hoi hoi zoals de titel al zegt ik heb een miskraam gehad dat was op 23 augustus '06 ik dacht: eindelijk het is raak na 15 ronden maar het mocht niet blijven zitten en heb ik op 23 augustus een miskraam gehad met 4 weken en 4 dagen ik heb het er ook best wel moeilijk mee gehad we hebben het nog niemand vertelt van vrienden en familie maar dat doen we later wel want ik heb nog geen zin in vragen van hun om zo maar te zeggen dus nu gaan we weer verder met de eerste ronde na de miskraam hebben jullie het gelijk vertelt dat jullie een miskraam hadden gehad of hebben jullie ook nog een tijdje gewacht liefs samantha
Hoi lieverd, Wat een narigheid dat het is misgegaan, hoe gaat het nu met je? Praat en vraag vooral veel van je af als je daar behoefte aan hebt, dat doet misschien goed (heeft mij in ieder geval heel goed gedaan na mijn miskramen). Bij mijn eerste miskraam wist zo ongeveer iedereen dat ik zwanger was, dus de meeste mensen hebben we daarna helaas weer moeten informeren dat het mis was. Bij de tweede en derde miskraam wist ik zelf nog maar amper dat ik zwanger was en hadden we het nog aan niemand verteld. We hebben, behalve aan onze ouders, ook niet direct verteld dat het weer mis was. We vertellen dat ook niet spontaan, tenzij het onderwerp 'miskramen' ter sprake komt, dan zeggen we wel dat het nog twee keer is misgegaan intussen. Er zijn wat mij betreft geen taboes of geheimen over wat we hebben doorgemaakt, maar het is niet echt een onderwerp om eens gezellig een gesprek mee te beginnen: "Hebben we al verteld dat we wéér een miskraam hebben gehad?" Neuh... Veel sterkte meis! Groetjes, Wendy
Hoi, Natuurlijk eerst nog heel veel sterkte gewenst, ook al is het alweer even geleden..... Toen ik een miskraam had, moest ik naar het ziekenhuis voor een curretage, dus ja, toen zijn er natuurlijk wel een aantal mensen op de hoogte gebracht en op de een of andere manier gaat dat 'nieuws' dan heel snel Ik kan je wel aanraden om het bijvoorbeeld tegen een goede vriendin of iets te vertellen, het is toch wel fijn om er af en toe over te praten.
het gaat nou wat beter en in het begin dacht ik er echt iedere minuut van dag aan maar dat is al wat minder ik denk er wel dagelijks aan maar niet iedere minuut he ik weet niet hoe ik zoiets zeggen moet ik hoop dat jullie het begrijpen ik weet ook niet wanneer we er over gaan praten met vrienden maar ik kan hier zowiezo mijn ei kwijt en dat doet me wel goed en net zoals jij (wenniepenny) zegt je gooit het niet zomaar in de groep dank je wel voor de tips meiden om met vrienden te gaan praten liefs samantha ps. jullie zijn kanjers
Wij hebben het verder aan niemand vertelt, Ik heb het alleen aan 1 vriendin vertelt omdat ze wist dat ik op vakantie een positieve test had. (we waren met hun op vakantie) Als het ooit ter sprake komt, zal ik het misschien wel vertellen. .
Sterkte meid. Ik leef met je mee. Heb het helaas ook 2 keer mee gemaakt. Ben beide keren gecurreteerd en heb het beide keren direct een aantal mensen in mijn omgeving (ouders,broer,beste vrienden en het werk) verteld. Het vertellen was erg moeilijk maar de steun die ik van iedereen kreeg was geweldig. Veel sterkte enneh.... laat je niet kisten, het komt goed.