Hoi dames, Ik ben nieuw hier. Mijn man en ik gaan in mei beginnen met icsi, helaas. Man heeft erg slecht zaad; 0,2miljoen zaadjes of zoiets?! ( door op late leeftijd geopereerd aan niet ingedaalde balletjes) Ik zit nog in een rouwproces en kan het eigenlijk niet geloven en accepteren nog allemaal. Emoties wisselen elkaar af. Wat ik graag wil weten is, of er hier mensen zijn ( of kennen )die ook weinig/geen kans hadden op spontane zwangerschap en met icsi moesten beginnen. En toch nog zwanger zijn geworden. Ik hoop aldoor nog steeds tegen beter weten in op een wonder. Erg moeilijk allemaalhier mee om te gaan. Weten jullie alles van waarschijnlijk. gr enne
Hey Enne, Helaas ken ik die niet, maar ik wil je heel veel sterkte wensen. het is niet niks als je zo'n bericht krijgt. En het heeft idd tijd nodig om alles op een rijtje te zetten en je te realiseren dat sommige zaken onvermijdelijk zijn. Neem die tijd dus ook voor jezelf en je man. groetjes
De kans op een spontane zwangerschap met die aantallen is wel erg klein. Maar niks is onmogelijk, natuurlijk! Er hoeft maar één eigenwijs zaadje bij te zitten! Dus zeker de moed niet opgeven. Met ICSI heb je wel een hele goede kans van slagen, omdat ze dan maar één zaadcel per eicel nodig hebben. Dus dan maakt het in principe niet uit of je er nu 0,2 miljoen hebt of 20 miljoen.
Hier ook ICSI, na behandelingen inmiddels een zoon! Ik heb de verhalen wel gehoord! Helaas niet zelf meegemaakt. We rekenen er ook helemaal niet op, dit soort wonderen gebeuren altijd bij anderen. Wie weet ben jij 1 van die anderen Hopen mag altijd meid...
Bedankt voor jullie reactie's, doet me goed. Vanmorgen weer veel verdriet gehad om alles. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Gelukkig heb ik een fantastische man bij/naast me. De liefde voor elkaar overwind gelukkig veel. ( we zijn pas getrouwd ) Toch hoop ik na elke vrij partij op een wonder. Terwijl ik niet eens weet wanneer ik mn eisprong is en we daar ook totaal niet rekening mee houden. De hoop houdt me momenteel staande eigenlijk.
hier ook mannetje met ontzettend slecht zaad! ik heb ook weleens van dat soort wonderverhalen gelezen, maar heb het zelfde gevoel erbij als Elmo, het overkomt altijd anderen. en ontzettend fijn dat jij en je man elkaar super steunen, dat helpt! en hopen doe je altijd en dat moet je ook blijven doen, heb ik ook! wij gaan ook binnenkort met ICSI beginnen, erg spannend. ik wens je veel succes! gr mounia
Zonder dit forum en dus mijn lieve walvisvriendinnetjes had ik het ook nooit overleefd hoor! (buiten mijn man om uiteraard!). Ook bij de Walvismeiden zijn er de nodige wonderen gebeurd! Prinses, Lieke, Sonja: spontaan zwanger nog voor een vruchtbaarheidsbehandeling Natasja: zoon na IUI, daarna spontaan zwanger geweest (dit is heel verdrietig..misgegaan). ElviraR: tot 2x toe spontaan zwanger! Tweede nu dus op komst. Had ICSI indicatie! Uiteindelijk nooit 1 behandeling gehad! Imani: DES dochter...dochter via IUI en nu spontaan 2e kindje op komst! Lenneke: dochter na IVF en nu (vlak na mislukte IVF poging) spontaan zwanger van nr. 2 (hoop niet dat ik iemand ben vergeten....)
Hoi hoi , Heel veel sterkte, helaas kan ik je geen mooi verhaal vertellen, zit op het moment in mijn 2 wachtweken van de cryo terug plaatsing van onze 2e poging hier dus het zelfde verhaal man zijn zaad is heel slecht ( 0,3 miljoen waar van 87% niet beweegt en 13% matig) en icsi is volgens de artsen de enige optie. Wel zal ik dit in de gaten houden, hopen op wonderverhalen en dat het dus wel kan! Ik wil je wel heel veel sterkte wensen met de ICSI! Liefs Silvana
Hallo, Wij zitten ook in de mmm doordat er bij mijn partner te weinig beweging in zit en wat beweegt is erg slecht. Wij zijn in September 2008 voor het eerst naar de gyn. geweest en zitten nu midden in de hormonen e.d. Ik heb eerst een jaar mijn kop in het zand gestoken omdat ik al 1,5 jaar niet zwanger werd. Ik wist diep van binnen dat er iets niet goed zat bij ons. De dag dat wij hoorden dat er bij mijn partner iets mis was, was ik gek genoeg opgelucht. Ik was blij dat ze hadden ontdekt waarom ik nog niet zwanger was en dat we er nu iets aan konden gaan doen. Zo zie je ieder reageerd daar op zn eigen manier op. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik zal hopen dat bij jullie dat wonder wel gebeurt. Liefs Romy
Hoi dames, Wat een lieve reacties allemaal. De steun van een lotgenoot die jou precies begrijpt en die ik begrijp, is erg prettig. Want om me heen wordt de ene na de andere zwanger, zo moeilijk en verdrietig voor mij. ( vrijwel niemand weet van mijn/onze situatie wil ik ook niet ) Mijn man en ik zijn samen zo gelukkig, dat relativeerd alle ellende gelukkig soms. Maar toch..ik kan het zo moeilijk accepteren. De hoop blijft elke dag weer. Hebben jullie dat ook zo sterk en hebben jullie ook steeds klachtjes waarvan je denkt..het zou weleens waar kunnen zijn?! Elmo, jou bericht doet mijn hoop weer vasthouden... Ik weet soms niet waar ik met mezelf heen moet. Afleiding werkt het beste.( sport veel, vrienden opzoeken, werken...) Wonder verhalen zijn meer dan welkom hier! gr enne
Hi Enne, Ik heb hier wel een klein wonderverhaaltje voor je. Helaas niet met een goede afloop maar toch. In april 2008 ben ik zwanger geweest, helaas is het misgegaan met 5,3 wk. Maar wij hebben ook een ICSI indicatie gekregen nadat we de MMM in zijn gegaan. Momenteel wachten we op de laatste uitslagen zodat we ook daadwerkelijk met de behandelingen kunnen beginnen. Onze arts noemt de eerste zwangerschap een lucky shot en dat is het ook als je bedenkt dat mijn kerel maar 0,2 miljoen zaadcellen had bij de een na laatste controle! Maar de wonderen zijn de wereld dus nog niet uit Elke dag gedurende de 2 wachtweken hoop ik op een nieuw wonder en vraag ik me af wat dat steekje is wat ik voel en of dat vlaagje misselijkheid iets te betekenen heeft! Dat is heel menselijk, want hoop doet leven... Groetjes, Angelic
Het kan dus wel, ook met een man met 0,2mlj. zaad.(heeft de mijne ook) Maar ja..teveel hopen geeft ook veel teleurstellingen bij mij.
Hallo allemaal, ook ik zit in een dilemma... Mijn man heeft goede kwaliteit maar ERG traag... Heb net weer te horen gekregen dat de derde vriendin van me inmiddels zwanger is na een aantal maandjes stoppen met de pil. Erg leuk voor haar maar voel me ook wel klote. Ik kan er met mijn vriendinnen niet over praten. Ik wil niet dat zij een *** gevoel hebben omdat het bij ons (na 1,5 jaar) nog steeds niet lukt. Jullie kennen het waarschijnlijk wel: Oh... Wat leuk! en ondertussen denk je: ***ZOOI! Zijn hier nog ervaringen mee? Ik zie wel vaak slechte kwaliteit etc maar niet dat het alleen traag is.
Mijn vriend heeft ook slecht zaad. Hij had er de laatste keer maar 150.000, ze waren wel goed van vorm maar bewogen niet zo rap. Voor ons dus ook zonder twijfel ICSI-indicatie. Tuurlijk is er altijd een kans om spontaan zwanger te worden, zoals de huisarts ook zei, maar die kans is gewoon heel klein, maar helemaal uitsluiten kunnen ze het nooit. Inmiddels hebben wij 1 ICSI behandeling en 1 cryo tp gehad, allebei helaas met negatief resultaat. Ik ben nu weer volop aan het spuiten voor 2e poging! In het begin had ik er ook ontzettend veel moeite mee dat we niet spontaan zwanger konden worden. En natuurlijk net op dat moment dat je hoort dat het ICSI wordt, is iedereen in je omgeving ineens zwanger. Ontzettend moeilijk vond ik dat. Nog steeds wel hoor. Maar ik heb goede hoop voor ons, en steek alle positieve energie in deze behandeling. Ik moet wel zeggen heeft wel even geduurd heeft hoor voordat je een beetje kan "accepteren" (kan je nooit) dat je aan de behandelingen moet. Maar als je over dat punt heen bent, kan je er redelijk mee omgaan en je energie in de behandelingen leggen. Sterkte!
zal ik dan maar ons wonderverhaal opschrijven? ook wij hadden een icsi/ivf indicatie. mijn man had 0,3 miljoen zaadjes (dankzij een spatader op zijn bal) eind januari 2008 zouden wij gaan beginnen aan onze eerste poging en in december 2007 ben ik tijdens onze vakantie alsnog spontaan aangeteld. op de dag dat ik mijn eerste echo zou krijgen om te kijken of bij mij alles in orde was om te gaan beginnen zagen wij een hele mooi begin van een zwangerschap(het hartje klopte toen nog niet ik was toen 4,5 weken) Hierboven ligt nu een wolk van een wonder dochter in haar lelikantje te slapen. Houd de moed erin, het gebeurd niet supervaak maar er is hoop meid! heel veel succes kuzz
Hey mommy to be, Bedankt voor je wonder verhaal. Had ik net even nodig. Was je nog bezig toen met hopen op... en waar aan merkte je dat je toch zwanger was? Z'n rot avond vanavond, huilen huilen huilen. Kwam vroeg in de avond een vriend langs, vandaag is z'n zoon geboren. Ze hadden al een dochter. Beide zo eenvoudig gegaan. Gestopt met de pil en meteen raak. Kan er zo slecht tegen. Mijn moed is weer zo in mijn schoenen gezakt. Zie op tegen al het gedoe en heb z'n ongelovelijke moeite met het feit dat het allemaal zo moet gaan straks en dat mijn man z'n zaad zo slecht is. Maar weer wachten tot maart voor 2e gesprek. In mei waarschijnlijk pas beginnnen. Gelukkig is er morgen is er weer een nieuwe dag en zal alles weer mooier lijken! Dat weet ik uit eigen ervaring dat scheelt. gr enne
Hey Enne, Het is heel begrijpelijk dat je je zo voelt. Iedereen in de mmm heeft die momenten, maar blijf er idd niet in hangen: houd moed en hoop, want dat maakt je sterk genoeg voor de hele behandeling, het komt nl. ook heel vaak (weliswaar niet van nature) goed en met als resultaat een beeb dát moet je in gedachten houden. groetjes
Ondanks dat onze zoon trouwens niet spontaan is ontstaan....is hij sowieso een ICSI wonder natuurlijk! Ik bedoel maar: Als het niet spontaan wil, is het niet gezegd dat het helemaal niet wil he!
ik sluit me helemaal aan bij elmo's woorden! ik was trouwens helemaal niet meer aan het hopen op een zwangerschap, ik dacht nl dat het echt niet meer zou gaan lukken. Ik was eigenlijk alleen maar bezig met wachten op mijn ongi want ik zou het eigenlijk oudjaarsdag moeten worden maar het kwam maar niet(zoals zo vaak in dat jaar dat ik een paar dagen later was) en ik zat alleen maar in mijn gedachte van dat ik die uitgangsecho zou krijgen en dat ik dan echt niet ongi wou zijn. Ik had ook echt van die menstruatiekrampen al een week lang. ik snap trouwens heel goed dat je je zo klote voelt ik had het ook heel 2007. geef de moed niet op. hele dikke knuffel
Bedankt dames! Ik blijf er niet in hangen zo ben ik dan gelukkig ook weer niet. Maar de momenten dat ik er dan wel in 'hang' zijn zo heftig en kosten me zo veel energie. ( kreeg vandaag van een paar collega's te horen dat ik er zo slecht uit zie, en bedankt. ) Ik kan gelukkig goed de knop omzetten buitenshuis en heb dan ook echt veel lol. Vergeet ik letterlijk de hele situatie. Ik ben iemand met veel humor en lach graag. Heb aldoor z'n opgezette buik, hoef maar iets te eten zo bol. Kan ook moeilijk naar het toilet bah. Hoe gaat het met jullie?