Hoi hoi, Doordat ik een bepaalde situatie meemaak van een vriendin van mij vraagt zei zich een aantal dingen af. Ik zal in het kort het verhaal uitleggen: Een vriendin van mij, Roxanne, is in 2010 op 16 jarige leeftijd zwanger geworden, zei is met 7 maanden zwangerschap verhuisd vanuit haar moeders huis naar een tienermoeder groep omdat de thuis situatie niet echt bepaald goed was. Rox is zelf met 8 jarige leeftijd uit huis geplaats omdat haar moeder drugs gebruikte. Toen haar moeder weer clean was is ze weer thuis kunnen gaan wonen. Ze heeft zelf dus al vanaf vroege leeftijd onder jeugdzorg gestaan. Toen ze erachter kwam dat ze zwanger was was dit natuurlijk niet geplant en weglaten halen was voor haar geen optie. Hoe jong maar dapper ze was heeft ze haar verantwoordelijkheid genomen en gezorgd voor een goede basis voor haar en haar kindje. Wat natuurlijk wel erg moeilijk is als je minderjarig bent en je zelf onder jeugdzorg staat. Eenmaal wonend in de tienermoederopvang met de bevalling achter de rug werden de dingen behoorlijk beanstigend omdat vanuit jeugdzorg werd gemeld dat haar kindje automatisch ook onder jeugdzorg kwam te staan, dit omdat zei zelf nogsteeds minderjarig was en zei ook nog steeds onder jeugdzorg stond (zei was toen 17) 4 maanden later werd helaas haar kindje bij haar weggehaald. Heel gemeen van jeugdzorg omdat dit enkele maanden was voor haar 18de verjaardag waarna zei zelf de voogdij op zich kon nemen. Een van de redenen was dat ze haar kindje in de maxicosi van schouderhoogte op de grond heeft gegooid!!! Dit is niet waar en is gezegd geworden door een begeleider waarmee het niet klikt op zn zachts gezegd. Ook nog wat mildere dingen zoals het laten slapen in een luier en volgens jeugdzorg moet je een baby een romper aan doen eroverheen. Ik ben absoluut ook van mening dag ze niet voldoende hulp en tips heeft gekregen vanuit daar. Haar zoontje is nu 5 jaar oud. Hij woont in een vast pleeggezin en blijft daar ook zn hele leeftijd wonen. Onder andere omdat haar zoontje ontzettend gehecht is aan de pleegouders en dit erg zwaar telt voor jeugdzorg. Bezoekregeling is eens per 4 weken en verloopt bij pleegouders thuis of ze gaan naar een leuk binnenspeeltuin. Jeugdzorg is nu al 2 jaar niet meer betrokken. Vanuit jeugdzorg waren er geen argumenten om nog langer betrokken te blijven. Voogdij ligt bij pleegmoeder. Roxanne heeft zelf ondertussen een vaste relatie van 5 jaar en ze zouden graag samen een kindje willen in de toekomst. Alleen vraagt ze zich af wat dit voor gevolgen heeft voor haar toekomstig kindje.......? Ze is bang dat dit toekomstig kindje ook uit huis geplaatst gaat worden alhoewel de situatie nu totaaal anders is en bepaalde beschuldigingen niet waar waren maar ja het vallen van schouderhoogte valt onder mishandeling lijkt mij?! Groetjes en bedankt voor het lezen en reageren!
Ik vind het raar dat haar zoontje daar blijft want deze instanties zijn juist voor het herenigen van biologische moeder en kind mits de situatie nu stabiel is natuurlijk. Verder lijkt het me niet dat haar zoontje na 1 melding van de begeleider bij de moeder weggehaald wordt ondanks dat zij toen onder toezicht stond, dan moet er nog veel meer gebeurd zijn.
Eens. Ik ben zelf pleegmoeder geweest en ook mijn ervaring is dat er gestreefd wordt naar hereniging met de ouders. Dat kan niet in sommige gevallen, maar dan is er meestal wel meer aan de hand dan wat jij hier omschrijft. Daarbij is de ervaring die ik links en rechts heb gehoord over ouders waar een kind uit huis is geplaats, dit in de meeste gevallen bij een volgend kind weer gebeurd. Ook wanneer mensen weer een stabiele relatie hebben etc. Ik ken zelfs iemand waarbij de baby uit de verloskamer werd gehaald onder het mom van een onderzoekje. Buiten op de gang stond de politie met jeugdzorg en het kind werd zo overhandigd zonder dat de ouders dit wisten.
Ik denk dat dit een veel te ingewikkelde vraag is om te stellen op een forum als dit. Daarnaast vraag ik me ook af of dit meisje het zelf wel ok vindt dat je haar verhaal met naam en details (waardoor het behoorlijk herkenbaar is voor mensen in haar omgeving) op een forum zet. Succes, ik hoop dat ze snel een antwoord heeft.
En wat ik raar vind uit jouw verhaal is dat jeugdzorg niet meer betrokken zou zijn? En pleegmoeder de voogdij heeft? Dit is nl héél ongebruikelijk. Gebruikelijk is dat moeder de voogdij behoudt en dus pleegouder eigenlijk niet tot geen rechten heeft. In theorie houdt dit in dat wanneer een pleegkind in het ziekenhuis zou liggen, de pleegouder, ondanks dat deze voor de dagelijkse zorg is van het kind, toestemming moet vragen aan de biologisch ouder. Nu werkt dit in de praktijk niet zo, maar even om aan te geven dat de biologische ouder wettelijk altijd VOOR de pleegouder gaat. Daarbij blijft jeugdzorg altijd betrokken totdat het kind volwassen is. Via jeugdzorg loopt ook de gezinsvoogd nl. iets dat ieder pleegkind heeft. Wb de uithuisplaatsing is gebruikelijk dat jaarlijks en anders 2 jaarlijks door een kinderrechter bekeken wordt of het kind bij de pleegouders moet blijven of inmiddels terug kan naar de biologische ouder. Zoals jij het omschrijft gaat het eerder om adoptie? En ook daar moet moeder toestemming voor geven.
Nee dat klopt. Ze had in die tijd vele woede uitbarstingen, wat natuurlijk niet bevorderend werkt. Ze was vroeger echt een driftkikker dus kan me voorstellen dat dit toen der tijd niet erg stabiel overkwam. Ze heeft zelf geen makkelijke jeugd gehad en zat ook niet mee dat de vader van het kindje haar toen in de steek liep voor zn nieuwe vriendin die ook zwanger van hem was. Verder is er niks geks gebeurd. Ik zelf kan deze beslissing van bjz wel begrijpen. Ze was jong, onstabiel en door een moeilijke jeugd zelf nog niet helemaal ontwikkeld. Jeugdzorg kende haar nog toen ze in een onstabiele situatie zat (geen woonplek, foute vrienden) Situatie nu is redelijk stabiel en gaat steeds beter, Ze zit nu in de schuldsanering ivm vroegere schulden. Er zijn drastische maatregelingen genomen en ik moet zeggen dat ze zich goed er boven op gewerkt heeft afgelopen jaren. Ik neem aan dat als hun die melding zien als kindermishandeling dat het terugkrijgen van een kind een stuk moeilijker is. tenslotten zie ik wel dat het kind ontzettend erg na pleegmoeder trekt en het bezoek soms wat moeilijk verloopt omdat er wat afstand zit. Ze genieten beide wel maar weten soms ook niet wat ze aanmoeten met de situatie, het voeld dan wel wat ongemakkelijk. Ze zien elkaar ook te weining, pleegmoeder zegt dat ze het te druk heeft met andere pleegkinderen waardoor ze elkaar niet vaker kunnen zien en hem meenemen durft zei niet aan....
Ze was onder 18 dus nooit zelf de voogdij gehad. jeugdzorg is inderdaag niet meer betrokken en ook de voogdij ligt bij pleegzorg. Pleegzorg is wel betrokken maaf dat is meer voor het gezin zelf
Maar normaal gesproken heeft de biologische moeder een bezoekregeling met het kind. Daar heeft een pleegmoeder zich, simpelweg, maar gewoon aan te houden, hoe druk zij het dan ook mag hebben met haar andere pleegkinderen. Sterker nog: een beetje pleegmoeder probeert altijd om de band tussen de biologische ouder en het kind te versterken. Dat haar dit niet uitkomt doordat zij nog andere pleegkinderen heeft is, onaardig gezegd, haar probleem. En dit mag jouw vriendin best aankaarten bij de voogd of pleegzorginstelling.
Normaal gesproken heeft BJZ de voogdij, NIET de pleegzorg. Pleegzorg is inderdaad voor het gezin zelf ter ondersteuning en om te kijken hoe het gaat binnen het gezin. Zij komen ook (is mijn ervaring) veel vaker over de vloer dan BJZ
De dingen die je op noemt noem ik niet bepaald 'niets geks'. Daarbij je bent er niet zelf bij geweest. Je hoort enkel alleen haar kant van het verhaal (of je moet het zelf zijn🙈 ) . Persoonlijk vind ik bjz/pleegzorg verhalen altijd lastig. Als ik het bij m'n naaste kijk... Tja dan twijfel ik ook heel erg aan de verhalen van de ouders. Hun kant is bijna allemaal hetzelfde (zoals hun het zien/beleven). Niets ernstig, valt allemaal wel mee, bjz overdrijft enzo. De meeste zien gewoon echt niet in wat ze nu fout doen.. (Zeg niet dat het bij jouw vriendin ook zo is he! ). Als je vriendin nu alles op orde heeft zal het volgend kindje niet zomaar uit huis gehaald worden. (En anders kan ze nog altijd emigreren naar belgie/Frankrijk)
Er staat me bij dat er na 3 jaar rechten kunnen worden overgeheveld, als het gaat om een jong kind (wat betreft haar eerste kind). Deze materie heb ik echter een hele lange tijd geleden gelezen. Maar ik heb het rechtenboek nog. Het is een aardig zoekwerkje als ik dat uit ga pluizen. Maar als je wilt kun je me een pm sturen en dan ga ik er voor zitten als ik de tijd heb.
De ervaringen die ik met jeugdzorg heb (pleegbroertje, tante die pleegouder is en in vriendenkring) is dat er heel veel moet gebeuren voor ze moeder en kind scheiden. Dat dit bij jouw 'vriendin' zo gegaan is en nu nog zo voortduurt zegt mij dat er behoorlijk wat voorgevallen moet zijn en misschien nog wel speelt. Ze zit nog in de schuldsanering, zeg je? Ik zou echt dringend willen adviseren om geen nieuwe kindjes op de wereld te zetten voor ze alles helemaal stabiel op orde heeft. Voor langere tijd.
Ik heb de benaming gevonden die ik zocht. Namelijk blokkaderecht. https://www.kinderbescherming.nl/wat_doet_de_raad/bescherming/overige_beschermingsonderwerpen/Kopie%20_4_van_index.aspx als je deze informatie aan haar laat lezen. Is er dan spraken van blokkaderecht waarom ze haar kindje niet terug krijgt. Of is er spraken van geen vertrouwen in haar kunnen als moeder? Hoelang geleden is de laatste beslissing geweest? En is er ooit nog de mogelijkheid om haar kind terug te krijgen voor die meerderjarig is? Heeft de moeder voldoende juridisch advies ingewonnen over de mogelijkheden?
Oei, lastig. En wat een ontzettende verdrietige situatie, zowel voor je vriendin natuurlijk als voor het kleine ventje. Zo zie je maar wat voor impact een slechte jeugd kán hebben nog zoveel jaar later en ook op de generaties erna helaas. Het is nu natuurlijk een eenzijdig verhaal van jouw kant dus onmogelijk idd om hier zo op een forum een zinnige uitspraak over te doen. Maar in principe moet je vriendin er wel vanuit gaan dat ze haar bij een volgend kind wel 'kritisch' zullen volgen. Met als gevolg dat de kans dat bij een 'misstap' haar kind uit huis geplaatst zal worden wel aanzienlijk is natuurlijk. Maar daarentegen gaan ze een kind niet weg halen omdat het in een luier zonder rompertje slaapt, om even je eigen voorbeeld aan te halen. Advies is voor je vriendin om nog (even) te wachten. Te zorgen dat ze weer helemaal stabiel is, haar leven echt weer op de rit heeft. Uit de schuldsanering, vaste baan of studie afronden en in de tussentijd waar nodig psychologische hulp inschakelen. Altijd handig om zo iemand achter je te hebben staan om te verklaren dat ze geschikt is om een kind op te voeden.
Ik werk zelf met uit huis geplaatste jongeren en heb veel te maken met BJZ en WSG( we hebben ook kinderen met een lichte verstandelijke beperking). Veel kinderen hebben eerst in een pleeggezin gewoond voordat ze naar een groep gaan. Weet je zeker dat je vriendin je het hele verhaal feitelijk heeft verteld? Ik kan me voorstellen dat ze toen en ws nu nog, behoorlijk emotioneel was/is en de dingen uit haar perspectief heeft verteld. Als je al professional een klacht indient over een client( zoals bij het tienermoederhuis) volgen er eerst onderzoeken en gesprekken en wordt het kindje niet zomaar bij de moeder weg gehaald. Ze kunnen wel ervoor zorgen dat er meer toezicht komt maar een kindje bij de ouders weghalen gebeurd niet zomaar. Ook het verhaal van het pleeggezin, deze zijn ook professional en alle instanties werken samen voor hereniging tussen moeder en kind. Je vriendin kan een melding maken als pleegmoeder zich niet aan de afspraak houdt. En dat de voogdij bij pleegmoeder ligt is wel wat vreemd want dan moet dit voor de rechter zijn geweest en is je vriendin hier duidelijk van op de hoogte gesteld. Hier zijn ook verschillende verslagen van. En om de zoveel jaar wordt gekeken of de biologische moeder in staat is om weer voor haar eigen kind te zorgen. Het kindje zal dus onder jeugdzorg blijven of de pleegmoeder mort het kindje geadopteerd hebben en dit zou dan zeker bij de biologische moeder bekend moeten zijn. Gaat je vriendin nog verdere stappen ondernemen of laat ze het hierbij? Ik zou ook tegen haar zeggen dat ze eerst haar zaakjes op orde moet hebben voor ze weer aan kinderen begint..
Ik vind het vreemd dat jeugdzorg niet meer betrokken is. Maar dat haar zoontje uit huis is geplaatst betekent niet dat haar volgende kindje ook weggehaald wordt. Sterker nog de situatie is veranderd, ze kijken naar de huidige situatie.