Klinkt voor mij alsof er meer speelt. Manisch depressief? Burn out? Met zo'n verleden. Klinkt als een flink beschadigde man. Ik denk dat ik zou willen dat hij hulp zoekt. En niet gelijk stoppen met vechten maar hij moet wel eerst aan zichzelf werken.
Hij gedraagt zich niet volwassen die vriend van je, en hij is 27 jaar zeg je? Wat een gedrag..... En zoveel kansen die je hem geeft. Hij behandeld je als een voetveeg om daarna met excuus aan te komen. Een time out is mijn idee. En dan daarna verplicht veranderen in een volwassen persoon (die vader wordt) en niet een blijvende puber met driftbuien.
Wat een verhaal. Hij behandeld je als shit, altijd al gedaan of sinds de laatste tijd? Zoals jij het beschrijft lijkt het een vreselijke man is maar er moeten ook positieve dingen zijn lijkt me, de dingen aan hem waarvan je houd. als het echt zo is zoals je verhaal zou ik allang klaar met hem zijn, je verdient beter.
Dat zijn vader zegt dat je nog abortus kunt doen slaat nergens op, waar haalt gij het lef vandaan. Maar dat zijn ouders het te snel vinden gaan..of dat jullie te snel aan een baby beginnen. Tja op grond van wat ik hier Lees in jou verhaal vraag om me ook oprecht af waarom je samen voor een kindje kiest. Als je vriend zo met he om gaat, aan de lopende band Dat is vast niet de eerste keer dat hij zo doet. Daar heb je toch niets aan. En wat je bloedverlies betreft.. je reageert een beetje naïef.. Als je kindje nu 5cm is dan verlies je niet een propje van 5 cm als het mis zou gaan. Dat gaat vooraf met (licht)bloedverlies en als er echt iets mis zou gaan (miskraam) dan komt er wel iets meer bij kijken dan een bloedpropje.. Dus even naar de verlokundige bellen lijkt me verstandig. Wat je relatie betreft.. voor zover je van een serieuse relatie kunt spreken.. hoe zie je het jezelf voor je met iemand die zo wispelturig is, dat kan je jezelf en je kindje niet aan doen. En huilend onder je bed verstoppen las ik dat nu goed..meid kom op, je verwacht een kindje kom voor jezelf en je kindje op. Schouders eronder en laat je niet gek maken!
Vertel hem dat je van hem verwacht dat hij voor 100% voor jou en jullie kindje gaat, dat je een time-out wil en dat hij weer mag komen als hij zijn keuze gemaakt heeft. Wanneer er iets is zal hij er met jou over moeten praten ipv een sms te sturen of zijn humeur op jou af te reageren. Aan dit gedoe heb je helemaal niets, het levert alleen maar stress op en dat kan je nu niet gebruiken. Vind je vriend nogal onvolwassen overkomen eerlijk gezegd. Weglopen in een winkel
Oh en als jullie toch samen besluiten om er voor te gaan, dan zou ik gelijk even een gesprekje inplannen met zijn ouders. Dat jullie er bewust voor kiezen om dit kindje op de wereld te zetten en dat zij meer dan welkom zijn om daar een onderdeel van uit te maken. Maar dat jullie dan wel verwachten dat ze jullie volledig steunen. Als ze dat niet kunnen opbrengen, dan hoeven ze ook niet te verwachten dat jij ze betrekt in het leven van hun kleinkind.
Ja, kinderachtig en eigenwijs kan je hem wel noemen. Direct alles van facebook halen binnen een uur, weglopen, kinderlijke haatopmerkingen en te eigenwijs om als eerste toe te geven, althans in voorgaande ruzies. Uiteraard ook goede dingen. Hij is erg ondernemend, staat altijd open om zich aan mij aan te passen... als ik naar stad wil, dan gaat hij. Als ik samen wil zijn, zegt hij zijn vrienden af, hij doet veel in huis en is zorgzamer voor mij dan ik voor hem.. Hij maakt elke dag als ie er is ontbijt op bed voor me, en kookt voor ons. Een break is goed... maar wel lastig. P.S. we hebben niet bewust voor een kindje gekozen, maar hadden beide zoiets van; we willen ooit kinderen dus doen we het zonder condoom als ze toevallig op zijn. Gebeurt het, dan is het prima. En het gebeurde dus best snel en hoe vaker we maandelijks een condoom 'vergaten' hoe meer het ging leven en toen de laatste 2 maanden hebben we het er wel serieus over gehad. Maar dat terzijde....
Ik vind jullie beide erg kinderachtig overkomen en vraag me af of het een weloverwogen keus is geweest om samen aan een kindje te beginnen? Jullie lijken beide veel issues te hebben welke tussen jullie in staan. Je laat hem 70km van huis staan, dat vind ik echt niet normaal... Jij gaat boos weg uit huis en dan verwacht je dat hij jou gaat bellen/sms'en, jij gaat toch boos weg? Lijkt me verstandig als jullie aan jullie zelf gaan werken én aan de relatie.
1 tip, wacht met erkennen en dergelijke totdat je helemaal, volledig en zonder twijfel zeker weet dat hij een fatsoenlijke vader kan zijn (met of zonder jou, dat even daar gelaten) Bezoekrecht kan altijd, maar een vader die om alles dwars ligt uit racune of gewoon omdat het kan, is een zware stress factor die je niet nodig hebt! Verder wil ik je heel veel wijsheid wensen. Een time out lijkt me hier erg op zijn plaats..
Ja later wel toen ik zwanger bleek te zijn... daarvoor was het niet zo van 'oke we willen een kindje, laten we op vaste tijden seks hebben' we hadden beiden zoiets van als het op ons pad komt zou het geweldig zijn. Het hoefde niet per se zo snel al te gebeuren. We waren er een beetje van geschrokken. Zijn zus deed er 1,5 jaar over. Dus we hadden het niet echt verwacht dat het zo snel zou gaan.. Hiervoor had hij ook al zijn nukken. Maar nooit langer dan 1 dag... en nu ineens een week onderhand achter elkaar zo gefrustreerd.
Uhh... Het is een verloskundige die heeft dit soort dingen echt wel vaker mee gemaakt. Als je goed begeleidt wil worden, dan zou ik tegenover haar open kaart spelen. Zoals ik al zei je bent vast niet de eerste en wie weet heeft ze tips. Daarnaast is bloedverlies altijd een reden om te bellen. Ik geloof dat als ik in jouw schoenen stond dat ik professionele hulp in zou schakelen zodat je samen met een onafhankelijk iemand kan kijken wat verstandig is en jullie actie-reactie-patroon is. Sterkte
Dit denk ik dus ook. Als hij nog graag bij je wilt blijven en van je houd is het echt raadzaam dat hij naar een psycholoog gaat. Ik denk dat hij een zwaar verleden (pesten en familie) heeft gehad en het nu allemaal naar buiten komt. Hier heeft hij hulp bij nodig en steun van mensen die wel om hem geven. Houd er ook rekening mee dat dit wel tijd nodig heeft. Tuurlijk zou hij niet zo mogen reageren maar als dit laatste tijd echt zo vaak voorkomt is er veel meer aan de hand. Sterkte in ieder geval!
Normaliter lees ik alleen dit soort onderwerpen en geef ik mijn mening niet. Nu ben ik wel heel sterk geneigd om mijn visie te geven. Dit komt mede door mijn verleden in een dorp waar ik ook gepest ben. Je vriend heeft aangegeven dat hij graag naar Italie wil emigreren omdat hij zich in jullie dorp een vreemde eend in de bijt voelt. Hij wil kerst vieren in Italie, en heeft graag dat jij ook komt voor de bevalling. Vervlgens komt hij naar Nederland, terwijl hij niet wil, en dan gaan jullie ook nog de kamer verbouwen zodat alle spullen er in passen.. dan nog zijn ouders er over heen. Tja, ik zie een man die hevig gefrustreerd is omdat hij niet gehoord wordt en dan laat zijn vriendin hem ook nog staan 70 km verderop. Ja, er is zeker wat bij hem geknakt, enorm geknakt. Praat dit goed wat hij allemaal doet? Nee, maar jij bent in mijn ogen ook niet helemaal fris door hem achter te laten, 70 km verderop. Zijn steun en toeverlaat laat hem ook in de steek, wat moet hij nu nog? Geen steun van zijn ouders, een schoonfamilie die dolenthousiast is en een vriendin die hem niet hoort. Sterker nog, jij loopt weg bij hem en jij verwacht dat hij jou belt? Nee, jij bent de gene die is weggegaan, dus zal jij terug moeten. Ik krijg een beetje het idee dat hij zich maar heeft te schikken naar jou grillen, want jij bent net zo onzuiver ls dat hij is. Misschien zie ik het verkeerd, maar jullie zijn allebei even kinderachtig in dit hele verhaal. Je verwacht dat hij jou met respect moet behandelen, maar doe dat dan ook bij hem.
Ik ben echt een beetje in shock. Ik heb je andere topics gelezen waarin je schrijft dat hij je voor slet uitmaakt, waarin hij zegt dat je -nu je zwanger bent- geen uitsaging meer voor hem bent, dat hij je lesbische vriendin het bed in wil lullen etc. Ik weet niet, ik wil echt niet beledigend overkomen maar je lijkt me in mijn ogen wat labiel. Ik bedoel, waarom heb je nog zoveel twijfels. Jullie moeten overduidelijk hulp zoeken bij deze situatie. Dit is absurd en dat terwijl er een kind op komst is! Je schrijft juf te zijn, dan moet je toch beter weten? Miss eens met een maatschappelijk werker gaan praten, dit is echt geen gezonde situatie.