Hoi dames, ik heb een dochter die in maart 3 jaar is geworden. Uit zichzelf geeft ze al een hele tijd aan dat ze geplast heeft maar ze wilt niet op het potje. Ondanks dat ze er al 2 keer op geplast heeft en daar heel trots op was. het was een leuk moment! Eerst was het zo dat ze plastte en dan direct om een schone luier vroeg. dit werd te gek, soms wel na elke 10 minute of half uur een schone luier. Nu wil ze haar luier niet aan, ze draagt dus uren lang geen luier en roept dan ineens mag ik me luier. ik weet dan dat ze moet plassen en stel dan voor om op het potje te gaan. Dat wil ze niet/raakt ze erg overstuur van. ze plast in haar luier en trekt die meteen weer uit. je zou dus kunnen zeggen dat ze zindelijk is maar alleen het potje niet wil gebruiken of de wc. ik denk dat we al van alles geprobeerd hebben maar ik hoop eigenlijk op iemand die nog wat tips heeft of zal het vanzelf ineens veranderen? even over haar karakter. Ze is bijzonder hooggevoelig zou dit ermee te maken kunnen hebben?
Kleine stapjes. Eerst alleen luier in de wc(ruimte), daarna zitten met luier op wc. En dan eventueel met losse luier of gat in de luier
Mijn zoon had dat, maar dan alleen met poepen. Wij hebben het zo gelaten en gewoon af en toe een opmerking gemaakt dat hij dat ook op de wc kon proberen. En van het ene op het andere moment was het over. Hij wilde zelf op de wc proberen te poepen en nadat dat lukte is de luier nooit meer omgegaan. Hij was toen ruim 3,5 jaar en wel al een tijd plaszindelijk. Hij vond het eerder gewoon te spannend en we hebben hem daar de tijd en ruimte voor gegeven om daar zelf overheen te stappen.
Ze moet even vertrouwen krijgen in dat ze het ook op het potje of de wc kan. Door haar steeds een luier te geven bevestig je haar in de onzekerheid dat ze het (nog) niet kan. Ik zou die luier dus niet meer geven maar keuze geven potje of wc en dan positief aanmoedigen. Kom op dit kun je! Want natuurlijk kan ze het!
Mijn oudste dochter was ook veel angstig, wilde niet op potje/WC. Heb inderdaad kleine stapjes moeten nemen. Ze heeft inderdaad een tijdje 'op commando' een luier aan gekregen om in te plassen en daarna moest die weer uit. Ze was dus zindelijk, maar durfde het gewoon niet op potje/WC. Ze moest daarna met luier zitten op potje om te plassen. Dat vond ze helemaal niets, maar met een beetje zachte dwang deed ze het wel. Toen dat geen angst/protest meer opwekte, moest ze zonder luier op het potje. Ook daar was wat dwang voor nodig. Ik zie haar nog zo hysterisch krijsend op het potje zitten "Er komen druppels uit mij!" De stap naar WC heeft ze toen zelf gemaakt, een dikke maand later. Van de ene op de andere dag . Het poepen heeft ze nog langere tijd in de (nacht)luier gedaan, tot ze op een dag zo ontzettend nodig moest poepen in de douche en ze keus kreeg om op potje te gaan zitten of het in de douche te laten lopen. Hysterisch koos ze toen toch voor het potje en toen de drol eruit was, zag je echt de verwondering op haar gezicht: he, de wereld is niet vergaan! Dit is best te doen. Vanaf die dag deed ze het gewoon op de WC...
Hier de luier uit gelaten en na een paar keer over die drempel, ging het gewoon prima. Potje vond ze vreselijk zitten trouwens, dus meteen op de wc. Ik deed het eerst heel rustig aan, door ook een luier te geven, maar daardoor hield ik die angst juist in stand en maakte ‘m zelfs groter door de angst min of meer te bevestigen. De tweede al vanaf baby regelmatig even op de wc gezet, doordat het voor haar totaal niet nieuw was, was het ook geen seconde spannend - scheelde veel frustratie en drama