Hoi allemaal, Mijn man en ik twijfelen heel erg of we wel of niet voor een 3e moeten gaan. We hebben 2 gezonde kindjes, ergens voelt het wel compleet, maar ergens ook niet. Mijn man wil er niet te veel leeftijd verschil tussen laten zitten als we voor een 3e gaan. ( als het ons gegund is) De eerste is 4 jaar en de jongste is nu 6 maanden. Financieel is het mogelijk, we zullen dan wel wat meer moeten opletten dan nu. We hebben een kleine slaapkamer over ( is nu kleding kast kamer). Alleen zullen we dan een grotere auto moeten hebben, en een kleine auto erbij. ( man heeft een werkbus van de zaak, passen geen 3 kindjes in) en mijn moeder past 1 x per week op een vaste dag op, maar die vind 3 kindjes tegelijk wel te veel om op te passen. Dus dan zou het extra dag opvang worden. Hoe vonden jullie de overgang van 2 naar 3 kinderen? En hoeveel leeftijds verschil zit er bij jullie tussen? Ik vond de overgang van 1 naar 2 heel relaxt. Maar komt omdat we bijna nooit gebroken nachten hebben gehad, dus veel slaaprust. En dat beide kindjes heel makkelijk zijn ( vooral de jongste, de oudste is sinds kort aan het kleuter puberen ) Ben denk beetje op zoek naar ervaring van andere met 3 kids
Geen ervaring, maar zit wel in hetzelfde schuitje. Wij twijfelen ook over een 3e. We hebben een zoon van 7 en eentje van 20 maanden. We hebben heel lang het gevoel gehad dat we compleet waren met 1 kind. Toch begon het 2,5 jaar geleden voor een 2e te kriebelen. En dan denk je, na die 2e zijn we vast compleet.... nee hoor, opeens hebben we allebei het gevoel dat er nog een 3e bij hoort . Financieel zien wij geen problemen en ook in huis hebben we genoeg ruimte. Onze twijfel zit in onze energie omdat we beiden wat gezondheidsproblemen hebben. Daardoor was met name mijn man de laatste tijd wat afhoudend, maar vandaag gaf ie aan er weer positiever tegenover te staan . We zijn niet actief bezig, maar doen ook niks om het te voorkomen. Van de week onbeschermd gevreeën op CD13 en heb denk ik gisteren op CD17 mijn eisprong gehad. Kans is natuurlijk niet zo groot, but we shall see. Wat voor ons bij de beslissing voor een 2e echt de doorslag gegeven heeft was de vraag of we dachten spijt te gaan krijgen als we er niet voor zouden gaan. Misschien heb je daar wat aan?
Wij heel lang getwijfeld.... Door goedaardig gezwel in eierstok en zware operatie besloten het hierbij te laten. Ik was al 1:6 en hierdoor zou het alleen maar moeilijker worden. 1x onbeschermde sex (daarvoor dus 3 jaar!!!! Voor baby nr 1) en onverwacht zwanger. Onze ouders willen ook niet meer oppassen en baby zal zo'n 3 dagen per week ongeveer naar opvang gaan. Peuter de helft van de tijd en kleuter (dan net 4) naar school. Het wordt druk, bewerkelijk, veel geregel en zo'n €400,- per maand aan opvang maar.... waar een wil is, is een weg. Je verstand zal je met die 3e altijd in de weg zitten. Volg je hart. Wij morgen 1e echo. Is dit goed; van harte welkom. Is het niet goed, dan na miskraam nr 4 een knipje bij man. We gaan het zien. Succes met je keuze
Tsja dit is echt zo'n persoonlijke keuze. Niemand kan jullie draaglast bepalen. Tussen onze kinderen zit telkens iets meer dan 2 jaar. Wij vinden het onwijs gezellig (vandaar bib ). Onze jongste is een zorgintensief kind maar desondanks genieten we ontzettend van ons 3-tal. Praktisch gezien is het momenteel nog niet veel duurder, als ze zo klein zijn vind ik de kosten best te overzien. Auto was wel een dingetje, door omstandigheden kunnen we niet zonder, inmiddels 7-zitter zodat we straks ook met zn allen in de auto passen. Enige pittige moment vind ik eigenlijk de avondspits. Ik ben meestal alleen dan, nu zwanger en moe, dan is 3 kinderen wassen, tandenpoetsen etc wel ff een klusje.
Bedankt voor jullie reacties! Weet dat het een persoonlijke keuze is, maar toch fijn om jullie berichtjes te lezen en ervaringen. Ben gelukkig niet de enige die twijfelt
Ach gesloopt ben je toch wel, mini’s slapen niet door, maar van pubers slaap je nooit meer XD Je weet ook nooit of je weer een gezond kindje mag krijgen, dat is het enige waar we bij de 3e over na hebben gedacht. Maar je krijgt nooit garanties in het leven. Als je het voelt, probeer het gewoon
Hier ook lang getwijfeld (hoewel ik altijd 3 kindjes wilde) maar manlief vond 2 genoeg. Door div omstandigheden o.a. moest manlief noodgedwongen ander werk zoeken na bijna 20 jaar bij dezelfde baas te hebben gewerkt, heb ik mijn wens voor een 3e naar de achtergrond geschoven. Inmiddels heeft manlief een nieuwe baan en vast contract en het goed naar zijn zin dat hij er zelf mee kwam om nog voor een 3e te gaan sinds begin dit jaar (hij is nu 41, ik bijna 40, zoons van 8 en 5 jaar) Maar we gaan er gewoon voor. Leeftijd was voor mij wel een dingetje, maar aan de andere kant is de wens voor een 3e nu zo groot dat wij er gewoon voor gaan en in elk geval 2020 gaan we er ook nog voor (daarna zien we wel weer, want dan gaat toch de leeftijd weer opspelen denk ik). Hoop stiekum dat we nu toch wel snel zwanger zijn. Het lijkt me gewoon superleuk om onze 2 jongens met een baby te zien. Onze jongste roept het ook steeds dat hij nog wel een baby wil, maar wij zeggen steeds maar dat dat niet meer gaat gebeuren . Twijfel was bij ons ook nog wel van, waar beginnen we aan, we hebben 2 gezonde jongens, stel dat een 3e iets mankeert, krijgen we dan geen spijt...? Maar goed garanties krijgen we niet, we zien het wel en gaan ervoor! Uiteindelijk ligt de keuze bij jezelf en of er een 3e komt, dat heb je zelf totaal niet in de hand, nieuw leven is en blijft voor mij het grootste wonder dat er bestaat. Je kan er op hopen, je kan er om bidden, maar of je het krijgt is afwachten.