@TS: sorry maar die"goede" vriendin spoort (zelf)echt niet! Dat zij het geweldig vindt om te trouwen, helemaal prima, maar ze hoort er anderen niet haar mening mee op te dringen en ze heeft daarmee jouw mening ook te respecteren. Wat ik wel zou willen adviseren is iets van geregistreerd partnerschap te regelen. zodat je op papier iets geregeld hebt voor de kinderen en de overblijvende partner wanneer 1 van jullie iets overkomt (overlijden) Maar als je vriendin zo doorgaat is zij het die een goede vriendin kwijt raakt, niet jij.
Ik ben zo iemand die wel de meerwaarde van het huwelijk inziet. Maar dan om heel andere redenen dan die van je vriendin, want die slaan werkelijk nergens op! (Behalve misschien die van de andere achternaam, maar dat is afhankelijk van hoe je dat zelf ervaart.) Als je zelf niet de meerwaarde van trouwen ziet, dan moet je het ook vooral niet doen. En ik kan me heel goed voorstellen dat het in jouw geval, waarbij je al zoveel jaar een diepgaande relatie hebt en alles bij de notaris hebt geregeld, inderdaad weinig verschil zal maken als je nu zou trouwen. Maar zelfs al zou het wel een verschil maken; als jullie niet willen, dan trouw je toch niet?! Waar bemoeit ze zich mee? Wat maakt het voor haar nou uit of jij wel of niet getrouwd bent?! Ik zou inhoudelijk elke discussie afkappen en zeggen dat je het vervelend en beledigend vindt dat ze er zo over door blijft drammen en haar vragen om er in de toekomst niet meer op terug te komen.
Ik heb niet het hele topic doorgelezen maar ik ben het volkomen met je eens ts. Wij hechten er ook totaal geen waarde aan. Wij zijn wel getrouwd uiteindelijk maar dat was meer omdat het makkelijk was met kinderen. We zijn gewoon even naar het stadhuis gegaan en we dragen geeneens ringen ofzo. Ik zie ook geen meerwaarde aan getrouwd zijn.
Ik snap niet waarom je vriendin je keuze niet accepteert. Dat zij getrouwd is en er heel veel waarde aan hecht wil toch niet zeggen dat iedereen er zo over moet denken. En de redenen die zij noemt vind ik echt raar. Wij zijn ook niet getrouwd, ik zou wel willen, maar mijn vriend hecht er geen waarde aan. Maar houdt hij daarom minder van mij? Gaat hij daarom eerder vreemd? Een kindje bindt je veel meer dan een huwelijk in mijn ogen
ik vind het vanuit je vriendin eerlijk gezegd beetje heel rare discussie!! het is toch jullie keuze, en ik denk dat als ze om zich heen kijkt buiten vriendengroep en familie dat er best veel mensen zijn die niet getrouwd zijn en toch kinderen hebben. Ik vind dit een vorm van respect tegenover de ander en dit toont geen respect voor jou. zelf ben ik nu 35 weken zwanger van onze 2e uk, om ons heen zijn veel mensen getrouwd en toen pas kinderen gekregen maar wij doen dat niet, mijn vriend vind het geen meerwaarde en ik zou pas willen trouwen als hij het helemaal uit zichzelf vraagt, zoniet prima we zijn evengoed gelukkig hoor!! toen ik zwanger was van onze eerste werd mij ook gevraagd van gaan jullie nu trouwen en toen heb ik gezegd (mijn mening!!) ik trouw niet als moetje!! ik persoonlijk en das mijn mening wil alleen trouwen uit liefde en niet omdat ik toevallig zwanger ben, nou daar had ik wat gezegd hoor. meid ik vind dat jullie gewoon moeten doen wat jullie fijn vinden en niet teveel van aantrekken wat anderen zeggen
en ts een goed testament is genoeg om je vriend en kinderen goed achter te laten mocht er iets gebeuren! zelf hebben we een samenlevingscontract (ivm koophuis) en testament meer niet oja erkenning en gezag geregeld bij geboorte das wel aan te raden
Das ook waar, maar volgens mij kost dat aardig wat centjes om een notaris aan zijn broek te trekken daarvoor. geregistreerd partnerschap kan helemaal gratis.(dat gaan wij in nov. doen) en idd erkenning en voogdij zijn ook 5 minuten werk bij het gemeenteloket, dat zou voor mij niet de enige reden zijn om te trouwen
veel mensen menen dat erkennen heel veel romslomp met zich mee brengt maar het is idd paar minuten aan het loket, maar mijn advies om ook voor je vriend het gezag te regelen bij katon gerecht ook dit is niet veel werk wat papieren invullen, paar koppietjes erbij en opsturen klaar!!! al met al is trouwen meer werk
Nou sorry hoor lekkere vriendin is dat (NOT) Als jullie niet willen trouwen trouwen jullie toch niet! Wat een onzin dat je dan bastaard kinderen zou hebben... Ik heb liever dat ik niet getrouwd ben (wij zijn het ook niet) en samen liefdevol voor onze kindjes zorgen dan een k*t huwelijk (omdat dat hoort) waarin papa en mama eigenlijk niet gelukkig zijn en een van de 2 vreemdgaat bij het leven! Kom op zeg, als zij daar zon probleem van maakt zou ik dr vriendelijk verzoeken te vertrekken en vooral niet meer terug te komen! Waar haalt ze het lef vandaan om dat te zeggen! Belachelijk! (sorry hoor maar vind dit echt niet kunnen!) Gewoon doen wat JULLIE willen, je wordt er echt geen slechte moeder van en jullie krijgen ook geen bastaard kinderen of hoe je dat dan ook wil noemen.
Wat een 'rare' discussie eigenlijk met je vriendin. Vind dat zij jou in je waarde moet laten, net zoals jij dat deed toen zij besloot wel te trouwen. Maar om even antwoord te geven op je vraag, ik en mijn vriend zijn niet getrouwd en hebben samen 3 kinderen. Wij zijn niet getrouwd omdat wij er geen meerwaarde in zien. Liefs Hanneke.
ik ben ook net getrouwd met mijn lieve mannetje...wij zijn naar het stadhuis getrouwd met ouders,broers en hun vrouwen en nog paar fam-vrienden...en dat was het..we hebben elkaar het jawoord gegeven en daarna na huis bakkie koffie en gebakje...we hebben onze liefde bezegeld en met name dat ik nu zijn achternaam draag zijn dingen voor hem regelen wat makkelijker en met de voogdij is het wat makkelijker als we straks miss een kindje krijgen...maar het had niet persee gehoeven..maar goed 3 dagen voor de tijd kwam mijn schoonmama met een hele mooie trouwjurk aan dus tja toen werd het nog een hele kleine bruiloft hihi...maar ook ik heb geen feest gegeven zonde van ons geld..geef het liever uit aan de kinderkamer straks etc... Dus het is heel jammer dat jou vriendin je hier niet in steunt dat het voor jou niet hoeft...maar het is jou mening en daar moet zij ook respect voor hebben....ik hoop voor je dat jullie hieruit komen en anders laat dit topic lezen misschien ziet ze dan dat er meerder zo over denken... Liefs
Jammer dat je vriendin op deze manier tegen jou mening aankijkt. Wat iemand anders hier al zei, de volgende keer dat ze er over begint... ( ja ik weet het makkelijkgezegd maar toch) stap uit de situatie... zeg dat je jullie vriendschap als waardevol en bijzonder ziet en dat een vriendschap uit wederzijds respect moet bestaan en vooral dat ze jou behoorlijk kwetst... En persoonlijk vind ik ook echt dat als ze dan nog blijft doordrammen dat het misschien toch niet de vriendin is die je hoopte. Verder hier wel getrouwd, en daarna 2 kindjes gekregen. Maar ook hier geld, je moet het echt voor jezelf weten.
Wat een verschrikkelijke onzin en vooroorlogse ideeen zeg. Volgens mij heeft jouw vriendin dringend een lesje 'ieder in zijn waarde laten' nodig. Mijn man en ik zijn wel getrouwd maar dit hebben we gedaan omdat het in onze ogen makkelijker was ivm met erf-rechten met ons koophuis en zodat we al het papierwerk voor ons kind niet hoeven door te spitten (gedeeld gezag,achternaam ed). We zijn lekker op een dinsdagochtend om 9 uur het gemeente huis in ons dagelijks kloffie in gelopen en gratis getrouwd, ik was 36 weken zwanger . Bij ons was het dus meer vanuit 'zakelijk' oogpunt dan dat we ten overstaan van iedereen onze liefde wilden laten blijken.. wat een onzin.. we weten zonder boterbriefje ook dat we van elkaar houden.
Helemaal mee eens... wij zijn merendeels ook daarom getrouwd.. en aan je banner te zien gefeliciteerd met je kindjezag het toevallig..
Hier ook niet getrouwd. Wel hebben wij een samenlevinfscontract en testament. Toen ik zwanger raakte van onze dochter heeft mijn vriend de ongeboren vrucht erkend en na de geboorte hebben we de voogdij geregeld bij het gerecht. Ook weer onze testamenten aangepast en een voogd aangewezen die voor onze dochter gaat zorgen mocht ons iets overkomen. Eerlijk? Veel (zakelijke) dingen hadden makkelijker geweest als we waren getrouwd Het feit dat we met elkaar bewust gekozen hebben voor een kindje zegt voor ons al genoeg over de liefde tussen ons. Ik zou ook het liefst mijn eigen naam houden (uit principe), mocht er ooit getrouwd worden, maar dat gaat niet meer zo zijn, denk ik Ik vond namelijk ook dat onze dochter de achternaam van mijn vriend moest krijgen aangezien ik haar 9 maanden bij me heb gedragen en ben bevallen. De link tussen haar en mij is daardoor wel duidelijk, maar vond de naam van mijn vriend net even dat extra linkje voor hem geven. En nu, na de bevalling en hormonen enzo, vind ik het ineens een naar idee dat ik als enige een andere achternaam heb Het wordt alleen maar versterkt door het nieuwe wondertje in mijn buik die dalijk ook de achternaam van mijn vriend gaat krijgen Ik heb altijd gedacht dat ik niet uit zakelijk oogpunt wilde trouwen, maar nu begin ik toch wel te twijfelen....En dat alleen maar om de naam
Ik ben dan in de minderheid geloof ik (ouderwets misschien).... ik (wij eigenlijk) hechten dan wel een meerwaarde aan het huwelijk. Wij zijn getrouwd, omdat wij vonden dat dat wel een bezegeling van onze relatie is. Een bevestiging. Het is een beetje moeilijk uit te leggen denk ik, maar het is meer dan alleen het hebben van dezelfde achternaam of het regelen van erkenning van eventuele kinderen. Het "vrijblijvende" is er vanaf zeg maar. Dat klinkt misschien benauwender dan het is, maar het geeft ons een houvast, een vast punt. Wij hebben lang moelijke tijden gekend (man aan de drank) en het feit dat wij getrouwd waren heeft mij voor een groot deel doorheen gesleept. Veel mensen hebben dat toen niet gesnapt, dat ik zo erin stond, dat ik niet gewoon vertrok, maar het feit dat ik "in goede en in slechte tijden, in ziekte en gezondheid" heb beloofd voor het altaar was voor mij zo zwaarwegend dat weggaan voor mij niet zomaar een optie was. En nu we uit dat diepe dal zijn, zijn we alleen nog maar dichter bij elkaar gekomen. En ik denk dat wanneer wij niet getrouwd zouden zijn, dat ik dan waarschijnlijk toch makkelijker weg zou zijn gegaan Dus ja, het feit dat wij getrouwd zijn heeft wel degelijk mijn relatie gered. Omdat ik geloofde in "ons". En dat kan ook zonder een huwelijk hoor, maar voor ons (en mij iig wel) is een huwelijk daarom wel van grote waarde Nogmaals dit zal voor een aantal van jullie heel benauwend klinken, maar een huwelijk is meer dan een prinsesje voor 1 dag, of het "zakelijk" regelen van een aantal erfrechtelijke zaken. Het is meer, een dieper gevoel. Voor ons in ieder geval wel.
Wij zijn wel getrouwd maar ook alleen vanwege t zakelijke oogpunt. Ik was zwanger van de eerste en we hadden net een huis gekocht dus toen was alles in een keer geregeld, gratis op de woensdag ochtend!
mee eens, vooraf dacht ik er niet zo precies zo over maar achteraf precies wel, trouwen gaat niet over 1 huwelijksdag maar over een huwelijk.
Ik zou heel eerlijk zijn dat wij wel graag willen trouwen tzt, dat wil zeggen dat we eerst willen dat ons gezin compleet is zodat de beide (hopelijk mogen wij nog een wondertje verwelkomen) kindjes er bij kunnen zijn en niet de een wel en de ander niet. Maar wij trouwen niet alleen om de reden dat we veel van elkaar houden, daar hebben wij indd ook geen papiertje voor nodig.. Dus ik vindt dat als jullie niet willen trouwen, zij die reden gewoon moet accepteren en zij daar eigenlijk ook helemaal niets over te zeggen heeft! Jullie weten zelf wel dat jullie van elkaar houden, dat jullie samen de toekomst in gaan en daar heb je indd geen ja-woord voor nodig! En over dat vreemdgaan is helemaal bullshit, ook getrouwde mannen (en vrouwen) gaan vreemd!