Eh ja...de titel zegt het al. Mijn dochtertje (25,5 maand) vindt het de laatste tijd GE-WEL-DIG om onze poes (7 jaar oud en superlief) op te jagen. Tot nu toe heeft ze eigenlijk op een enkele poging na de kat aan de staart te trekken toen ze ongeveer een jaar oud was, eigenlijk de kat gewoon lekker met rust gelaten. Maar nu..... Achter de kat aanrennen, gillen als een varken , aan de staart trekken, met speelgoed naar de kat gooien etc.etc. Ze is daar mijn vriend en mij al regelmatig hard op aangesproken. Mijn hart bloedt iedere keer als ik zie hoe ze het arme beestje de stuipen op het lijf jaagt en/of pijn doet. Volgens mij is het niet eens kwade opzet, ze is ook hartstikke dol op de kat. Deze krijgt ook altijd kusjes, wordt uitgebreid begroet bij aankomst/weggaan en s'ochtends roept ze al naar haar vanaf haar kamertje. De kat heeft haar tot nu toe maar 1x gekrabt (en niet eens zo hard) en dat is absoluut wonderbaarlijk, want onze kat was behoorlijk wild toen we haar kregen en krabt/bijt mij echt wel eens als ze haar zin niet krijgt . Dat krabben maakte wel indruk op mijn dochtertje, maar helaas heeft het weinig uitgehaald. Ze vindt het gewoon erg leuk om onze kat te terroriseren. Herkent iemand dit? Heeft iemand tips hoe ik dit kan laten stoppen en het niet juist aanmoedig door mijn reactie? (het is misschien juist wel interessant voor haar dat ik er zo boos/aangeslagen op reageer) Eh....HELP!
geen tips, wel medeleven. Onze Demi plaagt onze oudste kat ook regelmatig. Heeft al diverse halen gehad, maar maakt blijkbaar geen indruk genoeg. De jongste kat zorgt wel dat ie uit de buurt is als zij wakker en beneden is, die kiest eieren voor zn geld. Maar die oudste, tja is een wat sulleriger type kat zal ik maar zeggen Hij kan veel hebben, maar op een gegeven moment haalt ie wel uit. En ja wij reageren ook nog wel hoor, zeker als ze em een schop wil geven of geeft, dan spreken wij haar toch even stevig toe en dan is ze ook wel onder de indruk. Het wordt wel wat minder heb ik de indruk, gelukkig wel. Het zal wel tijd nodig hebben ook ofzo
Ok, nou ik heb hier zelf nog geen ervaring mee maar ik was zelf zo'n klier vroeger Ik heb dus even aan mijn moeder gevraagd hoe zij dat opgelosd heeft en zij vertelde dat de opvoedkundige tik op de vingers wonderen deed. En als dat eens een keer niet wilde, dan werd ik op de "stoutplek" gezet (bij ons was dat een hoekje, tegenwoordig is dat vaak een traptree ofzo). Aangezien je dochter 25,5 maand is en dus ruim 2 jaar is ze naar mijn mening oud genoeg om "nee" te snappen. Als je geen enorme tegenstander van de opvoedkundige tik bent zou ik dit proberen, aangezien het stevig woordje spreken niet gewerkt heeft.
Ik vind het erg zielig voor jullie kat! Ik zou haar op de gang zetten als ze stout doet tegen de kat en eventueel het voorwerp waarmee ze kat pijn doet weg leggen. Misschien de kat "troosten" en haar negeren door haar op de gang te zetten? Daarna uitleggen dat ze de kat geen pijn mag doen. Mijn dochter terroriseert geen huisdier, maar een vriendinnetje van 3,5. Als ze bijt of haar probeert te slaan met iets, dan pak ik het voorwerp af en zet dochter op de gang. Dan ga ik het meisje troosten en negeer dochter volledig. Daarna haal ik dochter terug, leg ik het nog 1x uit en moet ze sorry zeggen. Sorry tegen de kat gaat misschien wat ver of juist niet in de wereld van een 2-jarige? Dochter is wel superlief voor kleinere kinderen en dieren.
Hier hetzelfde! Leeftijd nu 25 maanden. Vooral opjagen, er snel naartoe rennen, schoppen, speelgoed gooien... Ik heb geen tips maar ik zie hier wel dat het fases zijn. Ik spreek hem vermanend toe en dan stopt hij meestal. Zal wel een keer overgaan...
Hier ook, ze heeft al meerdere (soms flinke halen) gehad. Hoek enz helpt allemaal niet. Gaat gewoon daarna weer door. Soms is ze gewoon lief, zit ze ernaast en aait. Rijd er mee rond in de poppenwagen en geeft ze eten. Maar af en toe,,,,ooooo dan is t echt erg. Hoop dat t een fase is, die uit t niets begon en ook weer ophoud. Ik zeg er steeds iets van en dat ze lief moet zijn maar even rellen schijnt helemaal hot te zijn
hier precies hetzelfde!!!! onze dochter ook van 25 maanden terroriseert onze hond, ook echt een super lief beest zal geen vlieg kwaad doen. ze rent de hele dag erachteraan en vooral met de kinderwagen botsen en als hij wil eten snel het deurtje van z'n bens dicht doen is heel leuk ... wij blijven haar gewoon erop aanspreken als ze niet luistert moet ze even op dr stoeltje zitten.. maar eigenlijk helpt dat allemaal niet zo, ze trekt zich er weinig van aan... wat wel helpt hier is dr streng aanspreken en daarna meteen afleiden met wat anders bijv even met een puzzeltje aan tafel ofzo... dan is haar aandacht weer even uit naar iets anders en heeft de hond weer even rust haha
Ook Jesse heeft het soms op onze poes Lady voorzien. Maar tot nog toe luistert hij vrij goed als ik zeg dat de poes dat niet leuk vindt, dat ze ervan schrikt, en dat hij haar alleen maar mag aaien.(ik hoop dat het zo blijft). Als het echt te erg wordt, geef ik hem een tik over de vingers. Mag misschien niet meer, maar het werkt vaak wel het beste.
Tja dit is heel herkenbaar helaas doet mijn kat ook nooit wat terug.Straffen heeft hier ook nog nooit geholpen het enigste wat wel een heel duidelijk is ondanks dat onze dochter onwijs lomp is.Is ze wel helemaal gek van de kat.Ze heeft dus nu ook boekjes en cd en dvd´s van dikkie dik.Dat vind ze helemaal geweldig.Ze wil eigenlijk ook een poezekamer hebben.Nu lijkt het alsof ik dus een heel lief meisje heb die gewoon erg gek met katten is en dat is ook wel zo maar ze weet gewoon niet wat ze dat beestje aandoet.Dus als ze antiklit bijv in de haren spuit van de kat dan vertel ik duidelijk hoe het is om koud water over je heen te hebben.etc etc Daarnaast helpt ze dus wel heel goed mee.Ze geeft de kat dus elke morgen eten brengt het bakje voer naar de kat en wast het bakjes water en voer regelmatig af. wij hebben een halflangharige kat dus moet regelmatig gekamt worden ook hier mag ze mee helpen we doen dit altijd samen en heel voorzichtig onder de mom van we mogen de poes niet wakker maken!!Nu is ze 3,5 en de kat wil bij haar in bed slapen,dit houden wij nog tegen omdat ik het niet zo fris vinden.Maar het is een goed teken dat onze kat haar nu zelf opzoekt.Hij ligt zelfs regelmatig op haar bed te wachten We brengen hem dan samen naar beneden en dan geeft zij een klein dekentje aan de kat en legt dat over hem heen.Dus ze gaat nu steeds beter met hem om!Hij lijkt het echt niet erg te vinden als hij weer eens voor opmaakpop moet spelen Niet dat ik het goedkeur maar hij loopt er echt niet voor weg en zoekt haar zelfs op! Ik blijf dus uitleggen waarom ze bepaalde dingen niet mag doen.In de hoop dat het ooit eens blijft hangen 8)
Onze dochter van 13 maanden speelt nu nog met de kat. Ze doen samen een soort van spelletje....Valerie kruipt de kat overal achterna, en als ze vlakbij is...sprint de kat weg. Maar ze wordt nu ook wat meer hard handig, ze aait de kat nogal wild en hard. Maar leg maar eens uit wat voorzichtig is als ze 13 maanden zijn Heb helaas geen tips voor je...maar ben bang dat het bij ons over een jaar hetzelfde zal zijn.
Wij zorgen er eigenlijk altijd voor dat de kat en onze zoon niet in dezelfde ruimte zijn. Mochten ze toch bij elkaar in de buurt zijn, dan houden we onze zoon tegen als hij op de kat af wil gaan. Of we zetten hem op de trap, om duidelijk te maken dat hij de kat met rust moet laten.
Wij hebben geen huisdieren. Maar hetzelfde als bij andere dingen die niet mogen:Elke keer weer zeggen dat t niet mag en ''straffen'' (hier is dat op de mat zetten bijvoorbeeld)
Onze dochter (bijna 17mnd) is helemaal weg van onze kat, jr of 9 is ze denk ik. Ongelofelijk, ik nam die kat 4jr terug van iemand over, geen idee wat voor boter ik in de kuip had, maar het bleek een superlief beessie. Vooral van onze uk kan ze (bijna) alles hebben. Uk heeft een dvd met liedjes, waarvan eentje over aaien gaat. Aaaai aaaaai aaaaai aaaaai (makkelijke tekst). Ze kent dat liedje heeeeel goed want ik heb haar maanden terug dat liedje ontelbaar keer voorgezongen, terwijl ik de kat zachtjes aaide. Dus als ik nu Aaaaai aaaai zeg, zingt zij meteen mee en begint de kat lief te aaien. Werkt echt geweldig!!! (ik straf dus niet, maar zeg, ooooch, doe eens lief tegen de poes, en zing dan het liedje, altijd succes) Maar soms rent ze achter de kat aan, gillend, pak de staart beet, laat zich voortslepen (alsof ze een hond uitlaat), gierend van het lachen. Kat raakt dat zat natuurlijk, en ze heeft 2 keer "gekrabd", een mep zonder nagels. Ukje was wel evne onder de indruk, een half traantje, en hield op, maar was na 2 minuten weer terug. Tja, ik denk dan toch: die kat kan echt wel vluchten als ze wil, maar dat doet ze niet! Al vind ik het zielig soms, ik hou het er maar op dat de kat van uk heeeeel veel kan hebben, en het ergens wel gezellig vindt. Uk moet toch uiteindelijk van de kat leren dat de kat het zat is, en niet van mij. Dus ik hoor het aan... en laat uk en kat stoeien... Wat je zegt, negatieve aandacht moedigt alleen maar aan in "katte"kwaad denk ik. Soms begint ze ook zelf spontaan te zingen, aaaai aaaai aaaai aaai. Alsof ze realiseert dat ze nu echt te ver ging.
zo gaat dat hier ook haha. je merkt ook echt dat ze gek op elkaar zijn hoor... ze knuffelt hem ook veel en geeft kusjes of gaat indd ook liedjes zingen maar soms wil ze gewoon ff streken uithalen.. en als ik daar negatieve aand8 aan geef word het alleen maar interesanter ipv afleiden...
Hier is het gewoon NIET toegestaan. Nathan probeert het af en toe wel, maar dat is direct op de trap. Ik kan er zó slecht tegen als hij de katten of hond wil pesten. Wel met uitleg natuurlijk, dat je de katten geen pijn mag doen. Ben een paar keer zo boos geworden, hij schrok zich rot, en sindsdien heeft hij het niet meer geprobeerd. Na de tijd moet hij naar de poes/hond lopen, sorry zeggen en een kus geven. Nathan is trouwens 27 maanden.
mja het is voor onze lieve peuters denk ik vooral een spelletje ik had ooit een vriendje met een dochter van een jaar of 3.. en die was prima uit te leggen dat een poes het niet leuk vind als hij wegloopt. en dat als de poes wegloopt.. je er dus niet achter aan moet lopen. helaas heeft iemand onze dochter (26 maanden ong.) geleerd hoe je een kat moet optillen prima bij hun kittens.. die vinden het geweldig maar die van ons vinden het maar niks dus het is hier ook af en toe bal.. maar vaak niet veel erger dan er achter aan rennen of proberen op te tillen. veel meer danv ermanend toespreken doen we niet... want het helpt wel. alleen vaak niet langer dan een half uur.... maar meestal is ze het dan wel weer vergeten en gaat ze pas weer op "jacht" als ze op dr speelgoed gaan liggen slapen of iets dergelijks.