Op zondagnacht 4.00 begon het met rugweeen. Die volgden elkaar al best snel op dus ik dacht: Dat gaat goed. De volgende ochtend de vk gebeld. Die kwam 's middags langs en toen bleek dat ik nog totaal geen ontsluiting had. De baarmoedermond stond zelfs nog helemaal naar achteren Dat was een tegenvaller. 's Avonds kwam ze nog een keer langs. De rugweeen waren inmiddels echt heel pijnlijk. Heb me gek gepuft. Later werd me verteld dat puffen (of wat dan ook) niet helpt tegen rugweeen Ik had toen 4 cm ontsluiting. Dat zou dus wel es lang kunnen gaan duren. 's Avonds om 23.00 had ik 8 cm dus dat viel ineens toch weer erg mee. Dus wij op naar het ziekenhuis. Daar aangekomen hoopvol op bed gaan liggen maar toen wilde de laatste centimeter niet vlotten. En de pijn werd me nu echt te veel. Het was inmiddels 4 uur 's ochtends. Was dus al 24 uur bezig. Ze hebben toen de vliezen gebroken en me pethidine gegeven. Dat hielp niet echt. Dus nog een keer pethidine. Hielp ook niet. Dus werd besloten om een ruggeprik in combinatie met weeopwekkers te geven. Daardoor kwam ik pijnloos tot 10 centimeter. Maar toen kwamen de persweeen niet op gang. Dus weer aan de weeopwekkers. Dosis werd steeds verhoogd. Ik voelde wel iets maar niet sterk genoeg. Gelukkig bleef die kleine het goed doen. Maar het zou niet al te lang meer moeten duren. Dus werd besloten om de vacuumpomp te gebruiken. Ik moest persen op eigen kracht (dus zonder echte weeen). Gelukkig deed ik dat goed (toch nog wat geleerd op yoga ). En na 58 minuten persen was Fynn er om 14.52. Pfoe Hoorde later dat de ok al klaar was omdat ze dachten dat het toch zou eindigen in een keizersnee. Was uiteraard flink ingeknipt en ook gescheurd. Dus meteen naar de ok. Daar kreeg ik weer een ruggeprik en werd alles gehecht. Bij terugkomst bleek Fynn weg te zijn. Hij was naar de neonatale afdeling gebracht omdat hij koorts had. Had ik nml ook tijdens de bevalling. Ik moest in het zh blijven zonder Fynn. Werd wel steeds heen en weer gereden maar vond het vreselijk om daar zonder kind te liggen. Na 2 dagen moest ik weg uit het zh. Maar omdat Fynn nog moest blijven ben ik in het Ronald McDonald huis gaan logeren. Na 6 dagen mochten we eindelijk naar huis. Wat een marathon zeg. Krijg nu eindelijk de kans om wat uit te rusten.
Ha eve, Heftig zeg je verhaal. Had je wel mensen om je heen om je te steunen? Elke bevalling is toch een erg spannend gebeuren he? Ga nu maar lekker genieten van je mannetje, en rust maar goed uit. Bij mij ging het na een vorige bevalling van 55 uur nu ineens in 1 uur en 20 min, dit was een zeer heftige ervaring, en heb nog steeds tijd nodig om het een plekje te geven. Ook omdat de baby het heel slecht deed tijdens de bevalling. gelukkig maken we het nu goed. Groetjes Lianne
Phoe hee. Een erg heftige bevalling zeg. Ik ben blij dat jullie inmiddels thuis zijn en dat het goed gaat met Fynn. Ik hoop dat het met jou ook allemaal goed gaat.