Hallo, ik ben mushi en probeer samen met men man voor ons eerste kindje te gaan. We zitten nu eigenlijk in de eerste ronde, en hebben heel lang zitten twijfelen of we wel voor kinderen zouden gaan. Dit omdat ik fibromyalgie heb en dit mij nogal vrij hard parten speelt. We hebben nu besloten er toch voor te gaan maar toch ben ik ergens bang... Vooral over hoe het gaat gaan na men zwangerschap, ben bang om het niet te kunnen denk ik... Hoe zijn jullie ervaringen hiermee, was het zwaar? Of geeft de kleine je juist in zekere zin meer energie? Ik zou heel erg blij zij met enkele reacties want maak me er echt wel wat zorgen over..
ik vond het enerzijds meevallen anderzijds niet. qua spierkracht valt het me mee, mijn mannetje van 9 maanden is nu richting de 10 kilo en dat weegt er echt wel in, maar aangezien je kind niet ineens 10 kilo is, went je lichaam er ook wat aan. anderzijds vind ik vooral qua vermoeidheid dat het geestelijk zwaar is, als je al leeft met pijn end an ook nog een kleintje wat veel energie kost... maar de keerzijde is dat iedere ochtend die je zonder kindje opstaat met een gevoel van pffff alles doet me zo'n pijn en ik ben nog zo moe.... die ochtenden heb je dan je kindje die zo blij is je weer te zien, iedere ochtend opnieuw! en ja dat geeft heel veel kracht! qua zwangerschap vond ik vooral het begin erg zwaar, de eerste maanden had ik extra veel pijn maar daarna zakte het ook weer terug naar het 'normale' niveau. vooral ischias vond ik wel erg vervelend, wat ook met de fibro samen schijnt te hangen. de bevalling vond ik erg zwaar maar dat stond los van de fibro, ik vond het verbazingwekkend hoe mijn lijf na de bevalling hersteld is, echt ik ben heel dankbaar hoe ik mijn 1e zwangerschap door heb kunnen komen ondanks de fibro! mijn tip is dan ook, zie het niet direct te zwaar in, het kan ook best wel goed gaan! ook na de bevalling is het absoluut wennen maar als je goed naar je lijf luistert kan het best goed verlopen allemaal, al zul jij vast wat vaker naar je lijf moeten luisteren en rusten. (das wel een tipje... na de bevalling alle rust pakken die je pakken kunt! je doet snel teveel en dat is bij fibro niet zo handig) echt, ik hoop dat je het positief tegemoet kan zien, ik weet dat ik niet de enige ben met fibro die het mee vind vallen qua lichamelijke belasting! heel veel succes!
Hey Jalea, bedankt voor je reactie. Ik kijk er ergens ook echt naar uit om zwanger zijn al weet ik dat het zwaar voor me gaat zijn. Maar ik zie echt doodgraag kindjes en ik zou het gewoon erg vinden als ik te lang ga blijven twijfelen tot het uiteindelijk te laat is om nog aan kinderen te beginnen. Daarom hebben we nu ook met zen twee besloten om er voor te gaan. Fibro geeft me veel beperkingen maar ik wil me gewoon het geluk om ook een mama te zijn niet mislopen. Groetjes, Mushi
Bij mij is fibro vastgesteld na mijn bevalling van Merel. Tijdens de zwangerschap had ik nergens last van. Ik kreeg dus van de reumatoloog te horen dat ik fibro heb en die vertelde me (omdat ik vroeg naar zwanger worden ja of nee) dat het juist wel goed kon zijn om zwanger te raken. Door de hormonen zou je dan minder last hebben van de pijn. Dus we zijn weer heel hard bezig geweest en misschien ben ik wel zwanger nu. Met Merel gaat het heel goed. Er zijn eigenlijk geen dingen die ik niet met haar kan doen. Lange wandelingen kan ik niet maken, maar wel korte. En het verzorgen van mijn meisje kan ik eigenlijk goed! Soms als ik de trap met haar oploop heb ik wel pijn, maar niet zo erg dat ik het niet meer zou kunnen. Dus een tweede zwangerschap en een tweede erbij zie ik eigenlijk heel erg zonnig in. In het begin weegt je kleintje nog niet veel en je lichaam went inderdaad aan het steeds zwaarder wordende kindje. En ik hoop dat door de hormonen tijdens de zwangerschap de pijnen afnemen. En hoe het na de eventuele bevalling zou zijn zie ik dan wel weer. Er is overal wel een mouw aan te passen denk ik maar! Ik zou zeggen....probeer het zo positief mogelijk te zien. Wie weet valt het voor jou ook 100% mee! Succes
Hoi Mushi, Ook ik heb fibro. Soms vind ik het wel zwaar maar vind het eigenlijk best wel meevallen allemaal. Had het erger verwacht. En je word erg creatief in dingen verzinnen om de pijn te verlichten. Bijvoorbeeld : de kleine dragen in een draagdoek ontlast enorm je armen! Liggend voeden ipv zittend scheelt ook enorm in de pijn. Ook een verschoonkussen beneden hebben zodat je niet telkens naar boven moet om te verschonen. Ook wat kleertjes beneden is makkelijk. Tijdens de zwangerschap werd het halverwege heel erg zwaar lichamelijk. Heb toen ceassar/mensendieck therapie gehad en dat heeft me zo super geholpen! Groetjes!
Hallo dames, Ik heb ook te horen gekregen dat ik Fibromyalgie heb en ben op zoek naar andere vrouwen die kinderen willen of al hebben. ( nu dus een paar gevonden) Ik heb niet zo zeer heel veel last van de pijn...die heb ik al zo ontzettend lang, daar kan ik wel aardig mee uit de voeten...ik heb alleen zo'n last van het moe zijn. Niet genoeg kracht hebben om mijn tanden te kunnen poetsen, of mijn handen boven mijn hoofd te houden om mijn haar te wasssen en of te doen Nu weten jullie vast wel waar ik het over heb, maar ik ben zo bang dat als ( áls...want die kans is helaas niet zo groot ) we een kindje krijgen, ik niet sterk genoeg ben om het kindje te kunnen op tillen...en naast de moedeloosheid vanwege de fibromyalgie, begin ik ook een beetje de moed te verliezen dat we "gewoon" in verwachting kunnen raken ( we zijn al bijna anderhalf jaar bezig). de reumatoloog heeft mij ook verteld dat fibro niet van invloed is op de vruchtbaarheid en niet erfelijk is. de enige belastig is het zwanger worden hihihi en dat is de ene dag ook wat makkelijker dan de andere... groeten, Judith
Ja, die vermoeidheid herken ik wel een beetje. Maar dat is op zich niet het ergste vind ik. Wat ik zo erg vind is dat ik niet eens meer een pot kan open draaien, "ik heb er gewoon de kracht niet voor". Met Merel heb ik absoluut geen moeite om haar te tillen of wat dan ook met haar te doen. Het gaat gewoon "vanzelf" eigenlijk. Ze groeit langzaam en zo kan mijn lichaam ook langzaam wennen aan het feit dat ze zwaarder wordt. Ik wist niet dat ik fibro had voor ik zwanger werd van Merel, maar in mijn beleving valt het alles mee met een kleine. Wel balen voor je dat je al 1,5 jaar bezig bent om zwanger te worden. Hoop voor je dat het snel mag lukken. "Ze" zeggen dat de pijn dan vele malen minder erg wordt door de hormonen. Wij zijn druk bezig voor een tweede en ik hoop dan ook van harte dat die hormonen goed hun werk deon mocht ik zwanger worden .
Misschien een hele brutale vraag maar wat is fibromyalgie? Ik hoop dat ik niemand kwets om hier naar te vragen
Even heel beknopt : Fibromyalgie betekent letterlijk: pijn in bindweefsel en spieren en valt daarmee in de categorie weke-delenreuma. De pijn komt vooral voor in de spieren en in het bindweefsel in en rondom de gewrichten. Deze pijn wordt door veel patiënten omschreven als een vorm van spierpijn die je normaal ook voelt als je een zware griep hebt. Alleen hebben fibromyalgie-patiënten dit bijna dagelijks en blijven de klachten niet bij pijn alleen. De pijn komt voornamelijk voor in de nek, schouders, handen, bekken, benen, voeten, en de rug. Daarnaast kunnen andere klachten zoals vermoeidheid, darmklachten, slaapproblemen en stemmingswisselingen zich voordoen. De oorzaak van fibromyalgie is nog niet met zekerheid gevonden. Vaak wordt tegenwoordig die oorzaak gezocht in de wisselwerking tussen de hersenen en de hormonale klieren. Het openbaart zich meestal tussen het 25e en 40e levensjaar en vooral bij vrouwen. bron : reumafonds