Dat echt zeer vond ik zelf reuze meevallen. Het is vervelend maar duurt een seconde. En zal het echt traumatisch zijn? dat is bloedprikken toch ook niet?
Door hier te zeggen dat het traumatisch KAN zijn geef je wel een bepaalde boodschap af. Namelijk dat de test opzich voor een trauma kan zorgen. Dat roept angst op, want niemand wil iets doen wat een trauma zo kunnen opleveren. Was dat bij deze kinderen waar jij de verhalen over hebt gehoord ook echt traumatisch? Waren ze daarna prikkelbaar, hadden ze nachtmerries, sliepen ze niet meer, waren ze voortaan bang voor alle dokters, was er terugval in de zindelijkheid? Misschien bedoel je het niet letterlijk traumatisch, maar als dat wel zo bedoeld is vraag ik me echt af hoe die test is afgenomen. Wanneer je je kind eerlijk in kindertaal uitleg geeft en niet dwingt de test te ondergaan kan het hoogsten schrikken van het gevoel of kort pijn hebben als het wat pijnlijker uitpakt. Net als wanneer ze een keer vallen en bijvoorbeeld een knie open halen zal dat echt geen trauma opleveren.
De GGD zei dus precies hetzelfde, dat het traumatisch kon zijn en dat ik als ouder het niet moest onderschatten. Koorts is nu dus 24 uur weg, hij hoest alleen nog. Dus morgen gaan de anderen weer naar school toe (tenminste als er niks veranderd). Normaliter ben ik heel flexibel met thuishouden. Vaak komt opa zodat ik alsnog kan werken, maar dat kan nu ook niet. Maar elke week weer 1 verkouden begint me op te breken en wordt er niet gezelliger op. Durf ook bijna niks meer te plannen. Hier dus al 3x dezelfde tandarts afspraak kunnen afzeggen. Ze zien me alweer aankomen voor donderdag.
Mijn jongste kan pas sinds kort normaal naar de huisarts vanwege 2 traumatische gebeurtenissen bij het cb en ziekenhuis toen hij nog jonger was. De tandarts moet hij in stapjes aan wennen. Ik denk dat een Corona-test voor hem niet te doen is (en voor ons dus ook niet met hem), laat staan bloedprikken. Het zal vast niet voor elk kind traumatisch zijn hoor, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen.
Maar is dat bij jullie gebruikelijk dat je zo vaak verkoudheidsklachten of koorts/verhoging hebt? Ik lees dat vooral hier op het forum nu heel vaak (kids continu verkouden), maar herken het totaal niet in de omgeving. Wij hebben extreem premature kinderen, en ze zijn de eerste winter op kdv heel veel ziek geweest, maar toen ze eenmaal weerstand hebben opgebouwd hield dat ook op. Het lijkt mij niet 'gewoon' om zo vaak zelf of bij kinderen verkouden te zijn, laat staan met verhoging, dat gezinnen zelfs hinder hebben nu met de maatregelen. We zijn met zn 5en thujs en hebben afgelopen 4 maanden 1 dag 1 kind met verhoging gehad. Dat was het in totaal. 'Constant snotteren' zou ik zelf ook niet gebruikelijk vinden bij mijn kinderen, en kijken waardoor het komt en wellicht weerstand verhogen? Lijkt me voor jezelf ook niet fijn.
@amdaa hier ook kinderen die veel verkouden zijn. De oudste heeft vaak een neusverkoudheid, hij is nog geen zes, maar in oktober wordt hij dat wel en de jongste is 10 maanden en ik ben sinds het kdv weer open is zo al 5 keer gebeld dat hij verhoging heeft, en hij gaat maar 2x per week. Ik ben zelf ook snel verkouden en de huisarts gaf ook aan dat daar niet veel aan te doen is.
Als er al negatieve ervaringen zijn in het verleden kan ik me wel voorstellen dat je nu terughoudend bent. Als je kindje al een trauma heeft opgelopen is alles wat daarmee te maken heeft natuurlijk teveel. Ik hoop dat er voor jouw kindje goede behandeling is, zodat het trauma verwerkt wordt.
Ik vraag me af of zo'n GGD er ook bij nadenkt wat de impact is dat ze nu steeds thuis moeten blijven? Ik kan me heel goed voorstellen dat t niet te doen is op deze manier
Het is bij ons in periodes, meestal in de herfst en winter een keer, in het vroege voorjaar worden we allemaal een keer verkouden en ook vaak in juni/juli een keer. We hebben nu ook weer zo’n “periode”. Vooral onze peuter snottert dan gerust twee weken en ja, ik ben er vanaf kind af aan al gevoelig voor ik pik alle virusjes op. Ik eet veel fruit en slik diverse vitamines en supplementen, maar verkouden word ik helaas gewoon. Mijn schoonouders daarentegen komen gerust bij ons over de vloer en lijken haast wel immuun voor al die kinder virusjes. Koorts en verhoging hebben wij echter zelden, maar bij ons op school geld de regel als een kind boven de 6 verhouden is mag hij/zij niet komen en als een ouder bijv. Hoest dan mogen de kinderen ook niet komen. Dus al wij om de beurt alle zes ongeveer 2 weken klachten hebben dan lijkt het alsof er altijd wel iemand snottert en deze Corona tijd legt daar natuurlijk ook een vergrootglas op. Fijn dat jullie er niet zo gevoelig (meer) voor zijn. Dat scheelt enorm zo in deze tijd.
Ik zie nog al wat kinderen en ja er zijn gewoon kinderen altijd verkouden, dat is niks vreemds, vraag maar eens aan de gemiddelde juf. Sommigen zijn nooit verkouden en anderen wel. De jongste heeft het hier ook en ik hou mn haet vast. Altijd buiten, nooit ziek, maar de halve winter snot en een flinke snotneus zorgt bij hem voor benauwdheid en daar heeft hij ook een puffer voor. Zo zijn er veel kinderen en daarom kunnen deze maatregelen gewoon niet in de herfst en winter.
Heel herkenbaar hoor, ik sta er ook heel serieus in. Schoonouders zijn veel minder bang en komen hier gerust over de vloer als de kids verkouden zijn. Ook al valt schoonmoeder in risico groep. Naar eigen zeggen is ze niet gevoelig voor de kinderverkoudheden en van mij neemt ze gelukkig wel afstand. Ik heb me ook al 2x laten testen. Door een wat moeilijk verleden met veel ziekenhuizen gezien te hebben als kind ben ik wat angstig geworden om besmet te raken en zeker ook om een ander te besmetten. Ik hoop dat Corona snel de wereld uit is, al zie ik dat voorlopig nog niet gebeuren.
Heb je dat zelf zo ervaren? Mijn oudste vond het vind voorstellen, alleen een beetje ongemakkelijk, maar zo voorbij. Traumatisch vind ik een beetje ver gaan.
Nou dat dus. Zoon vond het niks voorstellen en vind het geen probleem als het morgen weer zou moeten. Alleen een beetje ongemakkelijk zei hij. Niet eens echt pijnlijk. En om eerlijk te zijn is hij best een piepert.
Precies. Voor mijn zoon woog de test van max 2 minuten echt wel op tegen minimaal een week binnen blijven en zijn groep 8 afscheid missen.
Helemaal mee eens. Ik vind dat we weleens woorden als 'trauma' te makkelijk gebruiken. Zo'n test is vervelend, maar echt niet vervelender dan een kies laten vullen door de tandarts, of bloed laten prikken. Laat staan in vergelijking met bijv het inbrengen van een sonde (wat heel veel kinderen meemaken in hun jeugd en daar doorgaan ook geen trauma's aan overhouden). Even bang worden of schrikken is vervelend, maar niet gelijk een trauma.
Ik sluit mij hierbij aan! Onze oudste was de eerste twee jaar continu ziek/oorontsteking/verkouden. Nu hij een kleuter is nog maar zelden overigens. De jongste is nu een peuter en de hele Coronatijd thuis geen snotneus maar 3 dagen opvang et voila, constant een snotneus vooral in de winter. Ik zie dat juist wel heel veel in mijn omgeving. Alle kinderen van mijn vriendinnen en collega's geven aan dat te hebben + dat ze op de opvang dit ook altijd aangeven. Volgens de dokter toentertijd was en is dat ook heel normaal en gangbaar. Ik denk eerder dat jouw omgeving een uitzondering is @amdaa . MIsschien moet ik bij jou in de regio komen wonen
Ik denk dat leeftijd vooral ook heel erg veel uitmaakt? Hier waren ze tot een jaar of 3 ook de gehele winter door af en aan ziek, maar veel minder nu ze ouder worden.
Ik ga er verder niks over zeggen. Dat de meeste van jullie het anders hebben ervaren is hartstikke fijn natuurlijk. Ik gaf alleen aan dat het wel degelijk ook anders kan aflopen.
Ben het met je eens! Mijn man heeft zich laten testen vanmiddag en hij vond het vreeslijk en dan is hij nog volwassen. Zelf heb ik al 3x zo’n test gehad en vind het alles meevallen. Ik denk dat het voor de een als heel vervelend ervaren kan worden terwijl het voor een ander enorm mee valt. Ik denk dat het voor mijn dochter van 8 ook traumatisch zou kunnen zijn, terwijl mijn dochter van 6 het prima zou vinden.