Hallo , Ik ben nieuw hier en sinds januari gestopt met 8 jaar slikken van de dianepil. Ik ben 24 jaar oud en twee jaar geleden mijn moeder verloren na een lange strijd met kanker. Ik zou zo graag dingen aan haar willen vragen over hoe het bij haar allemaal ging vroeger en hoe mijn cyclus geweest is voor het slikken van de pil, ik kan me dit helaas niet meer herinneren en mijn vader weet van niks (logisch haha)... Ik mis haar heel erg en had gehoopt haar nog bij me te hebben wanneer ik in deze nieuwe fase kwam, maar het mocht helaas niet zo zijn. Zijn er meiden waarmee ik dit kan delen? Liefs Sunshine24
hoi sunshine ik weet hoe je je voelt, ben 10 jaar geleden mijn moeder verloren aan kanker en 3 jaar geleden mijn vader aan zijn hart. ik ben op dit moment niet bezig om zwanger te worden, mijn dochtertje is net 1 jaar, maar weet nog wel goed hoe ik me toen voelde. je hebt zoveel vragen en je hoort andere mensen die net zwanger zijn vertellen hoe ze het hun ouders hebben verteld enzo. het is gewoon heel moeilijk. ook nu mijn dochtertje geboren is, heb ik het er nog heel moeilijk mee. nooit kan ik vragen van: mama hoe moet dit, hoe moet dat? doe ik het goed als moeder? dat soort dingen. dus ja ik begrijp je heel goed, dus als je ff met iemand anoniems wilt praten, dan wil ik er wel voor je zijn hoor!
Ik ben 29 en heb 7 jaar geleden mijn vader verloren aan een hartaanval. Mijn moeder is er nog, maar haar vraag ik niet hoe zij zwanger is geworden en kan ik eigenlijk ook niet want zij is gewoon 3x zwanger geworden, waarvan 2x met protectie. Maar mocht het ons straks gegund zijn vind ik het wel heel vervelend dat ik het mijn vader niet kan vertellen. Dat ik niet die glunderende pretoogjes kan zien die hij altijd had als hij trots op me was. En dat doet mij nu al verdriet, ik ben altij heel erg papa's kindje geweest en met dit soort gebeurtenissen in je leven is het gemis toch gewoon even net iets heftiger.
Hier helaas ook 1 ouder verloren. Mijn vader is 5,5 half jaar veel te jong gestorven aan een hartaanval. Op een normale dag mis ik hem. Maar nu is dat gemis dubbel (zie banner). Vind het zo verdrietig dat hij dit niet meer mee kan maken. Maar vooral ook dat mijn wondertje die geweldige man nooit zal leren kennen (als alles goed blijft gaan natuurlijk). Ik zie hem helemaal lopen als een uitermate trotse opa achter de kinderwagen... Ik snap het gemis hoor meis. Soms is het leven niet eerlijk.....
Hallo , ik weet hoe het voelt ,ik heb 13 april 2005 mijn moeder plots verloren dat is nu a.s vrijdag precies 7 jaar geleden !! ik ben proberen zwanger te raken van een 2de kind liefs bibi
Helaas ook ik weet hoe je, je voelt. In 2007 is mijn moeder overleden na eens strijd van 15 jaar aan kanker... Ze wist van onze kinderwens af, en dat het niet lang meer zou gaan duren eer we die in vervulling wilde laten gaan Inmiddels zijn we bijna 5 jaar verder en is onze wens helaas nog steeds niet uitgekomen en zitten we al ruim een jaar in de MMM Ik ben soms ook erg verdrietig dat ik dit traject niet met mn moeder kan delen... Ik weet dat ook zij moeite had met zwanger worden van mn zusje en dat ze daar medicatie voor heeft gebruikt maar hoe of wat precies weet mn vader ook niet helemaal meer.. Ik zou graag weten of zij dezelfde medicatie heft gehad als ik, hoe zij zich voelde, hoe zij omging met de teleurstelling maar helaas...mag het niet zo zijn.... Ik mis dr iedere dag, en wanneer ik weer in mn spannende momenten zit van de MMM alleen nog maar meer, ik kan me ook niet voorstellen hoe erg ik haar zal missen als ik straks daadwerkelijk een positieve test in handen heb Mocht je willen kletsen, van je afschrijven of wat dan ook, mn PB box staat voor je open!
Ja, ik was net 13 toen mijn vader stierf en eind 20 toen mijn moeder stierf. Nu bezig met de eerste ook. Ben al 37 nu. Als je wat van je af wilt schrijven of vragen hebt? Pb maar