Eind van het jaar krijgen de juffen altijd een bedankje namens onze kinderen, dat is bij ons op school vrij gebruikelijk. Ik heb er een kaartje bij geschreven en ben wel benieuwd naar hoe die op jullie overkomt en hoe jullie bedankje er uit zou zien (jullie verhaal). Ons zoontje heeft het goed genoeg gedaan op school, nooit klachten, behalve twee weken geleden dat hij de CITO ondermaats gepresteerd had... Lieve juf, Kleine jongens worden groot... Wat gaat de tijd toch snel... Het is nog maar zo kort geleden dat * aan zijn schoolcarrièrebegon en eerlijk gezegd...hielde we ons hart vast Bij het k.d.v was * een jongen die afwachtend was, lief, blij, tevreden. Thuis i.t.t. wat we gewend waren een beetje (tè) ondeugend, vrij, bijdehand, eigengereid... Nu is hij al een beetje ouder en wijzer. Hij komt huppelend uit school en gaat met plezier naar school, keer op keer. Op school is hij blijkbaar nog afwachtend, ik denk dat dàt nog weleens stilte voor de storm zou kunnen zijn Hij heeft het in elk geval erg naar zijn zin. Als we hem vragen wat het leukst was op school zegt hij: 'alles', wie hij als vriendje ziet, zegt hij : 'iedereen'. Soms gevolgd door 'behalve...'en dan volgt er een heel verhaal over wat er mis is gegaan en is het de volgende dag weer goed Tegenwoordig word er veel van kleuters verwacht; ze moeten vooral kunnen spelen en hun eigen ontwikkeling volgen, maar meneer en mevrouw CITO staan al klaar om ze 'op de vingers te tikken' als ze niet aan de door hun opgelegde criteria voldoen... Eerlijk? Ik maak me er niet druk om. Ik hecht meer belang aan het met plezier naar school gaan, vriendjes hebben, lieve juffen met goede adviezen (want dáár zijn we wel mee aan de slag gegaan)...* had het allemaal en daarom zijn wij heel tevreden met afgelopen jaar en zeggen wij bij deze: bedankt voor alles.