Ja, wij wilden het beiden graag weten. Voor ons idee, het werd minder abstract voor mij toen ik wist dat er een meisje in mijn buik groeide. en ik vond het leuker spullen kopen. de grotere dingen hebben we wel unisex, maar als je kleertjes/badcapejes etc. koopt dat is t wel fijn te weten. Niet dat alles zuurstokroze werd maar toch, vaak zie je net n verschil. Zo ook de lamp op haar kamertje etc.etc. Maar vooral dus ons gevoel, het kunnen voorbereiden op. het is zo persoonlijk voor iedereen! groetjes! Sas
Bij Eva wilde ik het wel weten (pure nieuwsgierigheid), mijn vriend niet. We hebben het met 28 weken op een briefje laten schrijven (bij eerdere echo's was het niet te zien). Uiteindelijk wisten we het niet, want mijn vriend wilde het echt niet weten en ik vond het ook wel best. Ik was er heel mijn zwangerschap van overtuigd dat het een jongen zou zijn en was dus flink verbaasd toen het een meisje bleek te zijn! Nu wilde ik het weer weten, mijn vriend niet. Ik wilde het nu weer gewoon uit nieuwsgierigheid weten en omdat Eva ervan overtuigd was dat het een jongetje was. We hebben met bijna 17 weken een pretecho gehad waarop ze het kon zien en het weer op laten schrijven. En mijn vriend zei gisteravond: als je het écht wil, mag je de envelop wel open maken! Dus nu weten we dat we weer een meisje krijgen! En ik heb het Eva vandaag meteen maar verteld, kan ze er alvast aan wennen. Ik laat het met de 20 weken echo en de pretecho met 26 weken nog wel even controleren. Ben toch een beetje bang het het straks toch opeens een jongen blijkt te zijn (niet dat dat erg is, maar wel raar als je opeens toch een jongen krijgt!) Wij (nou, vooral ik dus ) wilden het niet weten voor de kamer of voor de kleertjes. Wij houden sowieso alles neutraal, ook de kleertjes. Alleen kunnen er nu dan roze sokken en een roze mutsje bij . En als het een jongen was geweest had ik wel een blauw mutsje en blauwe sokjes gehaald, misschien wat kleertjes, maar dat kan ook goed als de baby er al is. De neutrale gordijnen van Eva's kamer gaan naar de babykamer en Eva mag nieuwe gordijnen uitzoeken.
Wij willen het weten, altijd in mijn hoofd gehad het niet te willen weten, maar nu denk ik er anders over, waarom weet ik niet. Vind het wel leuk om te weten wat er in mijn buik groeit, ook handig met de kleertjes enz.
Wij willen het niet weten, vind het zelf juist wel leuk om over beide geslachten nog te kunnen fantaseren. Verder vind ik veel unisex kleertjes ook heel erg leuk, eventuele roze en blauwe kleertjes krijgen en/of kopen we wel na de bevalling.. Ook hoor je idd nog weleens van die verhalen van moeders die een meisje zouden krijgen opeens verrast werden door een zoon..
wij wisten het ook van de eerste duidelijk een jongen nu zwanger van de tweede en een meisje maar toch voelt het anders bij een jongen is het vaak ook een jongen maar bij een meisje tja ze zeggen een meid maar daar vergissen ze zich nog wel eens in. ik heb al wat roze gekocht en een roze maxi cosie kon niet wachten morgen 20 weken echo vraag het nog een keer. ik wilde het weten maar kan ook heel goed begrijpen dat sommige het willen weten als het geboren is. het zou ergens wel sneu wezen als ze morgen zeggen het is toch een jongen ook welkom hoor moet alleen de maxi cosie weer gaan verkopen een jongen met roze nee zal niet echt staan hahaha. het gaat er om als het gezond is een beetje cliché maar toch daar hoop je wel op. en dan maak het echt niet uit of het een jongen of een meisje is al zou ik het wel leuk vinden als ze morgen weer zeggen het is een meid dan heb ik van beide wat maar een jongen ook goed hoor. het wel willen weten of niet willen weten tja kan alle 2 positief zijn ieder zijn eigen keuzen of wens. gr jojo
Ik wist het bij de eerste en ik weet het nu weer, ik wilde mn sterke vermoedens gewoon bevestigd hebben en dat kreeg ik. Verder was ik ook wel erg nieuwschierig hoor. ik heb er ook verder geen geheim van gemaakt, t blijft toch leuk of je t geslacht nu weet of niet. mamavan
eerste niet nu wel lekker makkelijk en nu hebben we beide ervaren dus hoe het is om het wel te weten en hoe het was om niet te weten haha
Vorige keer niet en nu weer niet. Vind het onbelangrijk...als het maar groeit en het goed doet in me buik...de rest komt later wel. Ik wil me gevoel z'n gang laten gaan...denk ik een meid (zoals de vorige keer ik het meteen bedacht bij de test ) of nu een jongen...zou best kunnen. Door het niet te weten ben ik, denk ik meer bezig zijn met zwanger zijn dan met de dingen die erna komen...de kleertjes kopen etc. En het scheelt een hoop geshop...en dus geld. Vorige keer had ik evengoed zoveel kleertjes dat ze niet alles heeft aangehad..ook met baby kleetjes heb je toch zo je voorkeur. Het was fantasties om haar warm en glibberig net geboren op me buik te hebben en dan te spieken wat ze nou eigenlijk is....dat moment maak ik graag nog eens mee.
Ik vind het ook onbelangrijk... maar ik vind het wel leuk om te weten! En ik ben dus evengoed niet bezig met daarna, want wij houden alles neutraal. Al weten we al wel dat we straks niet veel bij hoeven te kopen qua kleding omdat het nu weer een meisje is.
Ik zou het ook (mocht ik ooit zwanger worden) heel graag willen weten. Puur uit nieuwsgierigheid, een iets gedetailleerder beeld krijgen van ons kindje, ik denk niet dat ik problemen zou hebben met verspreken omdat ik er geen geheim van zou maken. Practisch denk ik niet dat het iets uit zou maken, we zijn niet echt van het roze/blauw, gewoon kleertjes kopen die ik leuk vind, het maakt de baby vast niets uit waar het in ligt toch?
bij mijn eerste wist ik het niet, en nu hebben we bewust gekozen om t wel te willen weten. kan niet beschrijven hoe t voelde toen ze zei: dylan je krijgt een heel mooi............... zooooo mooi. en t is ons geheimpie en dat is ook leuk ontzettend leuk.
Wij weten het niet en ik barst echt bijna uit elkaar van nieuwschierigheid Ben van nature erg nieuwschierig maar vind het nu wel bijzonder dat we het niet weten
Wij weten nog steeds niet of het willen weten We zijn erg nieuwsgierig naar wat er in mijn buik zit, maar hebben er tijdens de echo's maar voor gekozen om het een verrassing te laten voor over een paar weken... maar goed ook, want anders was ik me totaal al te buiten gegaan aan kleidng kopen etc. Nu heb ik iets beter moeten zoeken naar unisexkleidng, maar dat maakt het wel een stuk leuker (denk ik, geeft veel voldoening iig als je wel iets gevonden hebt).
Ik wist niet wat het zou worden. En aangezien iedereen zei dat het een jongen zou worden was ik echt heel erg verrast dat het een meisje was.
Wij wisten bij beiden dat het een meisje ging worden. Er bleef voor ons nog zoveel verrassingen over; hoe ze eruit zagen, hoe ze roken, voelden, of ze veel haar hadden, op wie ze leken. Reden om het te weten: we konden geen leuke jongensnamen vinden, wel meidennamen. Die energie hoefden we er dan ook niet meer in te stoppen. En natuurlijk waren we gewoon onbedwingbaar nieuwsgierig Ik heb trouwens bij beiden unisex dingen gehaald, voor het geval dat het toch jongens waren. Wel was het zo dat de baby's drie dagen zonder naam door het leven gingen, want jongensnamen hadden we gewoon niet!!!
Bij de eerste wilde mn man het eigenlijk niet weten, maar onderweg naar de 20weken echo werd hij nieuwschierig en zei hij tegen echoscopiste dat als ze het toevallig zag hij het wel wilde weten. We hebben alleen tegen niemand gezegd dat we het wisten. Bij deze weten we het weer en zeggen we het ook gewoon. Ik vind het veel makkelijker met het uitzoeken van een kaartje, naam, kleertjes... Ik hou niet van die unisex kleertjes, is erg weinig keus in en vaak erg tuttig... Ik heb lekker stoere kleertjes gekocht nu voor de komende nbink, en heb absoluut geen spijt dat ik het weet. Nu ken ik ook wel iemand die het niet wil weten, maar zei wil perse een meisje dus is erg teleurgesteld als het een jongen blijkt te zijn.... Maar dat is een andere discussie...
Wij riepen al voor de zwangerschap dat we het niet wilde weten. Dat zeggen we dan ook tegen mensen als ze vragen of we het geslacht weten.Maar er zijn ook altijd mensen die er heilig van overtuigd zijn dat we het wel weten