Hier precies hetzelfde, alleen hebben wij ook nog een koophuis en dus hypotheek... Ik zeg altijd, we hebben een testament, we hebben samen een hypotheek en we hebben samen 2 kinderen.... Wat is nou precies het verschil? Hoe dan ook, we blijven altijd aan elkaar vastzitten, is het niet door de kinderen, dan wel door de restschuld van de hypotheek... (met een dikke knipoog, je weet maar nooit met de woningmarkt van tegenwoordig) Ik vind het prima zo... Zou mijn man (ja, ik zeg altijd "mijn man" mijn vriend klinkt zo kinderachtig, vind ik) me vragen, zou ik geen nee zeggen, maar het heeft weinig toegevoegde waarde voor ons. Edit: Wat wij trouwens ook nog hebben is een volmacht over elkaar. Mocht er iets met 1 van ons gebeuren waardoor je handelingsonbekwaam word, bijv in een coma, dan mag de ander in zijn naam beslissen, bijvoorbeeld het huis verkopen als dat nodig is. Wij hebben dat vooral gedaan omdat we een eigen huis hebben en omdat mijn man ook een eigen zaak heeft en daar zijn wel dingen die geregeld moeten worden als hij dat niet meer zou kunnen.
Waarom zou je je partner je man noemen, hij is je man toch niet? En waarom zou dat in godsnaam anders kinderachtig zijn? Ik vind dat altijd zo irritant als mensen elkaar man en vrouw noemen als ze niet getrouwd zijn dat recht heb je naar mijn weten niet "verdiend" je bent immers niet getrouwd toch?
Zag m net, heb de rest niet gelezen, maar mijn eerste reactie is: uit welke eeuw komt ze? Ik ken veel stellen die getrouwd zij, en ik ken veel stellen die neit getrouwd zijn. Ik ken stellen die soms na een jaar al gescheiden zijn.... Ik wilde graag trouwen, vond het handig ivm kinderen en wilde graag dezelfde achternaam. Man stond er ook zo in, prima, wij getrouwd. Maar je kan ook heel goed een samenlevingscontract opstellen als je kinderen krijgt. Ik vind het een beetje raar om te denken dat je liefde en instelling (bv wat betreft het vreemdgaan) verandert omdat je getrouwd bent. En eigenlijk vind ik het vrij respectloos naar jou toe om er zo fanatiek in te gaan staan. ze moet gewoon respecteren dat jij dingen net even wat anders ziet. Kan me voorstellen dat je die ruzie ziet aankomen, ze walst over jou gevoelens heen en ontkent wat jij zegt en voelt. brrr Ik denk dat ik eens goed duidelijk zou maken wat jij voelt en hiervan vind. Dat ze erover op moet houden omdat dit niet getuigd van vriendschap. Ik hoop dat je het met een goede discussie kan oplossen en anders kan ik me voorstellen dat het einde oefening zou zijn. Weet ook niet waar je woont, maar kan me voorstellen dat je standpunt in een streng gelovige gemeente veel moeiijker valt dan in de randstad. sterkte, en je bent niet alleen hoor!
Maar hij is een man, en hij is van haar, dus lijkt het mij haar man, het is alleen niet haar echtgenoot.
Het is toch geen beschermde titel , ik vind dat iedereen dat lekker zelf mag weten. Ikzelf noem hem juist nog steeds mijn vriend, ik verbeter zelfs mensen die 'man' zeggen, hij zal weten dat ie nog niet getrouwd is haha.
Ik heb alleen de openingspost gelezen, dus sorry als het allemaal al gezegd is. TS, je vriendin spoort niet. Prachtig dat zij zo gelooft in het huwelijk en dat het zo goed werkt voor haar. Maar wat triest dat ze geen begrip kan opbrengen voor een andere opvatting. Dat getuigt niet bepaald van volwassenheid, in mijn ogen. Wij zijn ook niet getrouwd. Ik zou het wel willen, maar mijn vriend niet. Tja, it takes two... Het heeft er niets mee te maken dat hij niet genoeg van me houdt. Maar hij vindt dat het niets toevoegt aan onze relatie en dat kan ik me ook wel voorstellen (zelfs al denk ik er zelf iets anders over). Ik heb me er inmiddels bij neergelegd, omdat een goede relatie voor mij inhoudt dat het geven en nemen is, en dat je niet altijd overal je zin in kunt krijgen. Als wij wel zouden trouwen, zou ik overigens nog steeds een andere achternaam dan de rest van het gezin hebben, ik zou namelijk gewoon mijn eigen naam (de naam van mijn vader) houden en niet halverwege mijn leven van naam willen veranderen. En dat een getrouwde man niet vreemd zou gaan, of dat een huwelijk per definitie voor altijd zou zijn.... tja, moeten we daar echt serieus op ingaan? Je vriendin leeft in een sprookjeswereld. Leuk voor haar en ik hoop van harte dat ze nog lang en gelukkig leeft, maar het heeft niets met de werkelijkheid te maken. Ik ken genoeg mensen die er een echtscheiding op hebben zitten om te weten dat die bewering echt grote onzin is. Ik hoop dat ze gauw bijdraait en zich kan openstellen voor jouw zienswijze. En anders vrees ik dat zij hard bezig is jullie vriendschap de nek om te draaien...
nee het is geen beschermde titel hihi maar ik vind het huist kinderachtig als mensen elkaar man en vrouw gaan noemen, voelt een beetje als "vader en moeder" spelen van vroeger toen je klein was, net doen alsof zeg maar. Het is je vriend of je partner, je man is het gewoon niet.
Nee, het kan natuurlijk ook je vrouw zijn, maar of je een man of een vrouw bent, heeft er mee te maken wat er oa tussen je benen zit hoor hahahahaha
Tja je kunt je vriend zoveel namen geven. Mijn man, mijn vent, mijn kerel, mijn partner. Ik persoonlijk vind het ook raar klinken als mijn collega 'mijn man' zegt, terwijl ze dus niet getrouwd is. Maar zij zal het wel bedoelen in de trant van hij is een man.
Laat ik vooropstellen dat ik niet wakker lig van deze opmerking maarrrrr, persoonlijk vind ik dat je jezelf ietwat tegenspreekt ... je zegt dat "je vriend" zo kinderachtig vind klinken? "Man" (niet in de zin van sexe, maar als getrouwd) is in principe een "titel" die behoort tot een getrouwde man. Dat jij je vriend dus man noemt, betekent dat je eigenlijk wel waarde hecht aan trouwen, het is immers een "volwassener" relatie dan ...
Het probleem met 'mijn vriend' vind ik vooral dat het weinig onderscheidend is. Ik heb wel meer vrienden. Moet ik die allemaal 'een vriend van mij' gaan noemen, omdat men anders denkt dat ik met ze slaap? In het engels wordt het helemaal niks. Dan heet 'mijn vriend' namelijk 'my boyfriend'. Dat is een leuke aanduiding voor je verkering van 18, maar voor ons vind ik het niet passend. Dan kun je kiezen voor 'mijn partner'. Maar dat kan ook iemand zijn met wie je zakelijk samenwerkt, of je baas in een partnerorganisatie. We zijn overigens ook geen geregistreerd partners. Ik zie niet wat er mis is met de term 'mijn man'. Hij is mijn man (de man die bij mij hoort), niet mijn echtgenoot. (overigens krijgt mijn vriend er jeuk van als ik hem 'mijn man' noem... hij vindt ook dat dit is voorbehouden aan getrouwde mensen) Dus om hem tegemoet te komen hou ik het in het Nederlands dan toch maar bij mijn vriend. In het buitenland zeg ik gewoon dat hij mijn husband is, of mijn fiancé. Omdat ik boyfriend echt niet bij onze leeftijd vind passen. En dat heeft er niets mee te maken dat ik de aard van onze relatie niet volwassen genoeg vind. Maar dat de terminologie die daarvoor bestaat zich in mijn ogen niet voldoende heeft aangepast aan de huidige samenleving, waarin volwassenen serieuze relaties hebben zonder te trouwen. Maar iedereen mag daarvan vinden wat-ie wil hoor.
Ik snap wel hoe je het bedoeld hoor. Ik ben getrouwd, maar heb juist nog steeds moeite met zeggen dat het 'mijn man' is. Het klinkt zo onderdanig, krijg ik jeuk van Maar toch hecht ik wel waarde aan trouwen hoor
Ja, zo kan je het vinden. Maar een instituut of traditie (zo U wilt ) hoeft zich natuurlijk niet aan te passen aan de huidige samenleving. Waarom eigenlijk? Niet alles hoeft over-geemancipeerd te worden natuurlijk. We trouwen (en dan ben je man en vrouw volgens die traditie) of niet (en dan ben je vriend en vriendin of partners van elkaar). En om je vriend fiance (verloofde dus) te noemen in het buitenland vind ik eigenlijk ook best raar. Echt, men moet doen wat men wilt. Maar om terminologieen te gaan gebruiken die aan een andere traditie toebehoort vind ik persoonlijk dan wel gewoon raar.
ja vind ik ook, ik vind het een beetje spreken dat je wel graag wilt maar niet kan of mag, zo komt dat over, een beetje wanna-be zeg maar
hihihi - dan heb ik een leuke voor je (even ter illustratie, dit is blijkbaar (serieus) gepubliceerd in de "Housekeeping Monthly in 1955 in de US) . Dit is de "Good Wife Guide: Have dinner ready. Plan ahead, even the night before, to have a delicious meal ready on time for his return. This is a way of letting him know that you have be thinking about him and are concerned about his needs. Most men are hungry when they get home and the prospect of a good meal is part of the warm welcome needed. Prepare yourself. Take 15 minutes to rest so you'll be refreshed when he arrives. Touch up your make-up, put a ribbon in your hair and be fresh-looking. He has just been with a lot of work-weary people. Be a little gay and a little more interesting for him. His boring day may need a lift and one of your duties is to provide it. Clear away the clutter. Make one last trip through the main part of the house just before your husband arrives. Run a dustcloth over the tables. During the cooler months of the year you should prepare and light a fire for him to unwind by. Your husband will feel he has reached a haven of rest and order, and it will give you a lift too. After all, catering to his comfort will provide you with immense personal satisfaction. Minimize all noise. At the time of his arrival, eliminate all noise of the washer, dryer or vacuum. Encourage the children to be quiet. Be happy to see him. Greet him with a warm smile and show sincerity in your desire to please him. Listen to him. You may have a dozen important things to tell him, but the moment of his arrival is not the time. Let him talk first - remember, his topics of conversation are more important than yours. Don't greet him with complaints and problems. Don't complain if he's late for dinner or even if he stays out all night. Count this as minor compared to what he might have gone through at work. Make him comfortable. Have him lean back in a comfortable chair or lie him down in the bedroom. Have a cool or warm drink ready for him. Arrange his pillow and offer to take off his shoes. Speak in a low, soothing and pleasant voice. Don't ask him questions about his actions or question his judgment or integrity. Remember, he is the master of the house and as such will always exercise his will with fairness and truthfulness. You have no right to question him. A good wife always knows her place.
Hoi Theeleutje! Jammer dat je vriendin zo reageert. Ik vind niet dat zij het recht heeft hier zo over te oordelen. De keuze van wel/of niet trouwen is hartstikke persoonlijk. Ieder z'n meug. En wat je zegt, het mogen krijgen van een kindje samen is de meest hechte, emotionele band die je met elkaar kunt hebben! Mijn man en ik zijn vorig jaar getrouwd. Op kerstavond 2009 heeft hij me gevraagd en in juli 2010 was het zover. Ik heb altijd graag willen trouwen. Niet vanwege het 'prinsesje van een dag' gevoel, want ik houd er absoluut niet van om in de belangstelling te staan. Ik wilde graag trouwen vanwege de bezegeling van onze liefde samen. Zo ziet mijn man dat ook. Het vrijblijvende is eraf. We zijn ook al 12 jaar bij elkaar en we zagen het allebei als een volgende fase in ons leven. Ik ben er trots op dat ik nu kan zeggen dat hij mijn man is (wel ontzettend wennen in het begin, haha) en dat ik nu zijn achternaam draag. In september 2010 hebben we een huis gekocht samen. Toen kwam het ook wel goed uit dat we waren getrouwd, want daarmee waren een hoop dingen bij de notaris al geregeld. Maar lieve Thee, ik vind de redenen die je vriendin aanhaalt echt nergens op slaan! Gemeen zelfs. Als het mijn vriendin zou zijn, zou ik tegen haar zeggen dat ik er niet van gediend ben en dat ze ermee op moet houden. Een mooi gezegde inderdaad: 'let's agree to disagree'. Als ze dit niet begrijpt en maar door blijft gaan heeft ze geen respect voor jullie vriendschap en zou het wat mij betreft over zijn. Sterkte ermee!
NIet alles gelezen: Ik vind dat jou vriendin jou niet respecteerd en de relatie die jij en je vriend hebben naar beneden haalt. Kijk dat zij getrouwd is prima dat haal jij toch ook niet naar benenden. Ik en mijn vriend zijn 10 jaar samen en ook niet getrouwd Ik vind het een hoop geld voor niks eigenlijk Mijn schoonzusje is pas geleden getrouwd en als ik zie wat het allemaal is denk ik nee dat vind ik het nu nog niet waard. Ik geef dat liever uit aan onze kleine meid. Tja wij hebben allebei zoiets als we trouwen doen we het goed met alles erop en eraan. Maar goed onze liefde is er echt niet minder op hoor Ik denk niet dat het ooit zal veranderen wel of niet getrouwd. Een ring verbindt ons niet voor het leven met elkaar maar onze dochter wel. Als je geen kinderen hebt en getrouwd ben en je gaat uit elkaar gooi je de ring weg. Maar als je een kindje samen krijgt dan blijf je tot de dood ons scheidt aan elkaar verbonden . Zo zie ik het. Dus trouwen is leuk moeten mensen vooral ook lekker blijven doen , maar voor ons heeft het geen meer waarde
Vervelend dat zij zich dan zo uit! Ik ben niet getrouwd, wij houden super veel van elkaar en daar maakt een huwelijk niet meer of minder aan. Ik zeg niet dat ik nie wil trouwen maar als het zo blijft vind ik het ook best Succes met je vriendin.