Goedemorgen allemaal, Wij hebben een dochter van 2,5 jaar (24-01-2014) Een heerlijke temperamentvolle meid, die heel goed weet wat ze wel en niet wilt Er zijn een aantal dingen in haar opvoeding waarover ik twijfel heb, of wij als ouders daar goed aan doen. Soms heb ik het onderbuik gevoel dat wij niet altijd even consequent of duidelijk zijn. Uiteraard kan dat niet altijd, wij zijn ook maar mens maar onzekerheid speelt ook wel eens mee. Misschien willen jullie met mij meedenken, gerichte tips geven of ervaringen delen hoe jullie dit thuis doen. Ik weet niet of dit relevant is maar ik zoek een middenweg tussen autoritair en onvoorwaardelijk opvoeden. 1. Er zijn ouders in mijn omgeving die een een dagelijkse structuur hebben qua: opstaan, aankleden, broodje eten, tanden poetsen. Is het noodzakelijk dat dit ook gekoppeld is aan tijden, of is het meer van belang dat de activiteiten dezelfde volgorde hebben? 2. Ik merk dat wij veel aan onze dochter vragen: Wil je dit even oprapen of Kom we gaan je luier zo verschonen. Ik hoor regelmatig dat dit (logisch) ruimte laat voor haar om nee te zeggen of verder te gaan met wat zij op dat moment aan het doen is. Dit klinkt misschien heel dom maar wat zou een juiste vraagstelling zijn zonder het te vragen als in dat het voor mij niet aanvoelt alsof ik haar commandeer? Zodat voor haar duidelijk is dat ik iets van haar verwacht? 3. Eten, wij hebben als regel dat er aan tafel gegeten wordt en dat zij moet blijven zitten totdat iedereen klaar is. De laatste weken wordt er veel minder gegeten dan normaal. Wij dwingen haar niet. Vaak geef ik haar nog wel yoghurt of fruit. Leer ik haar hiermee dat ze daardoor niet hoeft te eten omdat ze toch nog wel wat krijgt? Ook komt het spelen met eten steeds vaker voor. Ik waarschuw haar 2 keer en bij de 3e keer haal ik haar bord weg om het na een minuut weer terug te geven. Volgens mij sla ik daar (liefdevol) de plank ook mis. Maar het voelt als zielig als ik haar bord niet meer terug geef. Of is dat even doorbijten? 4. Naar bed gaan: Ik probeer rond 19:15 met dochter naar boven te gaan. Tanden poetsen, pyama aan, boekje lezen, knuffelen en daarna naar bed. Ook hierin de laatste paar weken het gevoel dat ze aan het uittesten is waar haar of mijn grens ligt. Ik geef duidelijk en op tijd a aan: we gaan zo naar boven en regelmatig roept ze dan: NEE nog niet. Ik ga hier niet op in. Soms is het enorm huilen als ze dan toch naar boven moet van mij. Ik geef haar dan twee keuzes: of je loopt zelf naar boven of Mama tilt je naar boven. Eenmaal boven en het slaapritueel achter de rug...Dan is het toch nog even een slokje water, Papa een kusje geven, Mama een knuffeltje. Het is nog niet zo dat ik eindeloos heen en weer blijf lopen maar wil eigenlijk wel voorkomen dat we op dat punt belanden. Maar dan vraagt ze om nog een kusje van Papa en voelt voor mij niet oké om dit te weigeren. Is er iets wat wij aan het naar bed gaan ritueel kunnen veranderen? 5. Speen, wij hebben aangegeven dat hele dagen haar speen in, niet goed is voor haar gebit. Ik wil haar begeleiden in ook op andere manieren troost bieden. Ze heeft een knuffel en een tut, de knuffel is altijd beschikbaar maar ik heb aangegeven dat haar tut alleen nog maar gebruikt wordt bij haar slaapje op de dag en in de nacht. Ik merk dat als ze even niet lekker in haar vel zit, ze enorm veel behoefte heeft aan haar tut. Vanochtend vroeg ze echt om haar tut, huilen, huilen omdat ze deze niet kreeg. Ik geef aan dat ik er ben om haar te troosten, haar knuffel etc maar ik kreeg haar erg moeilijk afgeleid van haar behoefte aan haar speen. Het brak mijn hart en ik was echt bijna geneigd deze weer aan haar te geven. Sorry voor het hele verhaal...
Mijn zoon is precies even oud, onze manier komt aardig overeen als ik dit zo lees. 1. We hebben ongeveer een structuur, maar dit hangt niet aan tijden. En het is een grove indeling, waar altijd vanaf geweken kan worden. 2. Dingen die moeten gebeuren vraag ik niet, maar deel ik mee. Dingetjes voor me oprapen vraag ik wel en bedank ik ook voor als hij het doet. Maar luier verschonen moet gewoon, ik geef soms wel keuzes om het aantrekkelijker te maken, als hij met zijn auto's aan het spelen is mag er een mee naar boven om ook schoongemaakt te worden. Of: we gaan nu even snel je luier doen, dan kunnen we daarna ... (Vul maar in) 3. Mijn zoon eet geen toetjes dus die eet soms helemaal niks. Geen idee of je dat haar aanleert, zal per kind verschillen. Spelen met eten gebeurt ook en ik doe hetzelfde als jou. Als hij dan nog doorkliedert is het eten echt klaar. Maar vaak probeer ik eerder al in te grijpen door hem vragen te stellen en zo een gesprekje te beginnen, dat leidt af en dan is het spelen ook meestal wel klaar. 4. Bedritueel is denk ik een fase, want hier nu precies zo. Hij krijgt bepaalde keuzes, wel of geen deken, wel of geen muziekje aan, maar ik probeer het ritme wat we hebben vast te houden en ik merk dat consequent blijven het belangrijkst is. Ik denk volhouden, het wordt hier al minder. 5. Speen hebben wij vanaf 3 maanden alleen nog maar in bed gebruikt en pas helemaal de deur uit gedaan. Het is nu echt gewenning. Denk dat het even pittig gaat worden, maar daar moet je doorheen. Lang leve de peuterfase
Volgens mij ben je een hele goede, normale moeder hoor 1. hier is het niet gekoppeld aan tijden. Al is het op schooldagen altijd precies hetzelfde, omdat we dan eenmaal op tijd klaar moeten zijn om naar school te rijden. In het weekend doen we gewoon wanneer we er zin in hebben. 2. Wij zijn sinds kort steeds meer afgestapt van dingen vragen. Want de oudste van 7 weigert dan gewoon, en dan geef ik hem nog gelijk ook Hij weet best dat we het niet als vraag bedoelen, maar dan zegt hij:' Tja, je vroeg het he, dus dan antwoord ik gewoon wat ik wil.' Dus sindsdien zeggen we bepaalde dingen gewoon 'Kom, we gaan naar boven.' 'Je mag het toetje gaan halen' (al is 'mag' ook al niet altijd handig, want onze bijdehandte tante van 5 zegt dan ook nog wel eens: oh, het mag, dus het hoeft lekker niet'. Dan maken we er een grapje van zodat ze het alsnog doet, en dan is het lolletje er al weer af voor haar ) 3. Ze krijgen hier niks anders na het eten. Dat hebben we nooit gedaan. Dit is wat we eten, wil je fruit i.p.v. een toetje is geen probleem, maar ik bied het nooit aan omdat ze weinig gegeten hebben. Ik denk wel eens dat ze daardoor over het algemeen best redelijk goed eten, op de middelste na, maar die eet sowieso weinig, zij vraagt ook nooit later nog om iets anders. Heeft gewoon weinig honger 4. Hier is een kus van papa (of van mama als hij de kinderen op bed heeft gelegd) onderdeel van het ritueel. De jongste nog niet, die heeft het toch nog niet zo door. Maar die brengen we naar boven, kleden we om als dat nog moet (hij gaat vaak aan het eind van de middag of begin avond al in bad dus is dan al klaar), dan in de slaapzak, speen en fles met melk in zijn handen (die krijgt hij omdat hij zo weinig drinkt op een dag, dan weet ik tenminste dat hij 2 flessen melk binnen krijgt op een dag, want drinken vind ik dan wel weer een strijd waard i.t.t. eten ), dan zing ik voor hem, dan boekje voorlezen, kus en onderstoppen. Bij de andere 2 van 5 en 7 is het altijd voorlezen, samen zingen, samen bidden, kus en knuffel, onderstoppen, en dan komt dus papa of ik nog even voor een kus. 5. Speen is hier bij de tweede altijd alleen voor in bed geweest. Bij de jongste eigenlijk ook, maar hij is soms zo gefrustreerd omdat hij nog niet echt kan praten, dat ik af en toe die speen wel geef. Hij is dan zo blij daarmee. Vast niet goed, maar het kan me niks schelen eigenlijk Succes!
1. Nee het hoeft niet op de klok, je kind kan nog niet klokkijken. Het gaat meer om een vaste volgorde, het hoeft niet superstrak, maar dan weet je kind waar ze aan toe is. 2. Je kunt bv vragen: welk speeltje mag mee met verschonen, of wil je boven verschonen of op de vloer. 3. Hangt ervan af; krijgt ze altijd een toetje of geef je haar nu alleen iets omdat ze slecht eet? Als ze een toetje gewend is zal het niet veel uitmaken, maar ik zou dan kiezen voor iets wat niet zo vult zodat ze toch een beetje leert dat als ze geen honger wil hebben ze gewoon moet eten. Hier betekent klieren met eten meestal dat ze genoeg heeft, dus dan haal ik het weg maar dat vindt ze dan ook prima. Ik laat haar trouwens wel van tafel gaan als ze klaar is. 4. leg uit dat papa een kus komt geven, dan mama (of andersom natuurlijk) en dat het dan tijd is om lekker te gaan slapen. Wacht ook niet tot ze er om vraagt maar doe dat standaard, dan ben je het voor zeg maar. Als ze daarna nog een kus wil kun je zeggen dat hebben we al gedaan, slaap lekker. Is vaak 1 keer jengelen maar dan weet ze het. 5. tja, de speen. Ik heb ook gemengde gevoelens bij dat ding. Mijn dochter is drie dus ik vind haar te oud om overdag met een speen te lopen (met slapen vind ik geen probleem), maar ze heeft periodes dat ze echt hangt aan dat ding. Ik geef hem dan meestal toch maar even, ze is anders haast niet te troosten, maar als ze is gekalmeerd dan ruimen we hem weer op. Ze accepteert dat gelukkig.
1: Hier is het ook meer gewoon een vaste volgorde en niet op de klok, aangezien er nog wel eens verschil zit in hoe laat zoon wakker wordt. 2: Dingen die echt gedaan moeten worden (zoals inderdaad luier verschonen) worden medegedeeld, dingen die bedoeld zijn om van te 'leren' (zoals opruimen, iets in de prullenbak gooien) worden gevraagd. 3: Wij geven het toetje niet direct na het eten, maar een uurtje later. Als zoon na 1 hap niet meer wil eten, dan moet hij van ons nog wel een paar happen nemen (en meestal gaat het er daarna ook met smaak in, hij is gewoon heel erg aan het testen). Als hij al de helft van zijn bord leeg heeft, dan is klaar ook klaar. En dat je het bord terug geeft zou ik ook doen hoor, ik laat mijn kind niet met honger naar bed gaan op deze leeftijd 4:Hier eigenlijk geen last van (nog), wel is hij soms nog aan het spelen/klieren in bed, trekt hij zijn slaapzak uit en gooit zijn knuffel weg. Dan leggen we hem terug in bed, geven aan het tijd is om te slapen, kus en weg. 5: Zoon had al snel zijn vingers ontdekt, dus met een speen hebben wij verder niks meer mee te maken. Maar wel dat hij graag zijn favo knuffel wilt. Als ik hem uit bed haal, brengen we knuffel samen weer terug naar bed en dan is het meestal wel goed. Maar als hij de kans krijgt om hem uit zijn kamer te pakken, dan geeft hij hem ook niet meer terug. Ach op deze leeftijd kan ik mij daar niet zo druk om maken, als hij graag zijn knuffel bij zich heeft, vind ik dat prima. Knuffel mag alleen echt niet mee naar buiten.