Korte samenvatting: het is al maanden razend druk op het werk, mijn moeder is onverwachts overleden terwijl er al lang geen contact meer was (rollercoaster van emoties), begrafenis en verwerpen erfenis (nog steeds niet oké) moeten regelen, vader en stiefmoeder gaan uit elkaar. Dat zijn de recente gebeurtenissen. Maar spelen er nog andere zaken mee: ik heb weinig zelfvertrouwen/ben niet assertief, heb heel weinig energie die ik bovendien niet goed kan doseren (alles op het werk geven en niks over voor thuis), voel me schuldig over zowat alles (ook sterk naar kinderen en man toe),... Ik neem medicatie en heb gesprekken met professional, wordt gesteund door mijn man en een beetje door familie. Vriendinnen heb ik niet wegens verhuizen,... Ik ben nu twee weken ziek gemeld (1 week is voorbij)maar doe niks nuttigs. Lukt precies niet. Oké, is toch niet kort geworden ... Iemand nuttige tips hoe ik me herpak en hieruit raak? Pfoe wel moeilijk om dit zo open en bloot te posten...
Geen wonder dat je even in een moeilijke periode zit. Niet niets wat er is gebeurd zeg. Zijn er dingen waar je erg blij van wordt of energie van krijgt. Misschien tijdelijk minder werken ( ouderschapsverlof opnemen) zodat je 1 dag in de week echt voor jezelf hebt. Jammer dat je geen vriendinnen in de buurt hebt waar je een uitlaatklep aan hebt. Sterkte!
Bedankt dat je de tijd neemt om te reageren. Goh nee zo'n dingen heb ik niet echt. Ik neem graag een lang bad, lees graag en kijk graag films. Ik geniet daar ook van maar verder doet het niks af aan mijn gevoelens. Nu de laatste week heb ik zelfs deze dingen (bijna) niet gedaan. Ja ik mis een goede vriendin om mee te babbelen enzovoorts... Voel me soms ook best alleen hierdoor.
Misschien proberen iets mindere te stoppen in werk en wast meer met je gezin doen misschien geeft dat je iets meer energie.. Neem ook genoeg tijd voor jezelf om je hoofd leeg te maken eventjes en even lekker weg uit alle zorgden emoties.. Sterkte meid heftige periode
Ja maar ik weet dus niet hoe dat miet. Psych geeft me wel tips maar lukt voorlopig nog niet... Bedankt voor je antwoord !
Meid wat rot dat je je zo voelt Ik voel het verdriet gewoon door het beeldscherm heen! Het is ook logsich dat je je zo voelt gezien alles wat je beschrijft dat er is gebeurd en nog aan de gang is. Gelukkig steunt je man je wel. Wat mij altijd goed helpt is wandelen. Minstens een half uur, beter nog een uur. Weet niet of je bossen of iets in je omgeving hebt? Dat helpt mij altijd goed, maar anders kan het ook gewoon. Is ookgoed voor je conditie, en het maakt bij mij echt m'n hoofd leeg, al is het maar voor even. Wil je veel sterkte wensen!
Elke kleine positieve stap vooruit is er eentje meer dan daarvoor! Zoek het niet in grote dingen maar juist in de belangrijke kleine dingen. En ga dus weer lekker in bad liggen! Ga bewust de dingen doen waar je voorheen van genoot, ook al kost het je nu moeite. En realiseer je ook dat het niet raar is dat je je zo voelt met al die gebeurtenissen de afgelopen tijd. Neem de tijd om alles te verwerken! Sterkte!
Hey bereke, dikke knuffel meid! Dat is heel wat dat je voor de kiezen hebt gehad... Wij wonen niet zo heel ver uit elkaar. Heb je zin om eens met de kindjes af te spreken ofzo? Binnenspeeltuin oid?
Ik weet niet of ik dat aan durf Nijntje... Ik ga er eens over nadenken. Maar sowieso bedankt voor het aanbod! Waar woon jij?
Je geeft aan dat je nu twee weken thuis bent al 1 week zit erop en je hebt niks nuttigs gedaan? Volgens mij heb jij veel langer nodig! Het is niet niks wat jij hebt meegemaakt en staar je niet blind op twee weken dan is echt niet alles opgelost. Sterkte!
Laat je gewoon gaan. Hier merk ik dat ik zelf erg veel baat heb bij het uithuilen, schreeuwen en weet ik het. Lekker in m'n eentje gewoon even alle emoties eruit. Gewoon lekker keihard janken. De eerste keer is moeilijk maar het word steeds makkelijker. En dan kan ik wel weer genieten van de dingen om me heen.
Het is juist goed om er lekker op uit te gaan. Vooral van sporten is bekend dat je er minder depressief van wordt. Is het misschien een idee om te kijken of er groepen in de buurt zijn voor moeders? Ik ken hier ook bijna niemand en werd er heel depri van maar zoek nu de mensen juist op door naar groepen toe te gaan. Misschien dat er ook iets bij jou in de buurt is? In het begin heel eng maar hoe langer je gaat hoe leuker het wordt.
Ik hoop toch volgende week terug te kunnen gaan werken maar vrees er een beetje voor. We zullen zien. Marlijn, ik zou graag willen maar het lukt niet. Liedx, ik denk niet dat hier in België zoiets bestaat. Heb er eigenlijk nog nooit van gehoord. Wie organiseert zoiets? Nijntje, ik vind het echt een heel lief aanbod. Hopelijk lukt het me als ik terug wat sterker in mijn schoenen sta.
in belgie bestaat er wel Femma (de vrouwenbond) en die zetten nu erg in op verjonging zodat ze ook dertigers aantrekken. In gent hebben ze nu al groepjes met enkel dertigers. En verder zou ik zeggen laat je werk effe je werk. Eerst beter worden (makkelijk gezegd, ik besef pas nu dat ik eerst beter moet worden voordat ik ga werken)
Heleentje, is waar maar de rekeningen moeten ook betaald raken natuurlijk. Dus wil hier ook niet voor afgerekend worden op mijn werk. Ik heb het gisteren geprobeerd toen ik alleen was maar nikske. Een paar traantjes door een mooi boek en triestige muziek maar niet goed door huilen.