Toen wij ons huis kochten voorspelden de vorige bewoners dat wij het hier heel gezellig gingen hebben. Grote groep van zo'n 8 gezinnen van onze leeftijd met kinderen van de leeftijd van onze zoon, plus een oude kennis van mij van vroeger. Helaas is het anders gelopen. Ondanks dat we best wat pogingen hebben gedaan en wij ook best "aardige rustige" buren zijn, horen we er niet bij. We worden nergens voor uitgenodigd, en de zeldzame keer dat we uitgenodigd worden komen we niet in gesprek met buren. In het begin praatte mijn vriend wel eens met een paar mannen en ontstond het plan om een keer een buurt-bbq te geven. Veel animo. En die bbq was dus....gisteren. Zag ik op facebook. De foto's ervan althans. Want wij hebben er niets over gehoord. Er is een buurtappgroep waar wij niet bij zitten, sterker nog, het bestaan van die appgroep wordt ontkend (??) Als wij bbq'en sturen we een appje zodat de buren desgewenst hun ramen kunnen sluiten. Andersom doen zij dat niet. We hebben toen we hier kwamen wonen de buren uitgenodigd en er zijn ook 2 afspraken geweest die best gezellig waren, maar daarna hield het op. Apart genoeg is er nog een stel meer die er al lang wonen en wel deel uitmaakte van de groep, zij werden plotseling van het ene op het andere moment genegeerd. Bij ons ontstond het contact nooit, bij hun werd het zonder verklaring afgekapt. Wij gaan nu wel af en toe met hen om. Bij die groep is een stel dat heel bazig en bepalend is. Ik denk ik misschien die in het harnas heb gejaagd. Ze stuurden een keer een petitie rond die wij niet getekend hebben omdat het in ons nadeel zou zijn. Maar ja, hoe ernstig kun je dat vinden? Mijn vriend is heel duidelijk, hij zegt "het ligt aan hen, graag of niet, laat toch zitten en maak je niet druk". Maar mij steekt het toch. Als ik wederzijds feestjes zie waar zelfs oud-bewoners zijn maar wij niet. Maar ik wil ook niet steeds "wanhopig" er achteraan lopen hopend op contact. Ik ben eenzaam in ons nieuwe dorp, mis mijn geboortedorp ontzettend. Daar kende ik iedereen. Omdat het heel afgelegen ligt, geen winkels etc en er geen geschikte huizen waren zijn we er weggegaan. Vinden jullie dat mijn vriend gelijk heeft? Moet ik me richten op de vrienden die we heus wel hebben alleen niet in ons dorp? Moet ik toch meer proberen erbij te komen ondanks dat we voor mijn gevoel het deksel op onze neus krijgen? Ik vind het lastig. Mijn vriend wil niet meer verhuizen en ik eigenlijk ook niet. Zoon heeft het naar zijn zin hier en het dorp biedt verder alles wat we nodig hebben.
Ik zou er geen energie insteken. Met zulke mensen wil je toch geen "vrienden" zijn? Teveel omgaan met buren kan ook nadelig zijn, vaak komt er vroeg of laat gezeik van. Lekker richten op je eigen vrienden.
Oeh ik ben heel erg gesteld op mijn privacy dus zou dit soort dingen met de buren echt vreselijk vinden, daarnaast klinkt het nu niet als een heel gezellige groep dus ik geef je vriend gelijk!
Wat @Panter schrijft inderdaad. Ver op afstand houden zulke. Hou het alleen bij een hoi en doei. Dit al wel eens vaker gezien bij kennissen in zo'n ons kent ons wijkje. En zo vaak uiteindelijk gedonder. Je vriend heeft dus groot gelijk.
Wat kinderachtig van al die buren zeg, en dan ook opeens zonder reden een ander gezin uit de ''vrienden''groep gooien. Ik zou heel blij zijn dat ik niks met hun te maken heb, daar komt geheid gezeik van.
Ik zou het ook lastig vinden. Maar een ding is zeker van zulke groepen ontstaat gedonder. Dat zie je dus aan het gezin wat geroyeerd is.
Zo snel mogelijk uit je hoofd zetten die mensen. Gewoon hoi doei dag en doorlopen. Geen energie in steken, dat voorkomt meer teleurstellingen.
Wil je dan echt deel uitmaken van zo'n puberale, achterbakse groep? En dan lekker op je tenen lopen want stel je voor dat de koning en koningin van de groep iets niet goedkeuren? Daar is toch niks gezelligs aan?
Lijken me hele vervelende mensen om mee om te gaan. Maar ik kan me wel voorstellen dat je teleurgesteld bent als je een bepaalde verwachting hebt van de buurt. Wie weet verhuizen die anderen nog wel
Wij hebben hier ook zon stel wonen die denkt alles te kunnen bepalen, daar wil ik niet mee omgaan. Wij hadden ook zo een groep (verjaardagen en bbq enzo) en hebben ons steeds meer afzijdig gehouden. En met ons nog meer mensen. In je gezicht doen ze gezellig en achter je rug om ga je over de tong, zo ging dat bij iedereeen. Prima dat zij dat doen, maar ik doe daar niet aan mee. Met onze directe buren gaan we goed om, houden regelmatig gezellige borrel avondjes, en ook met de overburen kunnen we goed overweg. Verder hebben we genoeg aan ons gezin en onze eigen vrienden.
Duidelijke reacties...ja ergens kan ik dit zelf ook bedenken. Maar ik merk dat mijn gevoel van eenzaamheid een valkuil is, dat ik toch geneigd ben er wel bij te willen horen. Niemand uit de straat heeft zijn kinderen op onze school, misschien ook maar een voordeel. Ik hoop dat ik via de school wat mensen leer kennen.
Ik zou het lekker bij je eigen vrienden houden. Zulk soort mensen wil je toch niet in je huis hebben? dat is een mooi voordeel! Zie je die iig niet op het schoolplein. Hopelijk zitten daar wel leuke ouders.
Dat andere stel is ook dankbaar onderwerp van roddelen. Dat horen wij wel over de heg als we buiten zitten. Dat zij zo'n overbezorgde moeder is. Ben er vrij zeker van dat dat over ons ook gebeurd. Maar waarom? Geen idee. Van dat andere stel is de moeder ook heel bezorgd om haar kindje. Niemand mag het vasthouden, ze is heel onzeker over alles. Maar hey, zijn we niet allemaal ooit onervaren ouders geweest die alles voor het eerst deden? Ik vind het ook wat overdreven maar ik respecteer dat zij zich er goed bij voelt. Lijkt me toch logisch dat je zo iemand toch niet uitlacht?
Wat vervelend zeg. Kan me voorstellen dat je graag goed en leuk contact wil met je buren, vooral als ze kinderen hebben in dezelfde leeftijd. Maar ik zou bij zulke mensen liever uit de buurt blijven, die zijn helemaal niet leuk.
Dan was ik er helemaal klaar mee geweest. En héél blij dat ik niet bij die bbq aanwezig was. Vroeg of laat komt er vast ruzie en dan zijn jullie daar gelukkig niet bij betrokken.
Lekker laten gaan. Ik zou me focussen op mensen in de buurt waarmee je wel iets kunt opbouwen. Verder meer sociale contacten op gaan doen via school. Bijv door bij de ouderraad te gaan en veel mee te helpen op school. Ik zou ook afspreken van je zoon met andere kindjes stimuleren. Zo leer je ook de ouders kennen. Als je kindje ouder is en bijv op een sport gaat dan leer je daar ook weer andere ouders kennen. Ook zou je zelf een sport of hobby kunnen zoeken. En natuurlijk de contacten die je al hebt met mensen buiten het dorp aanhouden.
Ik sluit me aan bij de rest. Met zulke mensen moet je toch geen vrienden willen zijn. Anderzijds snap ik goed dat het vervelend is dat je buitengesloten wordt. Dat is nooit leuk, ook niet als de groep bestaat uit mensen waar je eigenlijk helemaal niet mee om wil gaan. Wat naar verder dat je je zo alleen en eenzaam voelt. Echt niet leuk. Ik heb via school wel iemand leren kennen waar ik eens een koffietje mee drink. Ik hoop dat jij op school ook leuke nieuwe mensen leert kennen.
Dit soort mensen wil je toch ook gewoon niet mee om gaan? Daar komt alleen maar gedoe van... Hopelijk leer je via school leuke mensen kennen! En anders vast wel van de sportclub van jezelf of de kinderen...
Dat clubje valt vanzelf uit elkaar.. En dan zit jij er niet bij, heb je daar ook geen last van.. op den duur komt er geheid heibel.. laat lekker gaan.. Dat er geroddeld wordt in dat groepje vind ik niet vreemd. En maak je er vooral niet druk om dat je misschien wel onderwerp van gesprek bent. Ze kunnen over iedereen wel wat bedenken. Contacten leg je niet alleen in je buurt.. die leg je overal. Ga wat ondernemen. Kies een sport, ga bij een zangvereniging of ga vrijwilligerswerk doen.