Verdorie zeg.... ik voel plaatsvervangende schaamte voor merendeel die in dit topic heeft geantwoord....Tjongejonge, jullie hebben kennelijk het goede voornemen ´wees eens een beetje aardiger voor een ander´ driftig van je lijstje afgeschrapt. Neeee, want het is toch veeeel leuker om iemand, met z´n allen, massaal, onpersoonlijk de grond in te trappen ... leuk! Zou je ook zo reageren als je eigen vriendin/zus/collega/wie dan ook in eigen person voor je neus zou staan en dit aan je vertelde? Ben je dan in het echte leven ook zo´n loeder? Waarom dan wel op een forum? Ben echt geen moraalridder en mag ook graag wel eens iemand op een forum een beetje in de zeik nemen, maar dit slaat echt alles! Alles in twijfel gaan trekken, dingen gaan narekenen, oude topics gaan opduikelen en gaan vergelijken?! Jeetje jongens, hebben jullie dan écht niks anders te doen dan iemand anoniem (!) zo af te zeiken?
Ik zou irl precies zo reageren. En ik vind daar niks loederigs aan. Wat heeft iemand eraan om naar de mond gepraat te worden?
Je moet iemand zeker niet naar de mond gaan praten, dat zeg ik ook niet. Maar dit is wel het andere uiterste wat hier in dit topic door sommigen wordt gedaan.
Ik heb nog lang niet alles gelezen, maar ik denk dat je vriend aan zichzelf moet werken. Hij heeft een probleem. Wellicht een burn-out. Als hij bij jou wil blijven zou ik vragen of hij naar een psycholoog wil gaan. Iemand die hem laat ontdekken wat zijn probleem is en hem dan kan helpen daar mee om te gaan. Je kindje verdient natuurlijk een vader, maar wel een die stabiel is. Anders zou ik hem liever alleen opvoeden met een goede regeling, zodat hij zijn vader vaak kon zien.
Booey ben het met je eens! Sjonge wat een reacties en dan wordt er ook nog wordt volwassen in zo'n reactie gezet doet me denken: pot verwijt de ketel..... Hilly, het lijkt mij dat je best snapt dat er een heel groot verschil zit tussen iemand naar de mond praten, iemand je mening/kijk op een normale manier vertellen of je mening/kijk gepaard met allerlei beschuldigingen( en uitmaken voor van alles en nog wat) te verkondigen.
Ik denk dat het sowieso goed is, om geen overhaaste beslissingen te nemen. Maar ik zou, als ik je openingspost zo lees, hem wel wijzen op dat hij hulp nodig heeft. Want het gaat duidelijk niet goed. Ik snap zijn frustratie en verdriet tov zijn familie, maar een 'vreemde' die iets wel voor elkaar krijgt, is een beetje zoeken. Aan het eind van de rit, bedenk wel, dat je wanneer je bij elkaar blijft, en hij geen hulp zou zoeken, je niet alleen jezelf bloot stelt aan zijn gedrag, maar straks ook de kleine.
met andere woorden heb jij een relatie met iemand die jouw niet waardeerd als vrouw zijnde en je blijft daarin omdat je bang bent nogmaals gekwetst te worden 9 wat hij stelselmatig doet) en omdat je een kindje krijgt. ik zou zeggen vent de deur uit, je eigen leven weer op een rijtje krijgen en goed voor de kleine in je buik zorgen. geen relatie meer aangaan met iemand totdat jij zelf meer zelfvertrouwen hebt.
Waarom neem je nog de moeite om je te verantwoorden tegen de meeste hier? Die hebben allang een oordeel over je gemaakt!
Ik heb haar een privé bericht gestuurd dat ik denk dat het slim is het bericht te verwijderen. Zo persoonlijk en inhoudelijk in een topic waar je zo afgebrand wordt is niet handig. Zeker niet als punten(begrijpelijk) nog best gevoelig liggen.
Pfff je hebt er wel een beetje een puinhoop gemaakt... Je in een relatie gestort, zwanger geworden terwijl je nauwelijks weet of je lesbisch of hetero bent. Ik zou niet bij hem blijven, jullie hebben absoluut geen goede basis en ik denk eigenlijk ook niet dat het zo snel goed zal komen. Kies voor jezelf, werk ook aan jezelf en zoek hulp, ik denk dat je echt hulp nodig hebt wat betreft relaties en je eigen ik, en maak er het beste van!
Je zegt dat je je enorm schaamt dat je zwanger bent en dat je daarom eerder hebt gezegd dat jullie drie jaar samen zijn en al een half jaar samenwoont. Anti conceptie zou niet werken voor jou en je zou je schamen dat je zwanger bent. Maar ik lees ook dat je bent gaan temperaturen om zwanger te worden. Alleen al hierdoor ga ik en waarschijnlijk de rest ook twijfelen aan jouw verhaal. Ik kan begrijpen dat mensen, doordat je zelf niet helemaal duidelijk/eerlijk bent, meteen al een beeld van jou hebben en daardoor negatief reageren.
Zorg eerst dat je hulp krijgt om aan jezelf te werken. Gezien de dingen die je schrijft denk ik dat jij genoeg werk hebt met het werken aan jezelf voor de kleine komt. Pas als jezelf alles op een rijtje hebt kun je volledig werken aan je 'relatie'. Je partner zou in de tussentijd hetzelfde moeten doen. Ik zou ook tijdig ondersteuning zoeken voor als de kleine er is. Dan worden de dingen er immers niet bepaald makkelijker op. Ik moet wel zeggen dat er zoveel dingen niet kloppen in je verhaal met eerdere berichten dat het ook mij doet twijfelen aan je verhaal.
Agschuwelijk wat je hebt meegemaakt, laat ik dat vooropstellen. Feit blijft dat je er idd een puinhoop van hebt gemaakt en dit kindje natuurlijk niet echt een mooie start krijgt. Nu ik meer ook over jouw achtergrond en verleden heb gelezen bevestigt het mijn vermoeden dat jullie geen van beiden op dit moment echt geschikt zijn om een kleintje op te voeden, jullie dragen beiden té veel psychische ballast mee. Mijn advies is om zowel individueel als samen (weer) in therapie te gaan in een poging om hier toch beter uit te komen en jullie zoon/dochter straks te kunnen bieden wat het nodig heeft. Wèl top van je dat je een studie volgt, dat moet je idd vooral niet opgeven. Kijk of je grotere woonruimte kan krijgen voor jou en de kleine en ga (voorlopig) niet samenwonen met de verwekker van je kindje. Eerst orde op zaken stellen en zelf helemaal beter worden, dat is het beste wat je voor die kleine hummel kan doen.
Dit. Woord voor woord. Je berichten zijn stomweg niet consequent. Het temperaturen om zwanger te worden valt bijvoorbeeld echt niet te rijmen met 'oh oepsie anticonceptie werkt voor mij niet' (wat ook een smoes van niks is, trouwens). Ik vind het echt extreem onverantwoordelijk dat je zwanger bent geworden. Echt waar. Zoals jij schrijft en doet, dat is geen goede basis voor een kind. Om over het gedrag van je 'vriend' nog maar te zwijgen.
Mee eens. Pas op met hem het kind laten erkennen. Zie aan een vriendin hoeveel last ze heeft van een partner die geen enkele (financiële) verantwoordelijkheid draagt maar wel rechten heeft en haar daar mee onder druk zet. Ook zonder dat hij het kind erkend heeft, kun je vader en kind met elkaar om laten gaan, maar dan zonder die negatieve druk. En stiekem denk ik: een man die een 'aartsvijand' heeft? Ik vind dat zorgelijk klinken (in de zin van psychische aandoening...)
Dit inderdaad. En sommigen vinden het dan misschien gek om haar berichten terug te gaan lezen, maar ik snap het wel, het is toch een vreemd verhaal. En dan niet bezig zijn met zwanger worden, maar wel temperaturen, is die vriend nou 25 of 27, dat is toch raar??? En dan de dingen die hij tegen haar gezegd heeft (ander topic) en dat pikken, dat geeft wel aan dat óf ts flink in de war is of dat het gewoon allemaal verzonnen is. Al denk ik dat het wel waar is aangezien ze wel heel gedetailleerd alles vertelt. Maar ik vind dat ts echt hulp nodig heeft voor haarzelf en het aangaan van relaties.
heb het bericht weggehaald, teveel negatieve reacties. Het werkt bij mij gewoon zo dat ik stabiel kan zijn in mijn eentje. En dat mijn achtergrond wordt opgerakeld als iemand psychisch is die dichtbij staat. Op werk sluit ik de deur en is het klaar, maar thuis ligt dat heel anders. Had liever een vent gehad die nuchter was, niet zo liep te zeiken en bij boosheid een balletje gaat trappen en het dan weer klaar is. Helaas zit de mijne niet zo in elkaar. En ik neem mijn verantwoordelijkheid. Ik weet dat het kindje 50% van de genen van zijn vader zal hebben. Ook bij mijn kindje zullen psychische problemen ontstaan als dit naast een aangeboren aanleg ook voorkomt in de omgeving!