Snap het niet meer... in je openingsbericht geef je aan niet te willen trouwen, maar in latere berichten krijg ik toch een andere indruk?
ja vind ik ook lastig uitleggen en geloofde dat voorheen ook niet zo haha maar ik vind dus echt nog specialer!
Jouw vriendin moet gewoon jullie keuze respecteren. Nu snap ik ook niet zo goed dat sommige mensen perse niet willen trouwen. Want je hoeft natuurlijk helemaal geen feest of wat dan ook te geven. Ik vind het in veel situaties gewoon makkelijker om erkent man en vrouw te zijn. Maar het is en blijft ieder zijn of haar eigen keus. Dus ik snap niet dat jouw vriendin hier stampij van gaat maken.
Kijk, als jullie beide dit zo voelen kan ik het echt alleen maar toe juichen! Groot gelijk dat jullie getrouwd zijn! Dat is dan echt het romantische plaatje! Voor nu ben ik er trots op de vriendin van....., of de partner van.... te zijn. Ik denk (but what do i know, ik ben nooit getrouwd ) dat door het trouwen met elkaar onze relatie niet nog meer diepgang zou krijgen. In ons leven samen (zijn bijna 12 jaar samen) hebben we samen zoveel meegemaakt en zoveel hindernissen overwonnen dat ik echt oprecht durf te zeggen dat het niet dieper gaat als dit. Behalve dan misschien samen een kindje krijgen. Maar misschien zijn we ook allebei wel te nuchter hiervoor. Dat wordt ons wel vaker, ook over meerdere dingen verteld Ik heb vroeger als klein meisje al nooit willen trouwen. Als mijn vriendinnetjes hun barbie met ken lieten trouwen, ging mijn barbie het leger in en was ze 'flieft' op G I Joe
hihi G I Joe was vast ook wel getrouwd joh LOL nee kidding nee ik heb er echt altijd van gedroomd, als je dat niet hebt houd het op.. toch, is geen schande in hoor en laat je dat oo niet vertellen, alleen om je getrouwd bent ben je (of je relatie) niet meer waard ofzo.. Het is gewoon soms praktischer, makkelijk en straks met je kindje denk je misschien anders over een andere naam hebben maar dat zie je dan wel gewoon....
Ik bedoelde meer: mij overhalen om wel te willen trouwen heeft niet zoveel zin als mijn vriend ook niet wil trouwen. Dan zou je ons beide moeten overhalen. Vooralsnog is ze alleen mij aan het 'bewerken'
Oja zeker! Er is eigenlijk niets zo veranderlijk als een mens. Vriend heeft altijd gezegd geen kinderen te willen. Was ook geen discussie over mogelijk. Wilde ik wel kinderen, was ik beter af om een andere partner te zoeken. Hij zou nooit van mening veranderen. Ik had me daar min of meer bij neergelegd. Ik wilde graag kinderen, maar Mijn relatie met hem was te diep om weg te gooien. Schok was dan ook groot toen hij vorig jaar aangaf stiekem toch eigenlijk wel kinderen te willen. Ik zat letterlijk en figuurlijk zo: Toen moest ik gaan nadenken over wat ik wilde. Ik had mijn/ons leven immers al 'ingericht'. We hadden bepaalde stappen ondernomen die je niet zo makkelijk doet met kinderen. En zie: druk bezig om (hopelijk!) zwanger te worden! Dus wie weet ben ik over 10 jaar alsnog dat prinsesje (als dat zo is mogen jullie het allemaal in m'n neus komen wrijven en zeggen: "told you so!"
niets zo veranderlijk als een mens idd en toch fijn voor je dat je partner van gedachte is veranderd zodat je droom toch uit kan komen van een kindje!
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar hier mijn mening Wij hebben 3 kinderen, zijn nu 8jaar bij elkaar en wonen 4,5jaar samen..... wij hebben ook pas besloten te gaan trouwen een maand voor de uitgerekende datum voor de geboorte van onze 3e kleine.... wij hadden ook altijd zoiets van trouwen hoeft niet, want ja het is maar een papiertje toch ? er verandert voor de rest niks....tja ik heb de achternaam van mijn man aangenomen Maar ja gewoon alles op papier is geregeld dat is wel een fijn gevoel, maar het trouwen om het trouwen...nee meer puur ivm de kinderen en dat later gewoon alles geregeld is!
ik truw aanstaande vrijdag... Niet dat ik er mijn hele leven van gedroomd heb, en nodig vond ik het ook niet... Blij ben ik er wel mee, want lief wilde niet aan kinderen beginnen zonder getrouwd te zijn (nu dan toch een soort compromis ) Ma goed nu we dan toch gaan trouwen, dan wel met alles erop en eraan Het enige waar ik eigenlijk behoorlijk tegenzin tegen heb is die naamsverandering... maar goed, voor hem (hij zei letterlijk, ik vindt het zo speciaal dat ik jouw mijn achternaam mag geven) doen we dat dan toch ook maar
Haha, nou, misschien moet je DAT tegen je vriendin zeggen: dat je in je eentje eeuwige trouw aan jezelf belooft en dus NIET gaat trouwen
Helemaal mee eens. Wij zijn wel getrouwd (geen bruiloft), dit alleen omdat het hier in spanje anders zit met het papierwerk en rechten bij het krijgen van een kind. Wij vonden ook dat een kind een bezegeling op onze relatie is, maar in het belang van ons kind en onze rechten als ouder hebben we besloten te trouwen (ik was toen al gepland zwanger). Als de situatie hier hetzelfde zou zijn als in NL, waren wij ook niet getrouwd. Hoe dan ook, jullie moeten doen waar jullie je goed bij voelen en dit is iets tussen jullie als koppel en daar heeft verder niemand iets mee te maken.. Hopelijk ziet je vriendin snel in wat ze op het spel zet.
je moet lekker doen wat je zelf wil! die kleine is de bevestiging van jullie band, veel meer dan welk papiertje ook!
*proest* ik geloof dat ik echt in lachen was uitgeschoten en aan haar gevraagd had onder welke steen zij de laatste jaren geleefd heeft. Doe normaal, 1 op de 3 huwelijken gaan kapot! Waarvan een groot deel door de inmenging van een buitenstaander (op welke wijze dan ook). Ik zou gewoon heel duidelijk achter alles wat ze zegt "vind jij" zeggen en "ik vind van niet en denk er dus anders over". Totaal de discussie niet aan gaan, helemaal niet gewoon. Geen zin. Ze moet je gewoon in je waarde laten en jij haar. Anders kan je die vriendschap inderdaad wel op je buik schrijven. Misschien helpt het om elkaar eens even een poos helemaal met rust te laten.
Wij zijn getrouwd omdat het ons wel leuk leek, maar we voelen ons getrouwd niet anders dan ongetrouwd. Je moet doen wat je wil, en als je vriendin blijft zeuren zou ik er snel klaar mee zijn.
Ben nu 2,5 jaar samen met vriend hebben een dochtertje van bijna 5 mnd en zijn niet getrouwd, Waren t niet van plan maar hij heeft me 2 weken na de bevalling heeft hij me alsnog gevraagd ik heb tuurlijk ja gezegd maar we hebben absoluut geen haast.. We zien wel hoe en wat.. Als je vent vreemd wil gaa doetie t toch wel huwelijk of geen huwelijk... Je moet doen waar ji je goed bij volet niet wat de omgeving vraagt.. Volg je hart die vertelt je wel wat goed en fout is.. gr gemma
En dat noemt zich een vriendin.. ik ben bijna 9 jaar samen met mijn vriend en ons derde kindje is op komst. Ook nog niet getrouwd (ik wil wel graag, maar ben nog steeds niet gevraagd ). Als je niet wilt trouwen, nou dan niet toch! Er zijn genoeg mensen die gelukkig zijn zonder te trouwen hoor!!
Tja, ik snap niet waar je vriendin zich zo druk om maakt hoor. Prima toch als jullie niet willen trouwen. En dat jij het risico wil nemen dat je vriend volgens haar gedoemd is om vreemd te gaan (wat een redenering zeg ) is dan toch jouw probleem. Wij zijn overigens wel getrouwd, maar ik geloof nooit dat wij per definitie meer van elkaar houden dan een stel (zoals mijn nichtje en haar vriend, die nu hun 2e kindje verwachten) dat niet getrouwd is. Eigenlijk komt het er dus op neer dat ik vind dat je vriendin zich nogal irritant opstelt en bovendien flink uit haar nek zit te kletsen.