Ik herken wel een beetje wat je zegt, weinig tijd voor elkaar. Al is scheiden totaal niet aan de orde, maar het is gewoon druk in een jong gezin. Plan inderdaad dingen samen, maar wij nemen ook bewust 1 of 2 avonden per week om samen iets te doen. Samen simpel tv kijken of een spelletje doen. Verder kiezen wij ervoor om in weekenden niet teveel te plannen en veel activiteiten met het gezin te doen. Dan heb je vaak ook momentjes samen, om te genieten van de kinderen of samen een koffietje te doen als ze spelen in de speeltuin.
Zelf kwam mijn ex vd ene op andere dag aan met de mededeling te willen scheiden. Zonder ooit 1 gesprek over zijn gevoel, geen ruzie of onenigheid. Wat ik hem het allermeest kwalijk neem is dat hij het zomaar opgaf. Zonder praten, werken aan, proberen elkaar te vinden weer. Vooral naar onze zoon toe vind ik eigenlijk dat je dat verplicht bent om te knokken. Opgeven kan, maar dan vind ik wel dat er eerst geknokt moet zijn voor het huwelijk en gezin van je kinderen. Dat je bij een scheiding oprecht kunt zeggen dat het hem niet meer gaat worden. Nu zit het zaadje in jou hoofd en geeft hij het mischien zonder dat hij het weet water. Praat met elkaar, wat vind hij vd relatie, wat zijn jullie issues. Is er wellicht relatie therapie nodig? Hoe zien jullie de toekomst? Hopelijk komen jullie er samen uit!
Wat fijn. Je bent niet voor niets ooit met hem getrouwd! Geniet alvast van jullie weekendje weg! Er samen naar uitkijken is al heerlijk!
Super! Een relatie is soms ook hard werken. Zeker met kinderen. Ik herken je gevoel ook wel. Op een gegeven moment praatten we alleen nog over dingen die geregeld moesten worden. Gingen eens uit eten. Voor hrt eerst in lange tijd. Zaten we daar. Ik wist gewoon niks te zeggen . Dat toen uitgesproken. En zo kwam het gesprek op gang. Via herinneringen ophalen naar toekomstverwachtingen. Mijn ervaring is dat, wanneer je samen door een dip gaat, de relatie dieper en sterker wordt. Bij ons heeft het hoteldebotel van het begin via irritaties en oppervlakkigheid plaatsgemaakt voor warmte en vertrouwen. En een heel sterk teamgevoel. Heel veel plezier op jullie weekend.
Zo ontzettend fijn om dit te lezen Ik denk oprecht dat het zo naar is als je van de ene op de andere dag hoort dat de ander niet meer wil vechten. In gedachten al afscheid hebt genomen. Blijven praten en communiceren is zo belangrijk, juist in die tropenjaren met kinderen.
Soms helpt het als elk een aantal dagen even zonder het gezin is. Wij wonen nu een aantal jaren apart, (voor mij ook noodzakelijk, omdat ik niet tegen teveel prikkels kan. En zeker niet tegen de rommel die ze maken. Ik ben nl chronisch pijnpatiënt, met wat issues die het leven met mij ook niet makkelijker maakt) Maar goed, dit is soms wel even lekker. Even tijd voor jezelf. Even geen discussies enz. Mijn omgeving raakt er ook steeds meer van gecharmeerd. Af en toe wordt mijn huisje ook even gebruikt voor ander als toevluchtsoord.
Een relatie is het meest harde werken ooit vind ik. En ik las hier eens (weet niet meer wie het zei maar vond het zo mooi omschreven), dat als je kinderen krijgt, je elkaar daarna als partners weer opnieuw moet ontdekken… ❤️ Want het is zo makkelijk om het over de kinderen te hebben en wat er nog gedaan moet worden, dat je even vergeet dat je ook partners bent en (lang of kort voordat je kindjes kreeg) voor die tijd het ook al gezellig had. Samen.