vinden dat iets anders dan vooraf laten screenen op enkele veel voorkomende, zeer ernstige afwijkingen. Het is waar, het is een kansberekening. Maar die berekening is wel ergens op gebaseerd en daarom behoorlijk betrouwbaar. Dit omdat er bij een ernstige afwijking vaak (niet altijd!) wel iets zichtbaar is in het bloed of bij de nekplooimeting. Dat neemt niet weg dat het wel of niet doen van de combinatietest (en eventueel vervolgonderzoek bij een ongunstige uitslag) een zeer persoonlijke keuze is. En eenieder heeft gelukkig de vrijheid om die keuze voor zich te maken.
Ik vind ook dat Loussa het goed zegt hoor.. Ze zegt er toch duidelijk bij dat zij en haar vriend het niet verantwoord vinden.Niet dat het niet verandwoord is. Zelf willen mijn vriend en ik gewoon weten of er een afwijking is. Zoals ik al zei, ik heb al 2 gezonde kinderen rondlopen en ik zou echt niet willen dat er een kindje bij komt dat zoveel meer aandacht nodig heeft dan hen. Ik kan mij voorstellen dat sommige mensen dat raar vinden,maar dat is nu eenmaal mijn mening. Wij weten ook zeker wat we gaan doen als blijkt dat dit kindje bijv. down heeft. Tuurlijk weet je pas na de geboorte of het kindje helemaal gezond is. En als blijkt dat het toch wat mankeert is het natuurlijk zeer zeer welkom. Maar als ik het van te voren weet,kies ik er voor om de zwangerschap af te breken..